4 Rak Piersi

Rybocyklib (RIB) w połączeniu z hormonoterapią (ET) znamiennie wydłużył przeżycie chorych (przed i po menopauzie) na rozsianego HR+/HER2- raka piersi (BC). W badaniu III fazy NATALEE oceniono uzupełniające leczenie RIB + ET w szerokiej grupie chorych na HR+/HER2− wczesnego BC (EBC) w II lub III stopniu zaawansowania zagrożonych nawrotem, w tym u chorych bez zajęcia węzłów chłonnych (N0). Ponieważ przedłużony czas trwania leczenia ma kluczowe znaczenie dla przedłużenia zatrzymania cyklu komórkowego i doprowadzenia większej liczby komórek nowotworowych do starzenia się lub śmierci, wybrano 3-letnie leczenie RIB w dawce 400 mg, aby poprawić tolerancję przy jednoczesnym utrzymaniu skuteczności. Przedstawiono wyniki wstępnie określonej cząstkowej analizy przeżycia wolnego od choroby inwazyjnej (iDFS; pierwszorzędowy punkt końcowy). Do badania włączono 5101 chorych. RIB dodany do standardowej ET znamiennie wydłużył iDFS przy dobrej tolerancji. Wyniki NATALEE potwierdzają, że rybocyklib + ET jest leczeniem z wyboru u chorych na HR+/HER2− EBC w II lub III stopniu zaawansowania, w tym u chorych z cechą N0.

Dennis J. Slamon, Daniil Stroyakovskiy, Denise A. Yardley, Chiun-Sheng Huang, Peter A. Fasching, John Crown, Aditya Bardia, Stephen Chia, Seock-Ah Im, Miguel Martin, Sherene Loi, Binghe Xu, Sara A. Hurvitz, Carlos Barrios, Michael Untch, Rebecca L. Moroose, Fran Visco, Rodrigo Fresco, Tetiana Taran, Gabriel N. Hortobagyi

David Geffen School of Medicine at University of California Los Angeles, Los Angeles, CA, Moscow City Oncology Hospital No.62, Moscow, Russian Federation, Sarah Cannon Research Institute, Tennessee Oncology, Nashville, TN, National Taiwan University Hospital and National Taiwan University College of Medicine, Taipei, Taipei, Taiwan, University Hospital Erlangen, Comprehensive Cancer Center (CCC) Erlangen-EMN, Friedrich-Alexander University Erlangen-Nürnberg, Erlangen, Germany, St. Vincent’s University Hospital, Dublin, Ireland, Medical Oncology, Massachusetts General Hospital Cancer Center, Harvard Medical School, Boston, MA, British Columbia Cancer Agency, Vancouver, BC, Canada, Cancer Research Institute, Seoul National University College of Medicine, Seoul, South Korea, Instituto de Investigación Sanitaria Gregorio Marañon, Centro de Investigación Biomédica en Red de Cáncer, Grupo Español de Investigación en Cáncer de Mama, Universidad Complutense, Madrid, Spain, Peter MacCallum Cancer Centre, Melbourne, Australia, Department of Medical Oncology, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College, Beijing, China, University of California Los Angeles, Jonsson Comprehensive Cancer Center, Los Angeles, CA, Latin American Cooperative Oncology Group (LACOG), Porto Alegre, Brazil, Interdisciplinary Breast Cancer Center, Helios Klinikum Berlin-Buch, Berlin, Germany, Orlando Health Cancer Institute, Orlando, FL, National Breast Cancer Coalition, Washington, DC, TRIO – Translational Research in Oncology, Montevideo, Uruguay, Novartis Pharma AG, Basel, Switzerland, Department of Breast Medical Oncology, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX

Uzupełniające leczenie abemacyklibem (inhibitorem CDK4 i 6) w połączeniu z hormonoterapią (ET) wykazało trwałe korzyści w zakresie przeżycia wolnego od choroby inwazyjnej (IDFS) i akceptowalny profilu bezpieczeństwa u chorych na HR+, HER2- wczesnego raka piersi (EBC) wysokiego ryzyka, z zajętymi węzłami chłonnymi. Prawie połowa nowo rozpoznanych raków piersi występuje u kobiet w wieku powyżej 65 lat. W tej grupie wiekowej częściej występują choroby współistniejące i zwiększone ryzyko toksyczności. Opisano skuteczność i bezpieczeństwo w podgrupach wiekowych badania monarchE, aby pomóc w prowadzeniu starszych chorych leczonych uzupełniająco abemacyklibem. Chore przydzielano losowo do grupy otrzymującej ET przez okres do 10 lat +/- abemacyklib przez 2 lata (okres leczenia w ramach badania). W badaniu monarchE 4 787 chore (84,9%) było w wieku <65 lat, a 850 (15,1%) miało ≥65 lat. U chorych na EBC wysokiego ryzyka uzupełniające leczenie abemacyklibem + ET przyniosło korzyści z leczenia we wszystkich podgrupach wiekowych z możliwym do opanowania profilem bezpieczeństwa. Starsze chore miały wyższy udział zdarzeń niepożądanych i przerw w leczeniu, zwłaszcza chore w wieku > 75 lat, co sugeruje, że częstszy nadzór z wczesną interwencją może być kluczem do leczenia w tej grupie chorych.

