2 Rak płuca 2023

Pembrolizumab (pembro) jest skuteczny u chorych na NSCLC, stosowany zarówno pojedynczo w uzupełniającym leczeniu oraz w leczeniu choroby zaawansowanej, jak i w skojarzeniu z chemioterapią (chemo) w chorobie rozsianej. W badaniu KEYNOTE-671 (NCT03425643) oceniano dodanie pembro do chemioterapii zawierającej pochodne platyny w leczeniu indukcyjnym przed zabiegiem operacyjnym oraz pembro w porównaniu do placebo w uzupełniającym leczeniu chorych na wczesnego NSCLC. Chorych na resekcyjnego NSCLC w stopniu zaawansowania II, IIIA lub IIIB (N2) według AJCC v.8 przydzielono losowo do 4 cykli pembro (200 mg) lub placebo w połączeniu z chemioterapią zawierającą cisplatynę, podawanych przed zabiegiem operacyjnym, a następnie do pembro lub placebo przez maksymalnie 13 dodatkowych cykli. Podwójnymi pierwszorzędowymi punktami końcowymi były EFS (czas od randomizacji do miejscowej progresji wykluczającej planowany zabieg operacyjny, stwierdzenia nieoperacyjnego guza, progresja, nawrót lub zgon) i OS (czas od randomizacji do zgonu z jakiejkolwiek przyczyny) w grupie zgodnej z intencją leczenia (ITT). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały mPR (≤10% żywych komórek nowotworowych w wyciętym guzie pierwotnym i węzłach chłonnych) i pCR (ypT0/Tis ypN0) oraz bezpieczeństwo. Do badania włączono 707 chorych. Dołączenie pembro do indukcyjnej chemioterapii oraz jego zastosowanie w leczeniu uzupełniającym po leczeniu operacyjnym wiązało się ze znamiennymi korzyściami w EFS, pCR i mPR u chorych na resekcyjnego NSCLC w stadium II, IIIA i IIIB (N2). Profil bezpieczeństwa pembro był zgodny z oczekiwaniami. OS będzie oceniany w przyszłych analizach zgodnie z planem badania.

Heather A. Wakelee, Moishe Liberman, Terufumi Kato, Masahiro Tsuboi, Se-Hoon Lee, Jie He, Shugeng Gao, Ke-Neng Chen, Christophe Alfons Dooms, Margarita Majem, Ekkehard Eigendorff, Gaston Lucas Martinengo, Olivier Bylicki, Delvys Rodriguez-Abreu, Jamie E. Chaft, Silvia Novello, Jing Yang, Steven M. Keller, Ayman Samkari, Jonathan Spicer

Department of Medicine, Division of Oncology, Stanford University, Stanford Cancer Institute, Stanford, CA, Centre Hospitalier de l’Universite de Montreal, Montreal, QC, Canada, Kanagawa Cancer Center, Yokohama, Japan, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Department of Internal Medicine, Division of Hematology-Oncology, Samsung Medical Center, Sungkyunkwan University School of Medicine, Seoul, South Korea, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking, Beijing, China, Department of Thoracic Surgery, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Pek, Beijing, China, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, University Hospitals Leuven, Leuven, Belgium, Medical Oncology Department, Hospital de la Santa Creu i Sant Pau, Barcelona, Spain, Zentralklinik Bad Berka GmbH, Bad Berka, Germany, Sanatorio Parque, Santa Fe, Argentina, HIA SAINTE ANNE, Toulon, France, Complejo Hospitalario Universitario Insular-Materno Infantil, Las Palmas De Gran Canaria, Spain, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, University of Turin, AOU San Luigi Orbassano, Turin, Italy, Merck & Co., Inc., Rahway, NJ, Merck and Co, Inc., Rahway, NJ, Merck & Co., Inc., Kenilworth, NJ, McGill University Health Center, Montreal, QC, Canada

Uzupełniająca i indukcyjna Immunoterapia zostały zatwierdzone przez amerykańską FDA do leczenia wczesnego NSCLC. Jednak optymalne leczenie indukcyjne i uzupełniające, w tym czas jego trwania, nie są znane. Przedstawiono cząstkowe wyniki podwójnie zaślepionego, kontrolowanego placebo, badania III fazy, oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo okołooperacyjnego torypalimabu i chemioterapii, a następnie leczenia podtrzymującego torypalimabem w porównaniu z chemioterapią w resekcyjnym III stopniu zaawansowania NSCLC. Chorych na resekcyjnego NSCLC w II/III stopniu zawansowania przydzielano losowo do torypalimabu (240 mg) lub placebo w skojarzeniu z 3 cyklami chemioterapii przed i jednym cyklem po zabiegu operacyjnym, a następnie do 13 cykli torypalimabu lub placebo w monoterapii. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były: EFS według badacza i udział głównych odpowiedzi patologicznych według zaślepionego niezależnego przeglądu patologicznego (BIPR) wśród chorych z III stopniu zaawansowania i w grupie zgodnej z intencją leczenia. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały całkowite przeżycie (OS), udział całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR), EFS według niezależnej komisji rewizyjnej (IRC) i bezpieczeństwo. Zaplanowana analiza pośrednia została przeprowadzona dla pierwszorzędowego punktu końcowego EFS u chorych w III stopniu zaawansowania. Do badania włączono 404 chorych. Dodanie torypalimabu do okołooperacyjnej chemioterapii znamiennie wydłużyło EFS u chorych na NSCLC w III stopniu zaawansowania przy możliwym do opanowania profilu bezpieczeństwa.

Shun Lu, Lin Wu, Wei Zhang, Peng Zhang, Wenxiang Wang, Wentao Fang, Wenqun Xing, Qixun Chen, Jiandong Mei, Lin Yang, Lijie Tan, Xiaohong Sun, Shidong Xu, Xiaohua Hu, Guohua Yu, Dongliang Yu, Jinlu Shan, Nong Yang, Yuping Chen, Hui Tian

Shanghai Chest Hospital, Jiao Tong University, Shanghai, China, Hunan Cancer Hospital, Changsha, China, The First Affiliated Hospital of Nanchang University, Nanchang, China, Department of Pulmonary, Shanghai Pulmonary Hospital, Jiaotong University, Shanghai, China, Department of Thoracic Surgery, Shanghai Chest Hospital, Shanghai Jiao Tong University, Shanghai, China, Cancer Hospital Affiliated to Zhengzhou University & Henan Cancer Hospital, Zhengzhou, China, Cancer Hospital of the University of Chinese Academy of Sciences, Hangzhou, China, Institute of Thoracic Oncology and Department of Thoracic Surgery, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Shenzhen People’s Hospital, Shenzhen, China, Zhongshan Hospital, Fudan University, Shanghai, China, Cancer Hospital Affiliated to Xinjiang Medical University, Urumqi, China, Harbin Medical University Cancer Hospital, Harbin, China, Guangxi Medical University Affiliated Tumor Hospital, Nanning, China, Weifang People′s Hospital, Weifang, Shandong, China, The Second Affiliated Hospital Of Nanchang University, Nanchang, China, Army Characteristic Medical Center of PLA, Chongqing, China, Lung & Gastrointestinal Oncology Department, Hunan Cancer Hospital, Changsha, China, Cancer Hospital of Shantou University Medical College, Shantou, China, Qilu Hospital of Shandong University, Jinan, China

