3 Nowotwory układu pokarmowego

Niwolumab w połączeniu z chemioterapią (N + C) w pierwszej linii leczenia oraz w monoterapii w trzeciej lub kolejnej linii wydłuża przeżycie chorych na nieoperacyjnego zaawansowanego lub nawrotowego raka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego (G/GEJ). W Azji uzupełniająca chemioterapia po resekcji żołądka D2 lub D3 jest standardem postępowania u chorych na raka G/GEJ w III stopniu patologicznego zaawansowania (pIII), jednak jej skuteczność jest ograniczona. ATTRACTION-5 to pierwsze badanie III fazy w tej grupie chorych, którego celem była ocena skuteczności inhibitora immunologicznego punktu kontrolnego w połączeniu z uzupełniającą chemioterapią. Do wieloośrodkowego, podwójnie zaślepegionego, przeprowadzonego w Japonii, Korei, Tajwanie i Chinach włączano chorych na raka G/GEJ w stopniu zaawansowania pIII, po gastrektomii D2 lub D3. Chorym planowano chemioterapię wg wyboru badacza (tegafur/gimeracyl/oteracyl [S-1] lub kapecytabina z oksaliplatyną [CapeOX]), i następnie przydzielono losowo do N + C lub do placebo (P) + C. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od nawrotu (relapse-free survival, RFS), oceniano również przeżycie całkowite (OS) oraz udział 3-letnich RFS i OS. Do badania włączono 755 chorych, 377 przydzielono do ramienia N + C, a 378 do ramienia P + C. Udział 3-letnich przeżyć wolnych od nawrotu wyniósł 68,4% w ramieniu N + C i 65,3% w ramieniu P + C. Badanie ATTRACTION-5 porównujące N + C vs P+C u chorych na raka G/GEJ w stopniu zaawansowania pIII, po gastrektomii D2 lub D3, nie osiągnęło pierwszorzędowego punktu końcowego RFS.

Yoon-Koo Kang, Young-Woo Kim, Narikazu Boku, Hyun Cheol Cheol Chung, Jen-Shi Chen, Jiafu Ji, Ta-Sen Yeh, Li-Tzong Chen, Min-Hee Ryu, Jong Gwang Kim, Takeshi Omori, Sun Young Rha, Tae-Yong Kim, Keun Won Ryu, Shinichi Sakuramoto, Yasunori Nishida, Norimasa Fukushima, Takanobu Yamada, Mitsuru Sasako, Masanori Terashima

Asan Medical Center, Seoul, Korea, Republic of (South), National Cancer Center, Goyang-Si, Korea, Republic of (South), The Institute of Medical Science, The University of Tokyo, Tokyo, Japan, Yonsei Cancer Center, Yonsei University College of Medicine, Seoul, South Korea, Linkou Chang Gung Memorial Hospital and Chang Gung University, Taoyuan, Taiwan, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, Chang Gung Memorial Hospital, Taoyuan, Taiwan, Department of Oncology, National Cheng Kung University Hospital, and Institute of Clinical Medicine,College of Medicine, National Cheng Kung University, Tainan, Taiwan, Kyungpook National University, Daegu, South Korea, Department of Gastroenterological Surgery, Osaka International Cancer Institute, Osaka, Japan, Yonsei Cancer Center, Yonsei University Health System, Seoul, Korea, Republic of (South), Seoul National University Hospital, Jongno-Gu, South Korea, National Cancer Center, Goyang-Si, South Korea, Saitama Medical University International Medical Center, Hidaka, Japan, Keiyukai Sapporo Hospital, Sapporo, Japan, Department of Urology, Yamagata Prefectural Central Hospital,, Yamagata-Shi, Japan, Kanagawa Cancer Center, Yokohama, Japan, Yodogawa Christian Hospital, Higashiyodogawa-Ku, Japan, Shizuoka Cancer Center, Devision of Gastric Surgery, Nagaizumi, Japan

Leczenie drugiej linii zaawansowanego raka dróg żółciowych (biliary tract cancer – BTC) z zastosowaniem FOLFOX i S-1, pozwala uzyskać obiektywne odpowiedzi na leczenie odpowiednio u około 5,0% i 7,5% chorych. Około 20% BTC wykazuje nadekspresję HER2. W otwartym badaniu koszykowym II fazy SGNTUC-019 oceniono skuteczności i bezpieczeństwo tukatynibu – wysoce selektywnego inhibitora kinazy tyrozynowej HER2 w skojarzeniu z trastuzumabem, u wcześniej leczonych chorych na rozsianego BTC HER2+. Chorzyu otrzymywali tukatynib (300 mg doustnie dwa razy dziennie w 21-dniowych cyklach) z trastuzumabem (8 mg/kg iv, a następnie 6 mg/kg co 3 tygodnie). Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział potwierdzonych odpowiedzi na leczenie (ORR), oceniono również przeżycia całkowite (OS), udział kontroli choroby (DCR), czas trwania odpowiedzi (DOR), czas przeżycia bez progresji choroby (PFS) i bezpieczeństwo. Do 30 listopada 2022 r. do grupy BTC włączono 30 chorych. Udział odpowiedzi na leczenie wyniósł wyniósł 46,7%, odnotowano 1 odpowiedź całkowitą i 13 częściowych. Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie wyniosła 6,0 miesięcy, kontrolę choroby (DCR) uzyskano u 76,7% chorych, a mediana PFS wyniosła 5,5 miesiąca. Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem były gorączka (43,3%) i biegunka (40,0%). TEAE stopnia ≥3 zgłoszono u 18 spośród 30 chorych (60,0%). Leczenie tukatynibem z trastuzumabem było dobrze tolerowane, a obserwowana aktywność przeciwnowotworowa przemawia za rozważeniem tego połączenia leków jako przyszłej opcji leczenia chorych na rozsianego HER2+ raka dróg żółciowych.