Erika P. Hamilton, Jee Hyun Kim, Natalja Eigeliene, Dimitrios Mavroudis, Dragos Mircea Median, Heloisa Marconato, Serhii Shevnia, Ozgur Ozyilkan, Juan Manuel Puig, Catherine M. Shannon, Maria Munoz, Belén San Antonio, Ran Wei, Joyce O’Shaughnessy, Stephen R. D. Johnston, Valentina Guarneri

Sarah Cannon Research Institute, Tennessee Oncology, Nashville, TN, Department of Internal Medicine, Seoul National University College of Medicine, Seoul National University Bundang Hospital, Seongnam, South Korea, The Wellbeing Services County of Ostrobothnia, Vassa, Finland, University General Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece, Spitalul Clinic Filantropia, Bucharest, Romania, Hospital de Cancer de Londrina, Paraná, Brazil, Vinnytsia Regional Clinical Oncology Dispensary, Chemotherapy Department, Vinnytsia, Ukraine, Baskent University Faculty of Medicine, Department of Medical Oncology, Adana, Turkey, Centro Polivalente de Asistencia e Inv. Clinica CER-San Juan, San Juan, Argentina, Mater Adult Hospital Brisbane, South Brisbane, QLD, Australia, Eil Lilly and Company, Indianapolis, IN, Eli Lilly and Company, Indianapolis, IN, Baylor University Medical Center, Texas Oncology, US Oncology, Dallas, TX, Royal Marsden Hospital NHS Foundation Trust, London, United Kingdom, Department of Surgery, Oncology and Gastroenterology, University of Padova, Oncology 2, IOV – Istituto Oncologico Veneto IRCCS -IOV, Padova, Italy

W badaniu PHERGain oceniono wykonalność leczenia wolnego od chemioterapii (CT), opartego na podwójnej blokadzie HER2 z użyciem trastuzumabu i pertuzumabu (HP) u chorych na HER2[+] wczesnego raka piersi (EBC) na podstawie odpowiedzi ocenionych w badaniu PET oraz całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR). Chore na HER2[+] EBC w stopniu zaawansowania I-IIIA, otrzymywały HP (± hormonoterapia), CT podawano chorym bez odpowiedzi PET po dwóch cyklach leczenia i/lub pCR. We wcześniejszej analizie tego badania u 227 spośród 285 chorych (79,7%) stwierdzono odpowiedź w PET, spośród których u 86 (37,9%, 95% CI 31,6 do 44,5; p< 0,0001) stwierdzono pCR, osiągając pierwszy pierwszorzędowy punkt końcowy (Perez-Garcia JM, Lancet Oncol 2021). Przedstawiono wyniki drugorzędowego punktu końcowego. Udział 3-letnich iDFS wyniósł 95,4% (95% CI, 92,8 do 98; p<0,001). Wśród chorych na HER2[+] EBC leczenie zależne od wyników PET i pCR wiązało się z wysokim udziałem 3-letnich iDFS. Wyniki wydają się porównywalne z uzyskanymi w kilku badaniach wśród otrzymujących indukcyjną CT w połączeniu z podwójną blokadą HER2. Strategia ta dotyczy około jednej trzeciej chorych na HER2[+] EBC, u których można bezpiecznie pominąć CT, co znamiennie zmniejsza toksyczność leczenia.

Javier Cortes, José Manuel Pérez-García, Manuel Ruiz-Borrego, Agostina Stradella, Begona Bermejo, Santiago Escrivá-de-Romaní, Lourdes Calvo Martínez, Nuria Ribelles, Alfonso Cortés Salgado, Cinta Albacar, Marco Colleoni, Geraldine Gebhart, Aleix Prat, Kerrou Khaldoun, Peter Schmid, Serena Di Cosimo, Crina Popa, Daniel Alcalá-López, Miguel Sampayo-Cordero, Antonio Llombart-Cussac

International Breast Cancer Center (IBCC), Pangaea Oncology, Quiron Group, Barcelona, Spain, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, Universidad Europea de Madrid, Faculty of Biomedical and Health Sciences, Department of Medicine, Madrid, Spain, International Breast Cancer Center (IBCC), Pangaea Oncology, Quiron Group, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, Virgen del Rocío University Hospital, Seville, Spain, Institut Català d’ Oncologia L’Hospitalet (ICO), Barcelona, Spain, Medical Oncology, Hospital Clínico Universitario de Valencia, Biomedical Research Institute INCLIVA, Valencia; Medicine Department, Universidad de Valencia . Oncology Biomedical Research National Network (CIBERONC-ISCIII), Madrid, Spain, Medical Oncology, Vall d’Hebron University Hospital and Vall, Barcelona, Spain, Medical Oncology, Breast Cancer Unit, Complejo Hospitalario Universitario A Coruña, A Coruña, Spain, University Hospital Virgen de la Victoria, Málaga, Spain, Medical Oncology Department, Ramón y Cajal University Hospital, Madrid, Spain, Hospital Universitari Sant Joan de Reus, Reus, Spain, Senologia Medica, IEO, Istituto Europeo di Oncologia, IRCCS, Milano, Italy, Université Libre de Bruxelles (ULB), Hôpital Universitaire de Bruxelles (H.U.B), Institute Jules Bordet, Service de Médecine Nucléaire, Brussels, Belgium, Hospital Clínic Barcelona, Barcelona, Spain, APHP, Tenon Hospital IUC-UPMC, Nuclear Medicine and PET Center Department, Sorbonne University & INSERM U938 – Cancer Biology & Therapeutics, Paris, France, Barts ECMC, Barts Cancer Institute, Queen Mary University of London, and Barts Hospital NHS Trust, London, United Kingdom, Department of Advanced Diagnostics, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori, Milano, MI, Italy, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, Hospital Arnau de Vilanova, Universidad Católica de Valencia, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Valencia, Spain