W badaniu CheckMate 816 niwolumab w połączeniu z chemioterapią (N + C) w leczeniu indukcyjnym znamiennie wydłużył czas wolny od zdarzeń (EFS) i zwiększył udział całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR) w porównaniu do C u chorych na resekcyjnego NSCLC. Przedstawiono wyniki u chorych poddanych lub nie poddanych zabiegowi operacyjnemu po leczeniu indukcyjnym. Chorych na resekcyjnego NSCLC w stopniu zaawansowania od IB (guzy ≥ 4 cm) do IIIA (wg AJCC 7), bez znanych zaburzeń EGFR/ALK przydzielano losowo do 3 cykli N (360 mg) + C lub wyłącznie do C, po których w ciągu 6 tygodni przeprowadzano zabieg operacyjny. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były EFS i pCR. Spośród 358 chorych przydzielonych losowo do leczenia, 149 (83%; N + C) i 135 (75%; C) poddano zabiegowi operacyjnemu. Zabiegu nie wykonano z powodu progresji choroby u 11 (N + C) i 17 (C) chorych. W badaniu CheckMate 816 indukcyjne połączenie N + C wykazało długotrwałe korzyści kliniczne u chorych na resekcyjnego NSCLC, poddanych zabiegowi operacyjnemu w porównaniu do C, a wśród niepoddanych zabiegowi operacyjnemu wydłużyło czas do zgonu lub odległych przerzutów.

Jonathan Spicer, Patrick M. Forde, Mariano Provencio, Shun Lu, Changli Wang, Tetsuya Mitsudomi, Stephen Broderick, Scott Swanson, Mark M. Awad, Enriqueta Felip, Julie R. Brahmer, Keith Kerr, Gene Brian Saylors, Ke-Neng Chen, Fumihiro Tanaka, Junliang Cai, Javed Mahmood, Nan Hu, Phuong Tran, Nicolas Girard

McGill University Health Center, Montreal, QC, Canada, Johns Hopkins Medicine, The Sidney Kimmel Comprehensive Cancer Center, Baltimore, MD, Hospital Universitario Puerta de Hierro, Madrid, Spain, Shanghai Lung Cancer Center, Shanghai Chest Hospital, Shanghai JiaoTong University, Shanghai, China, Tianjin Lung Cancer Center, Tianjin Medical University Cancer Institute and Hospital, Tianjin, China, Kindai University Faculty of Medicine, Ohno-Higashi, Osaka-Sayama, Japan, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, Vall d’Hebron University Hospital, Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain, Aberdeen Royal Infirmary, Aberdeen, United Kingdom, Charleston Oncology, Charleston, SC, Peking University Cancer Hospital and Institute, and Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, University of Occupational and Environmental Health, Kitakyushu, Japan, Bristol Myers Squibb, Princeton, NJ, Institut du Thorax Curie-Montsouris, Institut Curie, Paris, France

Ozymertynib jest aktywnym inhibitorem kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR trzeciej generacji, działającym w ośrodkowym układzie nerwowym (CNS), który silnie i selektywnie hamuje aktywujące mutacje EGFR i mutację oporności T790M. W pierwszej analizie badania fazy III ADAURA uzupełniające leczenie ozymertynibem (± uzupełniająca chemioterapia) wykazało znamienną korzyść w zakresie przeżycia wolnego od choroby (DFS) w porównaniu do placebo u chorych po doszczętnym usunięciu niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC) z mutacją (ex19del/L858R) EGFR (EGFRm). W zaktualizowanej analizie DFS, po dodatkowej 2-letniej obserwacji, korzyści DFS i CNS DFS wśród leczonych uzupełniająco ozymertynibem zostały utrzymane, z dobrą tolerancją obserwowaną przez dłuższy czas trwania leczenia. Przedstawiono planowaną końcową analizę przeżycia całkowitego (OS) z badania ADAURA. Uzupełniające leczenie ozymertynibem wykazało znamienną korzyść w zakresie OS u chorych na NSCLC EGFRm w stopniu zaawansowania IB-IIIA po doszczętnym usunięciu guza, z lub bez uzupełniającej chemioterapii. ADAURA jest pierwszym międzynarodowym badaniem III fazy, w którym wykazano znamienną korzyść w zakresie DFS i OS, dzięki leczeniu celowanemu u chorych na NSCLC EGFRm w stopniu zaawansowania IB-IIIA.

Roy S. Herbst, Masahiro Tsuboi, Tom John, Terufumi Kato, Margarita Majem, Christian Grohé, Jie Wang, Jonathan W. Goldman, Shun Lu, Wu-Chou Su, Filippo de Marinis, Frances A. Shepherd, Ki Hyeong Lee, Nhieu Le, Arunee Dechaphunkul, Dariusz M. Kowalski, Lynne Poole, Marta Stachowiak, Yuri Rukazenkov, Yi-Long Wu

Medical Oncology, Yale School of Medicine and Yale Cancer Center, New Haven, CT, Department of Thoracic Surgery and Oncology, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Department of Medical Oncology, Peter MacCallum Cancer Centre, Melbourne, Australia; Sir Peter MacCallum Department of Oncology, The University of Melbourne, Melbourne, Australia, Department of Thoracic Oncology, Kanagawa Cancer Center, Yokohama, Japan, Department of Medical Oncology, Hospital de la Santa Creu i Sant Pau, Barcelona, Spain, Klinik für Pneumologie – Evangelische Lungenklinik Berlin Buch, Berlin, Germany, Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences, Beijing, China, David Geffen School of Medicine at University of California Los Angeles, Los Angeles, CA, Shanghai Lung Cancer Center, Shanghai Chest Hospital, Shanghai Jiao Tong University, Shanghai, China, Department of Oncology, National Cheng Kung University, Tainan, Taiwan, Thoracic Oncology Division, European Institute of Oncology (IEO), IRCCS, Milan, Italy, Department of Medical Oncology and Hematology, University Health Network, Princess Margaret Cancer Centre, Toronto, ON, Canada, Department of Internal Medicine, Chungbuk National University Hospital, Cheongju, South Korea, Ho Chi Minh City Oncology Hospital, Binh Thanh District, Ho Chi Minh City, Viet Nam, Department of Internal Medicine, Faculty of Medicine, Prince of Songkla University, Songkhla, Thailand, Department of Lung Cancer and Thoracic Tumours, Maria Sklodowska-Curie National Research Institute of Oncology, Warsaw, Poland, Oncology Biometrics, AstraZeneca, Cambridge, United Kingdom, Late Oncology Research & Development, AstraZeneca, Warsaw, Poland, Oncology Research & Development, AstraZeneca, Cambridge, United Kingdom, Guangdong Lung Cancer Institute, Guangdong Provincial People’s Hospital (Guangdong Academy of Medical Sciences), Southern Medical University, Guangzhou, China

Uzupełniające leczenie ozymertynibem (osi) wydłużyło przeżycie wolne od choroby (DFS) u chorych na wczesnego NSCLC z mutacją EGFR (EGFRmut) po zabiegu operacyjnym, jednak korzyści z osi po jednoczesnej chemioradioterapii (CRT) u chorych na nieresekcyjnego miejscowo zaawansowanego NSCLC są nieznane. Analiza post-hoc badania PACIFIC wykazała brak korzyści w zakresie przeżycia po konsolidacji durwalumabem (durva) w porównaniu do placebo u chorych na NSCLC EGFRmut. Brakuje porównań między konsolidującym leczeniem durva a inhibitorami kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR u chorych na nieresekcyjnego EGFRmut NSCLC po CRT. Przeprowadzono wieloośrodkową retrospektywną analizę chorych na nieresekcyjnego EGFRmut NSCLC w III stopniu zaawansowania, którzy otrzymali EGFR TKI lub durva po radykalnej CRT (z ≥ 2 cyklami chemioterapii z udziałem platyny) w latach 2015-2022. W retrospektywnym badaniu leczenie EGFR TKI po CRT znamiennie wydłużyło DFS chorych na nieresekcyjnego EGFRmut NSCLC w III stopniu zaawansowania w porównaniu do durva, bez nieoczekiwanych sygnałów bezpieczeństwa. Dalsze badania są uzasadnione w celu określenia optymalnego leczenia miejscowo zaawansowanego EGFRmut NSCLC.

Amin Nassar, Elio Adib, Jamie Feng, Jacqueline V. Aredo, Kaushal Parikh, Jeremy Phillip Harris, Ana I. Velazquez Manana, Meera Vimala Ragavan, Jessica Jiyeong Lin, Zofia Piotrowska, Bailey Gleason Fitzgerald, Christian Grohé, Kamya Sankar, Joel W. Neal, Heather A. Wakelee, Frances A. Shepherd, Roy S. Herbst, Abdul Rafeh Naqash, Sarah B. Goldberg, So Yeon Kim

Yale Cancer Center, New Haven, CT, Brigham and Women’s Hospital, Boston, MA, Princess Margaret Cancer Centre, UHN, Toronto, ON, Canada, Stanford Cancer Institute, Stanford, CA, Mayo Clinic, Rochester, MN, University of California, Irvine, Orange, CA, University of California San Francisco, San Francisco, CA, University of California, San Francisco, San Francisco, CA, Massachusetts General Hospital Cancer Center, Boston, MA, Massachusetts General Hospital, Boston, MA, Icahn School of Medicine at Mount Sinai, New York, NY, Department of Respiratory Diseases, ELK Berlin, Berlin, Germany, Cedars-Sinai Medical Center, Los Angeles, CA, Stanford University Medical Center, Stanford, CA, Stanford Hospital & Clinics, Stanford, CA, Princess Margaret – University Health Network, Toronto, ON, Canada, Yale School of Medicinel, Yale Cancer Center, Smilow Cancer Hospital at Yale-New Haven, New Haven, CT, Stephenson Cancer Center, University of Oklahoma Health Sciences, Oklahoma City, OK

W badaniu CHOICE-01 torypalimab w skojarzeniu z chemioterapią znamiennie wydłużył przeżycie wolne od progresji (PFS) i przeżycie całkowite (OS) w leczeniu pierwszej linii chorych na zaawansowanego NSCLC w porównaniu do wyłącznej chemioterapii. Przedstawiono końcową analizę OS. Chorych (n=465) przydzielono losowo do torypalimabu w dawce 240 mg (n=309) lub placebo (n=156) w skojarzeniu z 4-6 cyklami chemioterapii, a następnie do leczenia podtrzymującego torypalimabem lub placebo do progresji, niedopuszczalnej toksyczności lub zakończenia 2-letniego leczenia. Pierwszorzędowym punktem końcowym był PFS. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały OS i bezpieczeństwo. Dodanie torypalimabu do chemioterapii u chorych na zaawansowanego NSCLC znamiennie wydłużyło OS w porównaniu do wyłącznej chemioterapii przy możliwym do opanowania profilu bezpieczeństwa. Wyniki te przemawiają za stosowaniem torypalimabu z chemioterapią w pierwszej linii leczenia chorych na zaawansowanego NSCLC bez zaburzeń EGFR/ALK.

Jie Wang, Zhijie Wang, Lin Wu, Baolan Li, Ying Cheng, Xiaoling Li, Xicheng Wang, Liang Han, Xiaohong Wu, Yun Fan, Yan Yu, Dongqing Lv, Jianhua Shi, Jianjin Huang, Shaozhang Zhou, Baohui Han, Guogui Sun, Qisen Guo, Youxin Ji, Xiaoli Zhu

State Key Laboratory of Molecular Oncology, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College, Beijing, China, State Key Laboratory of Molecular Oncology, Department of Medical Oncology, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College, Beijing, China, Hunan Cancer Hospital, Changsha, China, Beijing Chest Hospital, Beijing, China, Jilin Cancer Hospital, Changchun, Jilin, China, Liaoning Cancer Hospital, Shenyang, China, The First Affiliated Hospital/School of Clinical Medicine Guangdong Pharmaceutical University, Guangzhou, China, Xuzhou Central Hospital, Xuzhou, China, Jiangnan University Affiliated Hospital, Wuxi, China, Zhejiang Cancer Hospital, Hangzhou, China, Department of Medical Oncology, Harbin Medical University Cancer Hospital, Harbin, China, Department of Respiratory Medicine, Taizhou Hospital of Zhejiang Province, Taizhou, China, Linyi Cancer Hospital, Department of Medical Oncology, Linyi, China, Second Affiliated Hospital of Zhejiang University, Hangzhou, China, Affiliated Tumor Hospital of Guangxi Medical University, Nanning, China, Shanghai Chest Hospital, Shanghai, China, Tangshan People’s Hospital, Tangshan, China, Shandong Cancer Hospital Affiliated to Shandong University, Jinan, China, Qingdao Central Hospital, Qingdao, China, Zhongda Hospital, Southeast University, Nanjing, China

TTFields to pola elektryczne, które zakłócają procesy krytyczne dla żywotności komórek nowotworowych. TTFields są dostarczane przez nieinwazyjne przenośne urządzenie, które zostało zatwierdzone przez FDA do leczenia glejaka i międzybłoniaka. Przedkliniczne badania w NSCLC wykazały, że TTFields wzmacniają przeciwnowotworową odpowiedź immunologiczną poprzez zakłócenie mitozy i późniejszą indukcję immunogennej śmierci komórek. Ponadto wykazano, że TTFields działają synergistycznie z taksoidami i inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego (ICI). W badaniu III fazy z losowym doborem chorych LUNAR porównywano TTFields ze standardowym leczeniem (SOC) wg decyzji badacza (ICI lub docetaksel) u wcześniej leczonych chorych na rozsianego NSCLC (mNSCLC). Leczenie TTFields znamiennie wydłużyła OS chorych na mNSCLC po niepowodzeniu leczenia z użyciem pochodnych platyny bez nasilania ogólnoustrojowej toksyczności i z niewielką liczbą zdarzeń niepożądanych wysokiego stopnia związanych z urządzeniem. Skuteczność i bezpieczeństwo wykazane w tym badaniu III fazy uzasadniają włączenie leczenia TTFields jako części SOC drugiej linii u chorych na mNSCLC.