W badaniu III fazy ShortHER typu non-inferiority porównującym 9 tygodni (krótkie ramię) z rokiem (długie ramię) uzupełniającego leczenia trastuzumabem w połączeniu z chemioterapią u chorych na HER2+ wczesnego raka piersi (eBC). Pierwszym pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od choroby, które przedstawiono podczas ASCO 2017 i opublikowano w Annals of Oncology w 2018 r. HR wyniósł 1,13 (90% CI 0,89-1,42) i nie można było wnioskować o równoważności obu sposobów leczenia. Po medianie okresu obserwacji wynoszącej 9 lat badanie ShortHER pokazuje, że roczne leczenie trastuzumabem nadal stanowi standard leczenia chorych na HER2+ eBC, ponieważ nie można stwierdzić równoważności pod względem DFS lub OS. Liczbowo różnice dla chorych z grupy niskiego (N0) lub pośredniego ryzyka (N 1-3) są nieznamienne, a chore z 4 lub więcej zajętymi węzłami chłonnymi mają wyraźną korzyść z rocznego leczenia trastuzumabem. Dane z długim okresem obserwacji mogą uspokoić klinicystów, jeśli z jakiegokolwiek powodu chora z grupy niskiego/średniego ryzyka musi przerwać leczenie trastuzumabem, a co ważniejsze, może ułatwić dostęp do znacznie tańszego leczenia tysiącom chorych na całym świecie, których nie stać na koszt rocznego leczenia trastuzumabem.

Pier Franco Conte, Giancarlo Bisagni, Federico Piacentini, Samanta Sarti, Santino Minichillo, Elisa Anselmi, Michele Aieta, Vittorio Gebbia, A Schirone, Antonino Musolino, Ornelia Garrone, A Beano, Anita Rimanti, Francesco Giotta, Anna Turletti, Maria Vittoria Dieci, Roberto Vicini, Sara Balduzzi, R D’Amico, Valentina Guarneri

Department of Surgery, Oncology and Gastroenterology, University of Padua, and Veneto Institute of Oncology IOV-IRCCS, Padua, Italy, Medical Oncology Unit, Clinical Cancer Centre, Arcispedale Santa Maria Nuova-IRCCS, Reggio Emilia, Italy, Reggio Emilia, RE, Italy, Department of Oncology, Hematology, and Respiratory Diseases, Modena University, Modena, Italy, Istituto Scientifico Romagnolo per lo Studio e la Cura dei Tumori IRST (IRCCS) s, Forlì, Italy, Medical Oncology, Bellaria Hospital, Bolonga, Italy, Department of Oncology and Hematology, ASL Piacenza, Piacenza, Italy, Medical Oncology, IRCCS-CROB, Rionero in Vulture, Italy, Kore University, Enna and La Maddalena Clinic, Palermo, Italy, S Anna University Hospital, Ferrera, Italy, University of Parma, Parma, Italy, IRCCS Ca’ Granda Ospedale Maggiore Policlinico, Milan, Italy, Breast Oncology, Città della Salute e della Scienza, Torino, Italy, Azienda Ospedaliera di Mantova, Mantova, Italy, IRCCS Istituto Oncologico Giovanni Paolo II, Bari, Italy, Medical Oncology, Ospedale Martini ASL Città di Torino, Torino, Italy, Department of Surgery, Oncology and Gastroenterology, University of Padova; Oncology Unit 2, Istituto Oncologico Veneto IRCCS, Padova, Padova, Italy, University of Modena and Reggio Emilia, Modena, Italy, Department of Medical and Surgical Sciences for Children & Adults, University Hospital of Modena, Modena, Italy, Department of Medical and Surgical Sciences for Children and Adults, University Hospital of Modena, Modena, Italy, Department of Surgery, Oncology and Gastroenterology, University of Padova, Oncology 2, IOV – Istituto Oncologico Veneto IRCCS -IOV, Padova, Italy

Potrójnie ujemny rak piersi (TNBC) z dużą ilością limfocytów naciekających podścielisko guza (sTIL) i/lub ekspresją genów immunologicznych jest bardziej wrażliwy na indukcyjne leczenie systemowe (NAST) i wykazuje wyższy udział całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR). Inne biomarkery, w tym proliferacyjne, mają znaczenie rokownicze u chorych na TNBC poddanych NAST. Celem badania była ocena wpływu sygnatury proliferacji ImSig (ProlifSig) na skuteczność NAST u chorych na TNBC z wysokim i niskim sTIL. Do badania II fazy NeoPACT z dostępnym sekwencjonowaniem całego egzomu RNA włączono 110 chorych na TNBC poddanych NAST (karboplatyna+docetaksel+pembrolizumab). U chorych na TNBC poddanych chemioimmunoterapii sTILs i ProlifSig dostarczają uzupełniających informacji do przewidywania pCR. ProlifSig jest dodatnio związany z pCR w guzach z niskim sTIL, ale nie w guzach z wysokim sTIL. Odpowiedź na leczenie w guzach o wysokim sTIL jest zdominowana przez mechanizmy cytotoksyczne zależne od limfocytów, podczas gdy w nowotworach o niskim sTIL odpowiedź może być zależna od proliferacji. ProlifSig może określić podgrupę TNBC z niską odpornością, która może osiągnąć znaczny udział pCR po indukcyjnej chemioimmunoterapii.

Shane R Stecklein, Rachel Yoder, Joshua M. Staley, Zachary Schmitt, Anne O’Dea, Lauren Elizabeth Nye, Manana Elia, Deepti Satelli, Gregory James Crane, Rashna Madan, Maura F. O’Neil, Andrew K. Godwin, Roberto Salgado, Qamar J. Khan, Joyce O’Shaughnessy, Priyanka Sharma

University of Kansas Medical Center, Kansas City, KS, University of Kansas Medical Center, Westwood, KS, University of Kansas Cancer Center, Westwood, KS, University of Kansas Medical Center Department of Internal Medicine, Kansas City, MO, GZA ANTWERP BELGIUM, Antwerpen, Belgium, Baylor University Medical Center, Texas Oncology, US Oncology, Dallas, TX

Wpływ usunięcia guza pierwotnego (primary tumor resection – PTR) na poprawę przeżycia chorych na raka piersi rozpoznanych w IV stopniu zaawansowania (dn-StIV BC) został oceniony w kilku prospektywnych badaniach, ale pozostaje kontrowersyjny. Zaprojektowano badanie III fazy (JCOG1017) oceniające PRT po wstępnym leczeniu ogólnoustrojowym w zależności od podtypu klinicznego u chorych na dn-StIV BC. Do badania włączono 570 chorych. Po wstępnym leczeniu 407 kwalifikujących się chorych przydzielono losowo do dalszego leczenia z udziałem PRT lub bez. Różnica w OS pomiędzy grupami nie była znamienna (p = 0,1283). W analizie podgrup PTR wydłużyła przeżycie u chorych przedmenopauzalnych, z guzem ER-dodatnim i z przerzutami do jednego narządu. PTR nie jest zalecane u wszystkich chorych na dn-StIV BC, ale jest akceptowalne w wybranej grupie chorych ze względu na wyraźną poprawę kontroli miejscowej.

Tadahiko Shien, Fumikata Hara, Kenjiro Aogi, Yasuhiro Yanagita, Michiko Tsuneizumi, Naohito Yamamoto, Hiroshi Matsumoto, Akihiko Suto, Kenichi Watanabe, Michiko Harao, Chizuko Kanbayashi, Mitsuya Ito, Takayuki Kadoya, Keisei Anan, Shigeto Maeda, Keita Sasaki, Gakuto Ogawa, Haruhiko Fukuda, Hiroji Iwata

Okayama university hospital, Okayama-Shi, Japan, Department of Breast Oncology, The Cancer Institute Hospital of JFCR, Koto, Tokyo, Japan, NHO Shikoku Cancer Center, Matsuyama-Shi, Japan, Gunma Cancer Center, Gunma, Japan, Shizuoka General Hospital, Shizuoka, Japan, Chiba Cancer Center, Chiba, Japan, Saitama Cancer Center, Saitama, Japan, National Cancer Center Hospital, Chuo-Ku, Japan, National Hospital Organization Hokkaido Cancer Center, Sapporo-Shi, Japan, Jichi Medical University Hospital, Shimotsuke-Shi, Japan, Niigata Cancer Center Hospital, Niigata, Japan, Hiroshima City Hospital, Hiroshima, Japan, Hiroshima University, Hiroshima, Japan, Kitakyushu Municipal Medical Center, Kitakyushu, Fukuoka, Japan, National Hospital Organization Nagasaki Medical Center, Omura, Japan, JCOG Operations Office, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, JCOG Data Center/Operations Office, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, JCOG Data Center, National Cancer Center, Tokyo, Japan, Aichi Cancer Center Hospital, Aichi, Japan

W badaniu Alliance A011202 oceniano skuteczność usunięcia pachowych węzłów chłonnych (ALND) w porównaniu do napromieniania regionalnych węzłów chłonnych (RNI) u chorych na raka piersi z cechą cN1, ycN0 pN+ po indukcyjnej chemioterapii (NCTX). Badanie nie zostało opublikowane i nie istnieją dowody I stopnia dotyczące optymalnego postępowania w tej grupie chorych. Oceniono dane z dwóch współczesnych badań klinicznych NSABP B40 i B41, dotyczące zabiegów w obrębie pachowych węzłów chłonnych u chorych po NCTX. Chore były poddawane biopsji węzła wartowniczego (SLNB), SLNB + ALND (S+ALND) lub ALND. Zastosowanie RNI i zakres zabiegu w obrębie pachy były wybierane przez lekarza. Wśród chorych leczonych prospektywnie w ramach badań NSABP B40 i B41 poddanych NCTX wykonanie wyłącznie SLNB nie wiązało się z większym prawdopodobieństwem nawrotu w porównaniu do S + ALND lub ALND. Oczekiwane wyniki badania A011202 dostarczą dowodów I stopnia dotyczących zabiegów operacyjnych w obrębie pachy u chorych z cN1, ycN0 po NCTX.