Ticiana Leal, Rupesh Kotecha, Rodryg Ramlau, Li Zhang, Janusz Milanowski, Manuel Cobo-Dols, Jaromir Roubec, Lubos B. Petruzelka, Libor Havel, Sujith R. Kalmadi, Jeffrey P. Ward, Zoran Andric, Thierry Berghmans, David E Gerber, Goetz Kloecker, Rajiv Prasanna Panikkar, Joachim Aerts, Angelo Delmonte, Miklos Pless, Corey J. Langer

Winship Cancer Institute of Emory University, Atlanta, GA, Miami Cancer Institute, Baptist Health South Florida, Miami, FL, Poznan University of Medical Sciences, Poznan, Poland, Department of Medical Oncology, State Key Laboratory of Oncology in South China; Collaborative Innovation Center for Cancer Medicine, Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, Guangdong, China, Medical University of Lublin, Lublin, Poland, Medical Oncology Intercenter Unit, Regional and Virgen de la Victoria University Hospitals, IBIMA, Málaga, Spain, Nemocnice AGEL Ostrava-Vítkovice, Ostrava, Czech Republic, General University Hospital in Prague, Prague, Czech Republic, Thomayer Hospital, Prague, Czech Republic, Ironwood Cancer & Research Centers, Chandler, AZ, Washington University School of Medicine, St. Louis, MO, Clinical Hospital Centre Bezanijska Kosa, Belgrade, Serbia, Jules Bordet Institute, Hôpitaux Universitaires de Bruxelles, Université Libre de Bruxelles, Brussels, Belgium, Harold C. Simmons Comprehensive Cancer Center, UT Southwestern Medical Center, Dallas, TX, University of Louisville, Louisville, KY, Geisinger Cancer Institute, Danville, PA, Erasmus University Medical Center, Rotterdam, Netherlands, IRCCS Istituto Romagnolo per lo Studio dei Tumori “Dino Amadori” (IRST), Meldola, Italy, Department of Oncology, Kantonsspital Winterthur, Winterthur, Switzerland, University of Pennsylvania, Philadelphia, PA

Pomimo postępów w leczeniu pierwszej linii (immunoterapia ± chemioterapia [CT]), u większości chorych na zaawansowanego NSCLC (aNSCLC) dochodzi do progresji choroby, co wymaga nowych strategii. Dato-DXd to koniugat przeciwciało-lek (ADC) składający się z humanizowanego przeciwciała monoklonalnego anty-TROP2 IgG1 połączonego kowalencyjnie z inhibitorem topoizomerazy I za pomocą stabilnego w osoczu tetrapeptydowego łącznika, który można rozszczepić. Dato-DXd wykazał zachęcającą skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu aNSCLC. Dato-DXd + immunoterapia wykazały większą aktywność przedkliniczną niż każdy z tych leków osobno. W międzynarodowym badaniu fazy Ib z eskalacją i rozszerzeniem dawki, TROPION-Lung02, oceniano bezpieczeństwa i tolerancję Dato-DXd (4 lub 6 mg/kg) w połączeniu z pembro (200 mg) ± CT z udziałem pochodnej platyny (Pt-CT). W dotychczas największym badaniu oceniających połączenie ADC z immunoterapią ± chemioterapią wykazano akceptowalne bezpieczeństwo dato-DXd + pembro ± Pt-CT z godną uwagi aktywnością w pierwszej linii leczenia chorych na aNSCLC.

Yasushi Goto, Wu-Chou Su, Benjamin Philip Levy, Olivier Rixe, Tsung-Ying Yang, Anthony W. Tolcher, Yanyan Lou, Yoshitaka Zenke, Panos Savvides, Enriqueta Felip, Manuel Domine, Konstantinos Leventakos, Mariano Provencio, Atsushi Horiike, Edward Pan, Daisy Lin, Jessie Gu, Priyanka Basak, Michael Jon Chisamore, Luis G. Paz-Ares

National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, Department of Oncology, National Cheng Kung University, Tainan, Taiwan, The Sidney Kimmel Comprehensive Cancer Center at Johns Hopkins Medicine, Baltimore, MD, Daiichi Sankyo Inc., Basking Ridge, NJ, Division of Chest Medicine, Taichung Veterans General Hospital, Taichung, Taiwan, NEXT Oncology, San Antonio, TX, Mayo Clinic, Jacksonville, FL, Department of Thoracic Oncology, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Mayo Clinic, Phoenix, AZ, Vall d’Hebron University Hospital, Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain, Department of Oncology, Hospital Universitario Fundación Jiménez Díaz (IIS-FJD), Madrid, Spain, Mayo Clinic, Rochester, MN, Department of Medical Oncology, Hospital Universitario Puerta de Hierro-Majadahonda, Madrid, Spain, Department of Thoracic Medical Oncology, The Cancer Institute Hospital of Japanese Foundation for Cancer Research, Tokyo, Japan, Merck & Co., Inc., Rahway, NJ, Hospital Universitario 12 de Octubre, CNIO-H120 Lung Cancer Unit, Ciberonc and Universidad Complutense, Madrid, Spain

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania sotorazybu w skojarzeniu z dwulekową chemioterapią z udziałem pochodnej platyny u chorych na niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją KRAS G12C (non-Sq NSCLC) nie zostały zbadane. W jednoramiennym badaniu II fazy niepoddani wcześniej chemioterapii chorzy na zaawansowanego NSCLC z mutacją KRAS G12C. otrzymywali sotorazyb w dawce 960 mg raz dziennie w połączeniu z 4 cyklami karboplatyny z pemetreksedem sotorazybem z pemetreksedem do progresji choroby. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział odpowiedzi (ORR), a drugorzędowymi: przeżycie wolne od progresji (PFS), przeżycie całkowite (OS) i bezpieczeństwo. Sotorazyb w skojarzeniu z karboplatyną i pemetreksedem wiązał się z korzystnym ORR i był dobrze tolerowany u chorych na zaawansowanego NSCLC z mutacją KRAS G12C.

Shinya Sakata, Hiroaki Akamatsu, Koichi Azuma, Takehiro Uemura, Yuko Tsuchiya-Kawano, Hiroshige Yoshioka, Mitsuo Osuga, Yasuhiro Koh, Satoshi Morita, Nobuyuki Yamamoto

Department of Respiratory Medicine, Kumamoto University Hospital, Kumamoto, NA, Japan, Internal Medicine III, Wakayama Medical University, Wakayama, Japan, Department of Internal Medicine, Division of Respirology, Neurology, and Rheumatology, Kurume University School of Medicine, Kurume-Shi, Japan, Department of Respiratory Medicine, Allergy and Clinical Immunology, Nagoya City University Graduate School of Medical Sciences, Nagoya, NA, Japan, Department of Respiratory Medicine, Kitakyushu Municipal Medical Center, Fukuoka-Shi Higashi-Ku, Japan, Department of Thoracic Oncology, Kansai Medical University Hospital, Osaka, Japan, Center for Biomedical Sciences, Wakayama Medical University, Wakayama, Japan, Department of Biomedical Statistics and Bioinformatics, Kyoto University Graduate School of Medicine, Kyoto, Japan

Przerzuty do mózgu są powszechne (około 30%) u chorych na zaawansowanego NSCLC z mutacją KRAS G12C i mają negatywny wpływ na przeżycie i jakość życia (QOL). W międzynarodowym badaniu III fazy CodeBreaK 200, sotorazyb jako pierwszy doustny inhibitor KRASG12C wydłużył czas wolny od progresji (PFS) i zwiększył udział odpowiedzi (ORR) u wcześniej leczonych chorych na zaawansowanego NSCLC z mutacją KRAS G12C w porównaniu z dożylnym docetakselem, przy lepszym profilu toksyczności i QOL. Przedstawiono pierwsze dane oceniające wewnątrzczaszkową (IC) skuteczność sotorazybu w porównaniu z docetakselem z tego badania. Do badania włączano chorych ze stabilnymi, wcześniej leczonymi przerzutami do mózgu. Przerzuty do OUN w MRI na początku badania występowały u 69 chorych. W pierwszej randomizowanej ocenie aktywności IC inhibitora KRASG12C wykazano zmniejszenie ryzyko progresji i tendencję do opóźnienia czasu do progresji w OUN wśród leczonych sotorazybem w porównaniu do leczonych docetakselem Wyniki te sugerują aktywność sotorazybu w OUN, która uzupełnia ogólną korzyść PFS obserwowaną wśród leczonych sotorazybem w porównaniu co docetakselu.