Raymond Mailhot Vega, Adeline M. Deladisma, Erin Michele Mobley, Shu Wang, Christopher G. Morris, Oluwadamilola Temilade Oladeru, Eric Brooks, Bharatsinh M. Gharia, Lisa R. Spiguel, Shannon M. MacDonald, Eleftherios P. Mamounas, Nancy P. Mendenhall, Paul G. Okunieff, Ji-Hyun Lee, Leigh A. Neumayer, Julie Ann Bradley

Department of Radiation Oncology, University of Florida College of Medicine, Jacksonville, FL, Department of Surgery, University of Florida College of Medicine Jacksonville, Jacksonville, FL, Department of Biostatistics, University of Florida College of Public Health and Health Professions & College of Medicine, Gainesville, FL, Department of Radiation Oncology, University of Florida College of Medicine, Gainesville, FL, Department of Medicine, University of Florida College of Medicine Jacksonville, Jacksonville, FL, Department of Surgery, University of Florida College of Medicine, Gainesville, FL, Francis H. Burr Proton Center, Boston, MA, Orlando Health Cancer Institute, Orlando, FL

W 2016 roku organizacja Choice Wisely zaleciła pominięcie rutynowej biopsji węzła wartowniczego u chorych na hormonalnie dodatniego i Her2-ujemnego raka piersi we wczesnym stopniu zaawansowania, bez klinicznie wyczuwalnych przerzutów do węzłów chłonnych, w wieku ≥70 lat, chociaż dane potwierdzające ten sposób postępowania były ograniczone. Badanie miało na celu określenie odległego wpływu pominięcia oceny regionalnego zaawansowania u starszych chorych poddawanych zabiegowi operacyjnemu z powodu raka piersi we wczesnym stopnia zaawansowania, bez przerzutów do węzłów chłonnych. Przeprowadzono systematyczny przegląd baz Medline (Ovid) i Embase. Do metaanalizy włączono dziewięć badań, obejmujących dane 48 523 chorych. Pominięcie zabiegu w obszarze pachy może wiązać się z wyższym ryzykiem ogólnej umieralności w tej grupie chorych. Pominięcie operacji węzłowej powinno być starannie dostosowane do indywidualnej chorej, z uwzględnieniem m.in. chorób współistniejących oraz oczekiwanej długości życia. Konieczne są badania z losowym doborem chorych w celu dalszej oceny bezpieczeństwa onkologicznego pominięcia oceny zaawansowania pachowego u kobiet w wieku ≥70 lat poddawanych zabiegowi operacyjnemu z powodu raka piersi.

Mariam Rana, Soyon Lee, Alistair Lindsay, Juan Carlos Silva Godinez, Erik Vakil, Evelyn Waugh 

Harvard T.H. Chan School of Public Health, Boston, MA

W zainicjowanym przez badaczy wieloośrodkowym badaniu III fazy SONIA oceniano skuteczność, bezpieczeństwo i opłacalność inhibitorów kinaz zależnych od cyklin 4 i 6 (iCDK4/6) dodanego do leczenia hormonalnego (ET) 1. lub 2. linii u chorych na HR+, HER2- zaawansowanego raka piersi (ABC), wcześniejszej nieleczonych z powodu ABC. Dodanie iCDK4/6 do ET wydłuża czas wolny od progresji (PFS) i czas całkowitego przeżycia (OS) u chorych na HR+, HER2-ABC w 1. i 2. linii po uprzednim ET. Większość międzynarodowych wytycznych zaleca stosowanie iCDK4/6 w 1. linii, pomimo przedłużającej się toksyczności i gwałtownego wzrostu kosztów w porównaniu do stosowania tej grupy leków w 2. linii. Brakuje dowodów na wyższość stosowania 1. nad 2. linią w bezpośrednim porównaniu. Chore (N=1050), wcześniej nieleczone z powodu ABC przydzielano losowo do strategii A (leczenie 1. linii: niesteroidowy inhibitor aromatazy [NSAI] + iCDK4/6, a następnie po progresji fulwestrant [F]) lub strategii B (leczenie 1. linii NSAI, a następnie po progresji F + iCDK4/6). Zastosowanie iCDK4/6 + ET w 1. linii u chorych na HR+, HER2-ABC nie zapewnia znamiennej korzyści w zakresie PFS w porównaniu do stosowania tych leków w drugiej linii. Zastosowanie w pierwszej linii wydłuża czas stosowania CDK4/6i o 16,4 miesiąca oraz zwiększa toksyczność i koszty. Stosowanie CDK4/6i w 2. linii może być preferowaną opcją dla większości chorych

Gabe S. Sonke, Annemiek Van Ommen – Nijhof, Noor Wortelboer, Vincent van der Noort, Astrid C. P. Swinkels, Hedwig M. Blommestein, Aart Beeker, Karin Beelen, Lisanne C. Hamming, Joan B. Heijns, Aafke H. Honkoop, Paul C. De Jong, Quirine C. Van Rossum-Schornagel, Christa van Schaik-van de Mheen, Jolien Tol, Cathrien Tromp-Van Driel, Suzan Vrijaldenhoven, A. Elise Van Leeuwen-Stok, Inge Konings, Agnes Jager

The Netherlands Cancer Institute, Amsterdam, Netherlands, Erasmus MC Cancer Institute, Rotterdam, Netherlands, Netherlands Comprehensive Cancer Organisation (IKNL), Nijmegen, Netherlands, Erasmus School of Health Policy & Management, Rotterdam, Netherlands, Spaarne Gasthuis, Hoofddorp, Netherlands, Rijnstate Hospital, Arnhem, Netherlands, Medical Center Leeuwarden, Leeuwarden, Netherlands, Amphia Hospital, Breda, Netherlands, Isala, Zwolle, Netherlands, St. Antonius Ziekenhuis, Nieuwegein, Netherlands, Franciscus Gasthuis & Vlietland, Schiedam, Netherlands, Meander Medical Center, Amersfoort, Netherlands, Jeroen Bosch Hospital, ‘s-Hertogenbosch, Netherlands, Gelre Hospital, Apeldoorn, Netherlands, Northwest Clinics, Alkmaar, Netherlands, Dutch Breast Cancer Research Group (BOOG), Utrecht, Netherlands, Amsterdam University Medical Center, Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam, Netherlands