Anne-Marie C. Dingemans, Konstantinos Syrigos, Lorenzo Livi, Astrid Paulus, Sang-We Kim, Yuanbin Chen, Enriqueta Felip, Frank Griesinger, Kadoaki Ohashi, Gerard Zalcman, Brett Gordon Maxwell Hughes, Jens Benn Sorensen, Normand Blais, Carlos G. M. Ferreira, Colin R Lindsay, Rafał Dziadziuszko, Patrick J. Ward, Cynthia Chinedu Obiozor, Yang Wang, Solange Peters

Erasmus MC Cancer Institute, University Medical Center, Rotterdam, Netherlands, Sotiria General Hospital, Athens, Greece, Azienda Ospedaliero Universitaria Careggi, Firenze, Italy, Centre Hospitalier Universitaire de Liège, Liège, Belgium, Asan Medical Center, Seoul, South Korea, Cancer & Hematology Centers of Western Michigan, Grand Rapids, MI, Medical Oncology Department, Vall d’Hebron University Hospital, Barcelona, Spain, Pius-Hospital Oldenburg, Oldenburg, Germany, Okayama University Hospital, Okayama, Japan, Hospital Bichat Claude Bernard, Paris, France, The Prince Charles Hospital, Brisbane, Australia, Rigshospitalet, Copenhagen, Denmark, Department of Medicine, Centre Hospitalier de l’Université de Montréal, Montreal, QC, Canada, Oncoclinicas, Rio De Janeiro, Brazil, Division of Cancer Sciences, University of Manchester and The Christie NHS Foundation Trust, Manchester, United Kingdom, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne, Gdańsk, Poland, Oncology Hematology Care, Inc, Blue Ash, OH, Amgen Inc., Thousand Oaks, CA, Lausanne University Hospital, Lausanne, Switzerland

Chorzy na NSCLC z mutacją EGFR (EGFRm+) mają wysoki odsetek przerzutów do OUN, niewiele opcji leczenia i złe rokowanie. Jak dotąd nie ma solidnych dowodów z badań III fazy w tej grupie chorych. Zoryfertynib (AZD3759), silny inhibitor kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR, ma wysoką penetrację bariery krew-mózg, wstępne dane wykazały obiecującą wewnątrzczaszkową (IC) i ogólnoustrojową aktywność przeciwnowotworową oraz tolerowany profil bezpieczeństwa. W pierwszym otwartym, wieloośrodkowym kontrolowanym badaniu III fazy porównywano skuteczność i bezpieczeństwo AZD3759 z TKI EGFR pierwszej generacji, w pierwszej linii, szczególnie u chorych na NSCLC EGFRm+ (L858R i/lub ekson 19Del) z przerzutami do OUN. Chorych przydzielano losowo do AZD3759 (200 mg dwa razy na dobę) lub TKI EGFR pierwszej generacji (grupa kontrolna, gefitynib 250 mg lub erlotynib 150 mg raz na dobę). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji (PFS). Do badania włączono 439 chorych: 220 do AZD3759 i 219 do grupy kontrolnej. Mediana PFS (95% CI) była znamiennie dłuższa wśród leczonych AZD3759 w porównaniu do grupy kontrolnej (9,6 [8,2-9,7] vs 6,9 [6,3-8,0] miesięcy; HR 0,719, 95% CI 0,580-0,893; p=0,0024). AZD3759 wykazał wyższą ogólnoustrojową i IC skuteczność przeciwnowotworową w pierwszej linii leczenia u chorych na NSCLC EGFRm+ z przerzutami do OUN w porównaniu do TKI EGFR pierwszej generacji. Zdarzenia niepożądane były zgodne z oczekiwaniami i możliwe do opanowania.

Yi-Long Wu, Qing Zhou, Jie Wang, Yan Yu, Ligang Xing, Ying Wang, Ying Cheng, Yueyin Pan, Yun Fan, Jianhua Shi, Guojun Zhang, Jiuwei Cui, Jianying Zhou, Yong Song, Wu Zhuang, Zhiyong Ma, Yanping Hu, Gaofeng Li, Xiaorong Dong, Myung-Ju Ahn

Guangdong Lung Cancer Institute, Guangzhou, China, Guangdong Lung Cancer Institute, Guangdong Provincial People’s Hospital (Guangdong Academy of Medical Sciences), Southern Medical University, Guangzhou, China, Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences, Beijing, China, Harbin Medical University Cancer Hospital, Internal Medicine Department VI, Harbin, China, Department of Radiation Oncology, Shandong Cancer Hospital, Shandong First Medical University, Jinan, China, Chongqing Cancer Hospital, Tumor Radiotherapy Center, Chongqing, China, Jilin Cancer Hospital, Department of Thoracic Oncology, Changchun, China, Anhui Provincial Hospital, Department of Medical Oncology/Chemotherapy, Hefei, China, Zhejiang Cancer Hospital, Internal Medicine for Chest Cancer Department, Hangzhou, China, Linyi Cancer Hospital, Department of Medical Oncology, Linyi, China, The First Affiliated Hospital of Zhengzhou University, Department of Respiratory Medicine, Zhengzhou, China, The First Hospital of Jilin University, Cancer Center/Oncology Department, Changchun, China, The First Affiliated Hospital of Zhejiang University, Department of Respiration, Hangzhou, China, General Hospital of Eastern Theater Command, Respiratory Department, Nanjing, China, Department of Thoracic Oncology, Fujian Medical University Cancer Hospital, Fujian Cancer Hospital, Fuzhou, China, Henan Cancer Hospital, Respiratory Department, Zhengzhou, China, Hubei Cancer Hospital, Wuhan, China, Yunnan Cancer Hospital/The Third Affiliated Hospital of Kunming Medical University, Department of Thoracic Surgery, Kunming, China, Union Hospital, Tongji Medical College, Huazhong University of Science and Technology, Cancer Center, Wuhan, China, Samsung Medical Center, Seoul, Korea, Republic of (South)

Amplifikacja MET (METamp) jest powszechnym mechanizmem oporności występującym u chorych na NSCLC z mutacją EGFR (EGFRm) leczonych ozymertynibem. Inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI) MET, takie jak tepotynib, mogą być skuteczne w tej grupie chorych. Przedstawiono cząstkowe dane z badania II fazy INSIGHT 2 oceniającego tepotynib w połączeniu z ozymertynibem u chorych na NSCLC z EGFRm oraz z METamp uprzednio leczonym ozymertynibem. W otwartym badaniu fazy II chorzy na zaawansowanego EGFRm NSCLC z METamp po progresji podczas leczenia ozymertynibem podawanym w 1. Linii otrzymywali tepotynib w dawce 500 mg (450 mg aktywnej cząsteczki) w połączeniu z ozymertynibem w dawce 80 mg raz na dobę. METamp oceniano centralnie w biopsji tkankowej metodą FISH i/lub w płynnej biopsji metodą NGS. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział obiektywnych odpowiedzi. W planowej cząstkowej analizie INSIGHT 2 tepotynib w połączeniu z ozymertynibem był wysoce aktywny I dobrze tolerowany u chorych na NSCLC z EGFRm i z METamp po progresji podczas leczenia ozymertynibem w 1. Linii. Uzyskane odpowiedzi były trwałe. Połączenie tepotynibu z ozymertynibem stanowi potencjalną opcję leczenia celowanego w tej grupie chorych, pozwalająca uniknąć chemioterapii.