Inhibitory kinaz zależnych od cyklin 4 i 6 (iCDK4/6) w połączeniu z hormonoterapią (ET) są standardowym leczeniem pierwszej linii u chorych na hormonowrażliwego HR[+]/HER2[-] zaawansowanego raka piersi (ABC). Optymalne leczenie po progresji po iCDK4/6 jest nieznane. Oceniono, czy kontynuacja leczenia palbocyklibem (P) po progresji w połączeniu z alternatywną ET poprawia wyniki leczenia drugiej linii w tej grupie chorych. Do badania włączono łącznie 198 chorych na HR[+]/HER2[-] ABC, z progresją po pierwszej linii P + ET (inhibitor aromatazy lub fulwestrant). Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas wolny od progresji (PFS). Kontynuacja leczenia P w połączeniu z ET drugiej linii u chorych na HR[+]/HER2[-] ABC z progresją po wcześniejszym leczeniu P nie wydłużyło znamiennie PFS w porównaniu do wyłącznej ET drugiej linii.

Antonio Llombart-Cussac, Catherine Harper-Wynne, Antonia Perello, Audrey Hennequin, Adela Fernandez, Marco Colleoni, Vicente Carañana, Vanesa Quiroga, Jacques Medioni, Vega Iranzo, Duncan Wheatley, Sonia Del Barco, Antonio Anton, Erion Dobi, Manuel Ruiz-Borrego, Daniel Alcalá-López, Jhudit Pérez-Escuredo, Miguel Sampayo-Cordero, José Manuel Pérez-García, Javier Cortes

Hospital Arnau de Vilanova, Universidad Católica de Valencia, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Valencia, Spain, Kent Oncology Centre, Maidstone Hospital, Kent, United Kingdom, Hospital Universitario Son Espases, Palma, Spain, Centre Georges François Leclerc, Dijon, France, Institut Català D’Oncologia, L’Hospitalet de Llobregat, Barcelona, Spain, Istituto Europeo Oncologico, Milano, MI, Italy, University Hospital Arnau De Vilanova, Lleida, Spain, Institut Català d’Oncologia-Badalona, Hospital Universitari Germans Trias i Pujol, Universitat Autònoma de Barcelona. GEICAM Spanish Breast Cancer Group, Badalona, Spain, Hôpital Européen Georges Pompidou, Paris, France, Fundación para la Investigación del Hospital General Universitario de Valencia, Valencia, Spain, Royal Cornwall Hospital, Truro, United Kingdom, ICO – Josep Trueba, Girona, Spain, Hospital Universitario Miguel Servet. CIBERONC-ISCIII. GEICAM Spanish Breast Cancer Group, Zaragoza, Spain, University Hospital Center, Besançon, France, Hospital Virgen del Rocio de Sevilla. GEICAM Spanish Breast Cancer Group, Seville, Spain, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, Medica Scientia Innovation Research (MedSIR), Barcelona, Spain, International Breast Cancer Center (IBCC), Pangaea Oncology, Quiron Group, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, International Breast Cancer Center (IBCC), Pangaea Oncology, Quiron Group, Barcelona, Spain, Medica Scientia Innovation Research (MEDSIR), Barcelona, Spain, Universidad Europea de Madrid, Faculty of Biomedical and Health Sciences, Department of Medicine, Madrid, Spain

W badaniu PADA-1 chore na rozsianego raka piersi ER+ HER2- z narastaniem stężenia mutacji ESR1 we krwi (bESR1mut) podczas leczenia pierwszej linii inhibitorem aromatazy (AI) z palbocyklibem (PAL), bez synchronicznej progresji choroby, przydzielono losowo do kontynuowania tego samego leczenia lub zmiany leczenia na fulwestrant (FUL) z PAL (Bidard, Lancet Oncol 2022). Przedstawiono kinetykę bESR1mut po randomizacji, podczas leczenia AI + PAL lub FUL + PAL. Do badania włączono 172 chore. Klirens bESR1mut po 2 miesiącach był związany z dłuższym PFS (HR=0,36 95%CI=[0,25;0,52], p<0,001). Kinetyka bESR1mut ctDNA potwierdza korzyść kliniczną obserwowaną w ramieniu FUL + PAL w porównaniu do AI + PAL. Typ i klonalność mutacji ESR1 nie wpłynęły na przeżycie i korzyść ze zmiany leczenia.

Luc Cabel, Suzette Delaloge, Anne-Claire Hardy-Bessard, Fabrice Andre, Thomas Bachelot, Ivan Bieche, Celine Callens, Anne Pradines, Florian Clatot, Thibault De La Motte Rouge, Jean-Luc Re Canon, Laurent Arnould, Barbara Pistilli, Florence Dalenc, Renaud Sabatier, Jean-Marc Ferrero, Alain Lortholary, Jerome Lemonnier, Frederique Berger, Francois Clement Bidard

Curie Institute, Saint-Cloud, France, Gustave Roussy, Villejuif, France, Medical Oncology, CARIO – HPCA, Plerin-Sur-Mer, France, Medical Oncology, Centre Léon Bérard, Lyon, France, Department of Genetics, Institut Curie and University of Paris, Paris, France, Curie Institute, Paris, France, Claudius Regaud Institute, Toulouse, France, Department of Medical Oncology, Centre Henri Becquerel, Rouen, France, Eugène Marquis Comprehensive Cancer Center, Rennes, France, Grand Hopital De Charleroi, Charleroi, Belgium, Department of Pathology, Center GF Leclerc, Dijon, France, Breast Cancer Unit, Gustave Roussy, Villejuif, France, Institut Claudius Regaud, Institut Universitaire du Cancer – Oncopole, Toulouse, France, Department of Medical Oncology, Institut Paoli Calmettes, Marseille, France, Centre Antoine Lacassagne, Nice, France, Centre Catherine de Sienne, Hôpital Privé du Confluent, Nantes, France, R&D Unicancer, Paris, France, Institut Curie, Biostatistics Unit, Paris, France, Institut Curie, Paris and Saint Cloud, France

Leczenie HR+/HER2- rozsianego raka piersi (mBC) obejmuje sekwencyjne leczenie hormonalne (ET) połączone z lekami celowanymi, a następnie sekwencyjną jednolekową chemioterapię (CT), co wiąże się ze złymi wynikami i jakością życia. Sacytuzumab gowitekan (SG) jest skierowanym przeciwko Trop-2 koniugatem przeciwciało-lek, zatwierdzonym w wielu krajach do leczenia chorych na wcześniej leczonego rozsianego potrójnie ujemnego raka piersi. W badaniu III fazy TROPiCS-02 SG wykazano znamienną korzyść w zakresie OS w porównaniu do leczenia wybranego przez lekarza (TPC) u chorych na wcześniej leczonego, opornego na ET HR+/HER2- mBC podczas 2. planowej cząstkowej analizy OS z 390 zdarzeniami (mediana 14,4 vs 11,2 miesiąca HR 0,79 [95% CI 0,65-0,96] P=0,02 (Rugo HS i wsp. ESMO 2022. LBA76). Przedstawiono wyniki analizy OS z dłuższą medianą okresu obserwacji (12,75 miesiąca). Końcowa analiza badaniu TROPiCS-02 potwierdza klinicznie znamienną korzyść w zakresie OS wśród leczonych SG w porównaniu z jednolekowej CT u wcześniej leczonych chorych na opornego na leczenie hormonalne HR+/HER2-mBC. Analiza potwierdza, że SG jest skuteczny i bezpieczny w tej grupie chorych z ograniczonymi możliwościami leczenia.

Sara M. Tolaney, Aditya Bardia, Frederik Marmé, Javier Cortés, Peter Schmid, Delphine Loirat, Olivier Tredan, Eva M Ciruelos, Florence Dalenc, Patricia Gómez Pardo, Komal L. Jhaveri, Rosemary Delaney, Theresa Valdez, Oh Kyu Yoon, Hao Wang, Wendy Verret, Hope S. Rugo

Department of Medical Oncology, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, Medical Oncology, Massachusetts General Hospital Cancer Center, Harvard Medical School, Boston, MA, Medical Faculty Mannheim, Heidelberg University, Department of Obstetrics and Gynecology, Mannheim, Germany, Medical Oncology Department, International Breast Cancer Center (IBCC), Pangaea Oncology, Madrid, Spain, Barts Cancer Institute, Queen Mary University of London, London, United Kingdom, Institut Curie, Medical Oncology Department and D3i, Paris, France, Medical Oncology Department, Centre Léon Bérard, Lyon, France, Medical Oncology Department, Hospital 12 de Octubre, Madrid, Spain, Institut Claudius Regaud, Institut Universitaire du Cancer – Oncopole, Toulouse, France, Hospital Universitari Vall D’Hebron, Barcelona, Spain, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Gilead Sciences Inc, Foster City, CA, Gilead Sciences Inc., Foster City, CA, Department of Medicine, University of California Helen Diller Family Comprehensive Cancer Center, San Francisco, CA

HER3-DXd to koniugat przeciwciało-lek (ADC) składający się z w pełni ludzkiego przeciwciała monoklonalnego anty-HER3 IgG1 (patrytumab), przyłączonego do inhibitora topoizomerazy 1 poprzez rozszczepialny łącznik na bazie tetrapeptydu, który wykazał obiecującą skuteczność u chorych na rozsianego raka piersi (MBC) z ekspresją HER3 (Krop, 2022). W trzyczęściowym badaniu II fazy oceniono skuteczność HER3-DXd w różnych podgrupach MBC celem określenia grupy chorych, która może odnieść większe korzyści. HER3-DXd miał akceptowalny profil bezpieczeństwa, a dane dodatkowo potwierdzają aktywność jego kliniczną u chorych na MBC,  w tym u chorych po wielu liniach leczenia w szerokim zakresie ekspresji HER3. Wyniki potwierdzają rolę HER3-DXd w leczeniu MBC

Erika P. Hamilton, Ololade Dosunmu, Mythili Shastry, Lindsey Finney, Dalila B. Sellami, David W. Sternberg, Vance Wright-Browne, Deborah Toppmeyer, William R Gwin, J. Thaddeus Thaddeus, Jennifer L. Cultrera, Nusayba Ali Bagegni, Katia Khoury, Arielle Lutterman Heeke, Yuan Yuan