Daniel Shao-Weng Tan, Tae Min Kim, Valentina Guarneri, PEI JYE VOON, Boon Khaw Lim, Marie Wislez, Cheng Huang, Chong Kin Liam, Julien Mazieres, Lye Mun Tho, Hidetoshi Hayashi, Nguyen Nhung, Puey Ling Chia, Filippo de Marinis, Xiuning Le, Niki Karachaliou, Sabine Brutlach, Svenja Adrian, Barbara Ellers-Lenz, Yi-Long Wu

Division of Medical Oncology, National Cancer Centre, Singapore, Singapore, Seoul National University Cancer Research Institute, Seoul, Republic of Korea; Department of Internal Medicine, Seoul National University Hospital, Seoul, South Korea, Department of Surgery, Oncology and Gastroenterology, University of Padova, Oncology 2, IOV – Istituto Oncologico Veneto IRCCS -IOV, Padova, Italy, Hospital Umum Sarawak, Kuching, Sarawak, Malaysia, Department of Medicine, Faculty of Medicine, University of Malaya, Kuala Lumpur, Malaysia, Service de Pneumologie, Hopital Cohin, Assistance Publique – Hôpitaux de Paris, Paris, France, Department of Thoracic Oncology, Fujian Cancer Hospital, Fuzhou, China, CHU de Toulouse, Pneumology Department, Paul Sabatier University, Toulouse, France, Department of Oncology, Pantai Hospital Kuala Lumpur, Kuala Lumpur, Malaysia, Department of Medical Oncology, Kindai University Faculty of Medicine, Osaka, Japan, National Lung Hospital, Hanoi, Viet Nam, Department of Medical Oncology, Tan Tock Seng Hospital, Singapore, Singapore, Thoracic Oncology Division, European Institute of Oncology (IEO), IRCCS, Milan, Italy, Department of Thoracic Head and Neck Medical Oncology, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Global Clinical Development, the healthcare business of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, Global Development Operations, the healthcare business of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, Department of Biostatistics, the healthcare business of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, Guangdong Lung Cancer Institute, Guangdong Provincial People’s Hospital (Guangdong Academy of Medical Sciences), Southern Medical University, Guangzhou, China

Sunwozertynib (DZD9008) jest racjonalnie zaprojektowanym selektywnym, nieodwracalnym inhibitorem insercji w eksonie 20. EGFR (exon20ins). Przedstawiono wyniki badania WU-KONG6 oceniającego sunwozertynib u wcześniej leczonych chorych na NSCLC z EGFRexon20ins. Do wieloośrodkowego badania fazy II włączano chorych na NSCLC z EGFR exon20ins, z progresją po chemioterapii z udziałem pochodnej platyny. Pierwszorzędowym i kluczowym drugorzędowym punktem końcowym były, odpowiednio, wskaźnik obiektywnej odpowiedzi (ORR) i czas trwania odpowiedzi (DoR). Chorzy otrzymywali 300 mg sunwozertynibu raz na dobę. Do badania włączono łącznie 104 chorych z Chin. Wyniki pierwszego kluczowego badania potwierdziły wyższą skuteczność przeciwnowotworową sunwozertynibu w porównaniu do obecnie dostępnego leczenia chorych na NSCLC z EGFR exon20ins. Profil bezpieczeństwa w badaniu WU-KONG6 był zgodny z wcześniejszymi doniesieniami. Międzynarodowe badanie II fazy (WU-KONG1) o tym samym projekcie trwa w USA, Australii, Azji, Europie i Ameryce Południowej.

Mengzhao Wang, Yun Fan, Meili Sun, Yongsheng Wang, Yanqiu Zhao, Bo Jin, Ying Hu, Zhigang Han, Xia Song, Anwen Liu, Kejing Tang, Ding Cuimin, Li Liang, Lin Wu, Junzhen Gao, Jianghong Wang, Ying Cheng, Jianying Zhou, Yong He, Li Zheng

Department of Respiratory and Critical Care Medicine, Peking Union Medical College Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences & Peking Union Medical College, Beijing, China, Zhejiang Cancer Hospital, Hangzhou, China, Central Hospital Affiliated to Shandong First Medical University, Jinan, China, Clinical Trial Center, National Medical Products Administration Key Laboratory for Clinical Research and Evaluation of Innovative Drugs, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Respiratory Department of Internal Medicine, The Affiliated Cancer Hospital of Zhengzhou University, Zhengzhou, China, The First Hospital of China Medical University, Shenyang, China, Beijing Chest Hospital, Capital Medical University, Beijing, China, The Affiliated Cancer Hospital of Xinjiang Medical University, Wulumuqi, China, Shanxi Cancer Hospital, Taiyuan, China, Second Affiliated Hospital of Nanchang University, Nanchang, China, The First Affiliated Hospital, Sun Yat-sen University, Guangzhou, China, The Fourth Hospital of Hebei Medical University, Shijiazhuang, China, Peking University Third Hospital, Beijing, China, Hunan Cancer Hospital, Changsha, China, The Affiliated Hospital of Inner Mongolia Medical University, Huhehaote, China, Chongqing Cancer Hospital, Chongqing, China, Department of Oncology, Jilin Cancer Hospital, Changchun, China, The First Affiliated Hospital, Zhejiang University School of Medicine, Hang Zhou, China, Army Medical Center of PLA, Chongqing, China, Dizal Pharmaceutical, Shanghai, China

Standardowym leczeniem pierwszej linii u chorych na niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją EGFR (EGFR-NSqNSCLC) jest inhibitor kinazy tyrozynowej (EGFR-TKI), ale nabyta oporność na EGFR-TKI ogranicza czas trwania odpowiedzi i przeżycie. Postawiono hipotezę, że dodanie dwulekowej chemioterapii z udziałem pochodnej platyny po początkowej odpowiedzi na EGFR-TKI może zapobiec pojawieniu się nabytej oporności na EGFR-TKI i wydłużyć przeżycie chorych. W otwartym wieloośrodkowym badaniu III fazy chorych na zaawansowanego EGFR-NSqNSCLC przydzielano losowo do leczenia standardowego gefitynibem (GEF) lub ozymertynibem (OSI), podawanymi do progresji, lub do leczenia eksperymentalnego, w którym po 56 dniach leczenia GEF lub OSI i po dwutygodniowym okresie wolnym od leków, podawano trzy cykle cisplatyny z pemetreksedem w dniach 71, 92 i 113, a następnie ponownie GEF lub OSI od dnia 134 do progresji. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie całkowite (OS). Dodanie dwulekowej chemioterapii z udziałem platyny, po początkowej odpowiedzi na EGFR-TKI, nie wydłużyło OS u chorych na zaawansowanego EGFR-NSqNSCLC w porównaniu do wyłącznego leczenia EGFR-TKI, chociaż wydłużyło PFS.