Sarah Cannon Research Institute, Tennessee Oncology, PLLC, Nashville, TN, Sarah Cannon Research Institute, Nashville, TN, Daiichi Sankyo Inc., Basking Ridge, NJ, Florida Cancer Specialists, North Port, FL, Rutgers Cancer Institue of New Jersey, New Brunswick, NJ, University of Washington, Cancer Vaccine Institute, Seattle, WA, Highlands Oncology, Springdale, AR, Florida Cancer Specialist and Research Institute, Lady Lake, FL, Washington University School of Medicine, St. Louis, MO, University of Alabama at Birmingham, Birmingham, AL, Levine Cancer Institute, Charlotte, NC, City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte, CA

Doustna kapecytabina podawana w dawce zatwierdzonej przez FDA 1 250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni, a następnie 7 dni przerwy, nie jest dobrze tolerowana u chorych na rozsianego raka piersi (MBC) i często jest wymagane przerwanie leczenia. Modele matematyczne sugerują, że ustalony schemat dawkowania (7 dni przyjmowania, 7 dni przerwy) może być optymalny dla skuteczności kapecytabiny. Porównano skuteczność i tolerancję stałej dawki kapecytabiny, 1 500 mg dwa razy na dobę, 7 dni stosowania, 7 dni przerwy (7/7) z dawką i schematem zatwierdzonym przez FDA (14/7). Do badania włączono153 chore. Stała dawka kapecytabiny (1500 mg dwa razy dziennie) w schemacie 7/7 ma mniejszą toksyczność i podobną skuteczność w porównaniu do standardowego dawkowania opartego na BSA w schemacie 14/7 u chorych na MBC.

Qamar J. Khan, Colleen Bohnenkamp, Taylor Monson, Holly E Smith, Milind A. Phadnis, Vinay Raja, Manana Elia, Anne O’Dea, Gregory James Crane, Mark Robert Fesen, Lauren Elizabeth Nye, Maureen Sheehan, Robert E. Pluenneke, Raed Moh’d Taiseer Al-Rajabi, Joaquina Celebre Baranda, Anup Kasi, Richard J. McKittrick, Laura Mitchell, Stephanie LaFaver, Priyanka Sharma

University of Kansas Cancer Center, Westwood, KS, The University of Kansas Health System, Kansas City, KS, University of Kansas Medical Center, Department of Biostatistics & Data Science, Kansas City, KS, Central Care Cancer Ctr, Great Bend, KS, The University of Kansas Cancer Center, Kansas City, KS

W wieloośrodkowym badaniu IV fazy Intergroup PreCycle oceniano wpływ oceny ePRO opartej na CANKADO na jakość życia (QoL) chorych na HR+/HER2- miejscowo zaawansowanego lub rozsianego raka piersi (MBC) leczonych palbocyklibem (P) w połączeniu z inhibitorem aromatazy lub z fulwestrantem. CANKADO PRO-React, zarejestrowane w UE urządzenie medyczne, jest autonomiczną aplikacją reagującą na zmiany w jakości życia chorych. 499 chorych przydzielono losowo do ramienia aktywnego (CANKADO PRO-React) lub nieaktywnego (ograniczona funkcjonalność CANKADO). U wszystkich chorych zaobserwowano znamiennie obniżone ryzyko (HR 0,6982) obniżenia QoL w aktywnym ramieniu CANKADO (p=0,03). PreCycle to pierwsze wieloośrodkowe badanie e-zdrowia z losowym doborem chorych wykazujące znamienną korzyść z interaktywnej autonomicznej aplikacji wspierajacą QoL u chorych na MBC, otrzymujących doustne leczenie przeciwnowotworowe.

Nadia Harbeck, Peter A. Fasching, Rachel Wuerstlein, Tom Degenhardt, Diana Lüftner, Ronald E. Kates, Johannes Schumacher, Philip Raeth, Oliver Hoffmann, Ralf Lorenz, Thomas Decker, Mattea Reinisch, Thomas Göhler, Peter Staib, Oleg Gluz, Timo Schinkoethe, Marcus Schmidt

Breast Center, Department of Obstetrics and Gynecology and CCC Munich, LMU University Hospital, Munich, Germany, Department of Gynaecology and Obstetrics, University Hospital Erlangen, Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg, Comprehensive Cancer Center Erlangen-EMN (CCC ER-EMN), Erlangen, Germany, University Hospital Munich, Department of Obstetrics and Gynecology, Breast Center and CCC Munich, LMU, Munich, Germany, Joint practice Wolfratshausen, Wolfratshausen, Germany, Immanuel Klinik Märkische Schweiz, Medical University of Brandenburg, Buckow, Germany, West German Study Group, Moenchengladbach, Germany, Palleos Healthcare GmbH, Wiesbaden, Germany, palleos healthcare, Wiesbaden, Germany, Department of Obstetrics and Gynecology, University Hospital Essen, Essen, Germany, Community practice Lorenz-Hecker-Wesche, Braunschweig, Germany, Onkologie Ravensburg, Ravensburg, Germany, Breast Unit, Kliniken Essen Mitte, Essen, Germany, Onkozentrum Dresden/Freiberg, Dresden, Germany, St. Antonius-Hospital, Clinic for Haematology and Oncology, Eschweiler, Germany, CANKADO Service GmbH, Kirchheim Bei München, Germany, University Hospital Mainz, Clinic and Polyclinic for Obstetrics and Women’s Health, Mainz, Germany