Shintaro Kanda, Seiji Niho, Takayasu Kurata, Shogo Nomura, Yosuke Kawashima, Yasuto Yoneshima, Toshihide Yokoyama, Yasutaka Watanabe, Hiroshi Tanaka, Yutaka Fujiwara, Yoshitaka Zenke, Koichi Azuma, Hiroyuki Yamaguchi, Ryo Toyozawa, Yukio Hosomi, Haruyasu Murakami, Satoshi Hara, Akihiro Bessho, Nobuyuki Yamamoto, Yuichiro Ohe

Department of Hematology and Clinical Oncology, Shinshu University School of Medicine, Matsumoto-Shi, Japan, Department of Pulmonary Medicine and Clinical Immunology, Dokkyo Medical University School of Medicine, Mibu, Japan, Department of Thoracic Oncology, Kansai Medical University Hospital, Osaka, Japan, Department of Biostatistics and Bioinformatics, Graduate School of Medicine, The University of Tokyo, Tokyo, Japan, Department of Pulmonary Medicine, Sendai Kousei Hospital, Sendai, Japan, Department of Respiratory Medicine, Graduate School of Medical Sciences, Kyushu University, Fukuoka, Japan, Kurashiki Central Hospital, Kurashiki, Japan, Department of Thoracic Oncology, Saitama Cancer Center, Saitama, Japan, Department of Internal Medicine, Niigata Cancer Center Hospital, Niigata, Japan, Department of Thoracic Oncology, Aichi Cancer Center, Nagoya, Japan, Department of Thoracic Oncology, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Department of Internal Medicine, Division of Respirology, Neurology, and Rheumatology, Kurume University School of Medicine, Kurume-Shi, Japan, Nagasaki University Hospital, Nagasaki-Shi, Japan, Department of Thoracic Oncology, National Hospital Organization Kyushu Cancer Center, Fukuoka-Shi Minami-Ku, Japan, Department of Thoracic Oncology and Respiratory Medicine, Tokyo Metropolitan Cancer and Infectious Diseases Center Komagome Hospital, Tokyo, Japan, Shizuoka Cancer Center, Shizuoka, Japan, Department of Respiratory Medicine, Itami City Hospital, Itami, Japan, Department of Respiratory Medicine, Japanese Red Cross Okayama Hospital, Okayama, Japan, Internal Medicine III, Wakayama Medical University, Wakayama, Japan, Department of Thoracic Oncology, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan

Inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR są standardem leczenia 1. linii u chorych na rozsianego NSCLC z aktywującymi mutacjami EGFR; jednak u większości chorych ostatecznie dochodzi do progresji. Przedstawiono określoną w protokole analizę końcową podwójnie zaślepionego badania III fazy KEYNOTE-789 oceniającego wpływ dołączenia pembrolizumabu (pembro) do pemetreksedu (pem) i chemioterapii z udziałem pochodnej platyny w kolejnej linii leczenia chorych na rozsianego niepłaskonabłonkowego NSCLC z mutacją EGFR opornego na TKI. Chorych (n=492) przydzielono losowo do 35 cykli pembro 200 mg podawanego co 3 tygodnie (Q3W) lub placebo (pbo) Q3W w połączeniu z 4 cyklami pem z karboplatyną lub cisplatyną Q3W, a następnie z podtrzymującym pem. Podwójnymi pierwszorzędowymi punktami końcowymi były PFS i OS. W badaniu KEYNOTE-789 dodanie pembro do chemioterapii u chorych na rozsianego niepłaskonabłonkowego NSCLC z mutacją EGFR, opornego na TKI, nie wydłużyło znamiennie PFS ani OS w porównaniu do pbo z chemioterapią. Działania niepożądane były możliwe do opanowania w obu ramionach i nie stwierdzono żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.

James Chih-Hsin Yang, Dae Ho Lee, Jong-Seok Lee, Yun Fan, Filippo de Marinis, Isamu Okamoto, Takako Inoue, Jeronimo Rafael Rodriguez Cid, Li Zhang, Cheng-Ta Yang, Emmanuel De La Mora Jimenez, Jianying Zhou, Maurice Perol, Ki Hyeong Lee, David Vicente, Eiki Ichihara, Gregory J. Riely, Yiwen Luo, Niyati Sanat Bhagwati, Shun Lu

National Taiwan University Hospital and National Taiwan University Cancer Center, Taipei, Taiwan, Asan Medical Center, Seoul, South Korea, Seoul National University Bundang Hospital, Seoul, South Korea, Zhejiang Cancer Hospital, Hangzhou, China, Istituto Europeo di Oncologia, Milan, Italy, Graduate School of Medical Sciences, Kyushu University, Fukuoka, Japan, Osaka International Cancer Institute, Osaka, Japan, Oncology Center, Medica Sur Hospital, Mexico City, Mexico, Peking Union Medical College Hospital, Beijing, China, Chang Gung Memorial Hospital, Taoyuan, Taiwan, Instituto Jalisciense De Cancerología, Guadalajara, Mexico, The First Affiliated Hospital, Zhejiang University, Zhejiang, China, Centre Leon Berard, Lyon, France, Chungbuk National University Hospital, Cheongju-Si, South Korea, Hospital Universitario Virgen Macarena, Sevilla, Spain, Okayama University Hospital, Okayama, Japan, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Merck & Co., Inc., Rahway, NJ, Shanghai Chest Hospital, Shanghai, China

Połączenie dabrafenibu, inhibitora BRAF i trametynibu, inhibitora MEK, jest obecnie standardem leczenia chorych na NSCLC z mutacją BRAFV600E (NSCLC BRAFV600E). Przedstawiono skuteczność i bezpieczeństwo enkorafenibu w połączeniu z binimetynibem (enco + bini) u chorych na rozsianego NSCLC BRAFV600E. W trwającym otwartym jednoramiennym badaniu II fazy chorzy na rozsianego NSCLC BRAFV600E otrzymywali enco (450 mg QD) + bini (45 mg BID) podawane doustnie w 28-dniowych cyklach. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział obiektywnych odpowiedzi (ORR). ORR (95% CI) wyniósł 75% (62, 85) u chorych wcześniej nieleczonych i 46% (30, 63) u chorych wcześniej poddanych chemioterapii lub immunoterapii. Połączenie enco + bini wykazało znaczące korzyści kliniczne u nieleczonych i wcześniej leczonych chorych na rozsianego NSCLC BRAFV600E. Profil bezpieczeństwa enco + bini był ogólnie zgodny z profilem ustalonym dla chorych na czerniaka BRAFV600E.

Gregory J. Riely, Egbert F. Smit, Myung-Ju Ahn, Enriqueta Felip, Suresh S. Ramalingam, Anne S. Tsao, Melissa Lynne Johnson, Francesco Gelsomino, Raymond M. Esper, Ernest Nadal, Michael Offin, Mariano Provencio-Pulla, Gregory Alan Otterson, Ibiayi Dagogo-Jack, Ann Alcasid, Tiziana Usari, Keith D. Wilner, Nuzhat Pathan, Bruce E. Johnson

Thoracic Oncology Service, Department of Medicine, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Department of Pulmonary Diseases, Leiden University Medical Centre, Leiden, Netherlands, Samsung Medical Center, Sungkyunkwan University School of Medicine, Seoul, South Korea, Vall d’Hebron University Hospital, Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain, Emory University School of Medicine, Atlanta, GA, MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Tennessee Oncology, Sarah Cannon Research Institute, Nashville, TN, Medical Oncology Unit, IRCCS Azienda Ospedaliero-Universitaria di Bologna, Policlinico Sant’Orsola-Malpighi, Bologna, Italy, Florida Cancer Specialists, Fort Myers, FL, Catalan Institute of Oncology, Hospital Duran i Reynals, IDIBELL. Medical Oncology, Hospitalet, Spain, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Hospital Universitario Puerta de Hierro, Madrid, Spain, Ohio State University Medical Center, Columbus, OH, Massachusetts General Hospital, Boston, MA, Pfizer, Inc., Collegeville, PA, Pfizer, Inc., Milan, Italy, Pfizer Inc., La Jolla, CA, Pfizer, Inc., San Diego, CA, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA

DLL3, ligand hamujący przekazywanie sygnału przez Notch, wykazuje wysoką ekspresję na powierzchni komórek drobnokomórkowego (SCLC) i neuroendokrynnego (NEC) raka płuca i jest obiecującym celem dla leków. BI 764532 to dwuswoiste przeciwciało angażujące komórki T DLL3/CD3, które wykazało silną przedkliniczną aktywność przeciwnowotworową w komórkach DLL3+ i modelach ksenoprzeszczepów. NCT04429087 jest trwającym otwartym badaniem I fazy na ludziach, z eskalacją dawki BI 764532 wśród chorych na miejscowo zaawansowane/rozsiane nowotwory DLL3+, w tym SCLC, NEC, raka drobnokomórkowego dowolnego innego pochodzenia (zgrupowanych jako NEC) i wielkokomórkowego NEC (LCNEC). BI 764532 był podawany dożylnie. Głównym celem było określenie maksymalnej tolerowanej dawki (MTD) i/lub zalecanej dawki do rozszerzenia BI 764532, w oparciu o toksyczność ograniczającą dawkę (DLT) w okresie oceny MTD. Dalsze cele obejmowały bezpieczeństwo, tolerancję, PK/PD i wstępną skuteczność w ocenie badacza. BI 764532 wykazał klinicznie możliwą do opanowania tolerancję, a MTD nie została osiągnięta przy dotychczas podawanych dawkach. Zaobserwowano obiecującą skuteczność, nie tylko w SCLC, ale także w trudnych do leczenia nowotworach, takich jak NEC i LCNEC.

Martin Wermke, Enriqueta Felip, Yasutoshi Kuboki, Daniel Morgensztern, Cyrus Sayehli, Miguel F. Sanmamed, Edurne Arriola, Zohra Oum’Hamed, Eric Song, Matus Studeny, Valentina Gambardella

Technical University Dresden, NCT/UCC Early Clinical Trial Unit, Dresden, Germany, Department of Medical Oncology, Vall d’Hebron University Hospital & Vall d’Hebron Institute of Oncology, Barcelona, Spain, Department of Experimental Therapeutics, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Washington University School of Medicine, St. Louis, MO, Interdisciplinary Study Center with ECTU, Medical Clinic and Polyclinic II of the University Hospital, Wuerzburg, Germany, Department of Immunology and Oncology, Clínica Universidad de Navarra, Pamplona, Spain, Department of Medical Oncology, Hospital del Mar-CIBERONC (Centro de Investigación Biomédica en Red de Oncología), 08003 Barcelona, Spain; Cancer Research Program, IMIM (Institut Hospital del Mar d’Investigacions Mèdiques), 08003 Barcelona, Spain, Boehringer Ingelheim France S.A.S., Reims, France, Boehringer Ingelheim (China) Investment Co., Shanghai, China, Boehringer Ingelheim International GmbH, Ingelheim, Germany, Department of Medical Oncology, Hospital Clínico Universitario, INCLIVA Biomedical Research Institute, University of Valencia, Valencia, Spain

Zdecydowana większość chorych na międzybłoniaka opłucnej (PM) nie kwalifikuje się do zabiegu operacyjnego z powodu chorób współistniejących i/lub stopnia zaawansowania. U chorych na nieoperacyjnego PM od 20 lat standardowym leczeniem pierwszej linii jest cisplatyna (C) lub karboplatyna z pemetreksedem (P), ale jest ono zwykle tylko umiarkowanie skuteczne, głównie w podtypie nabłonkowatym (E) PM, z medianą całkowitego przeżycia (mOS) około 12 miesięcy (m), poprawą jakości życia (QoL) i umiarkowaną toksycznością. W badaniu CM743 wykazano znamienne wydłużenie mOS wśród leczonych niwolumabem/ipilimumabem (NI) w porównaniu do CP (18,1 w porównaniu z 14,1 m), szczególnie wśród chorych na nie-EPM, ale 30% chorych poddanych NI doświadczyło toksyczności > 3 stopnia. Potrzebne są alternatywne sposoby leczenia poprawiające mOS i tolerancję. W akademickim otwartym badaniu III fazy Canadian Cancer Trials Group (CCTG) IND 227 wcześniej nieleczonych chorych na nieoperacyjnego PM przydzielono losowo do CP w połączeniu z pembro lub wyłącznie do CP. Karboplatyna była dozwolona, jeśli C była przeciwwskazane. Pierwszorzędowym punktem końcowym była mOS. Do badania włączono 440 chorych. Połączenie CP-pembro znamiennie wydłużyło mOS (p=0,0324) wśród wcześniej nieleczonych chorych na nieoperacyjnego PM, przy akceptowalnej tolerancji, i może stanowić opcję leczenia w tej grupie chorych.

Quincy S. Chu, Maria Carmela Piccirillo, Laurent Greillier, Federica Grosso, Giuseppe Lo Russo, Marie Florescu, Manlio Mencoboni, Penelope Ann Bradbury, Alessandro Morabito, Fabiana Letizia Cecere, Sara Delfanti, Arnaud Scherpereel, Myriam Locatelli-Sanchez, Gerard Zalcman, David E Dawe, Joana Sederias, Scott A. Laurie, Christopher W. Lee, Wei Tu, Lesley Seymour

Cross Cancer Institute, Edmonton, AB, Canada, Istituto Nazionale Tumori, IRCCS, Fondazione G.Pascale, Naples, Italy, Assistance Publique Hôpitaux de Marseille (AP-HM), Marseille, France, Mesothelioma and Rare Cancer Unit, Azienda Ospedaliera SS Antonio e Biagio e Cesare Arrigo, Alessandria, Italy, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale Tumori, Milan, Italy, CHUM, Montréal, QC, Canada, AZ Ospedaliera Villa Scassi, Genova, GE, Italy, Princess Margaret – University Health Network, Toronto, ON, Canada, National Cancer Institute of Naples, Napoli, Italy, Istituto Nazionale dei Tumori Regina Elena, Roma, Italy, University Hospital of Lille, Lille, France, Lyon URCOT, Pierre-Bénite, France, Université Paris Cité, Thoracic Oncology Department & CIC Inserm 1425, Hôpital Bichat Claude Bernard, AP-HP.Nord, Paris, France, CancerCare Manitoba, Winnipeg, MB, Canada, Canadian Cancer Trials Group, Queen’s University, Kingston, ON, Canada, Ottawa Hospital Cancer Centre, University of Ottawa, Ottawa, ON, Canada, BC Cancer Surrey, Surrey, BC, Canada