Yoshiaki Nakamura, Nobumasa Mizuno, Yu Sunakawa, Erika P. Hamilton, Hidetoshi Hayashi, Seung Tae Kim, Keun-Wook Lee, Bradley J. Monk, Danny Nguyen, Alicia Frances Clare Okines, David M. O’Malley, Paula R Pohlmann, Martin Reck, Evan Y. Yu, Roman Groisberg, Jorge Ramos, Qianwen Tan, Tom Stinchcombe, Tanios S. Bekaii-Saab

National Cancer Center Hospital Japan East, Kashiwa, Japan, Department of Gastroenterology, Aichi Cancer Center Hospital, Nagoya, Japan, St. Marianna University School of Medicine, Kawasaki, Japan, Sarah Cannon Research Institute, Tennessee Oncology, Nashville, TN, Kindai University Faculty of Medicine, Osaka-Sayama, Japan, Samsung Medical Center, Seoul, South Korea, Seoul National University College of Medicine, Seoul National University Bundang Hospital, Seongnam, South Korea, Division of Gynecological Oncology, HonorHealth Research Institute, University of Arizona College of Medicine, Phoenix and Creighton University School of Medicine, Phoenix, AZ, City of Hope- Long Beach Elm, Long Beach, CA, The Royal Marsden NHS Foundation Trust, London, United Kingdom, Division of Gynecologic Oncology, Ohio State University, James Comprehensive Cancer Center, Columbus, OH, University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Lungen Clinic Grosshansdorf, Airway Research Center North (ARCN), German Center of Lung Research (DZL), Grosshansdorf, Germany, Fred Hutchinson Cancer Research Center and University of Washington, Seattle, WA, Merck, & Co Inc., Rahway, NJ, Seagen, Inc., Bothell, WA, Duke Cancer Institute, Duke University School of Medicine, Durham, NC, Mayo Clinic, Scottsdale, AZ

Skuteczność standardowego leczenia 2. linii u chorych na miejscowo zaawansowanego/rozsianego raka dróg żółciowych (BTC) z progresją po leczeniu pierwszej linii jest ograniczona. Leczenie ukierunkowane na HER2 poprawiło przeżywalność chorych na raka piersi i żołądka, ale nie ma leczenia ukierunkowanego na HER2 o potwierdzonej skuteczności u chorych na BTC. W badaniu I fazy zanidatamab (zani), dwuswoiste przeciwciało skierowane przeciwko HER2, wykazał trwałe odpowiedzi w podgrupie chorych na BTC. W otwartym badaniu fazy 2b HERIZON-BTC-01 oceniano zani (20 mg/kg dożylnie co 2 tygodnie) u chorych na miejscowo zaawansowanego nieoperacyjnego lub rozsianego BTC (rak pęcherzyka żółciowego [GBC]) wewnątrzwątrobowy/pozawątrobowy rak dróg żółciowych [ICC/ECC]) z amplifikacją HER2, po wcześniejszym leczeniu zawierającym gemcytabinę. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział obiektywnych odpowiedzi (cORR). Do badania włączono 87 chorych. Udział cORR wśród 80 chorych HER2 IHC 2+/3+ wyniósł 41%, a mediana czasu trwania odpowiedzi (DOR) – 12,9 miesiąca. Nie zaobserwowano odpowiedzi u chorych HER2 IHC 0/1+. Nie odnotowano zdarzeń niepożądanych 4. stopnia ani zgonów związanych z badanym lekiem. Wyniki badania HERIZON-BTC-01 wskazują, że stosowanie dwuswoistego przeciwciała anty-HER2, zanidatamabu, w leczeniu chorych na HER2-dodatniego BTC opornego na chemioterapię powoduje szybkie, trwałe odpowiedzi, cechuje się akceptowalnym profilem bezpieczeństwa, co daje przesłanki do dalszych badań w tym wskazaniu.

Shubham Pant, Jia Fan, Do-Youn Oh, Hye Jin Choi, Jin Won Kim, Heung-Moon Chang, Lequn Bao, Hui-Chuan Sun, Teresa Macarulla Mercade, Feng Xie, Jean Philippe Metges, Ying Jieer, John A Bridgewater, Mohamedtaki Abdulaziz Tejani, Emerson Yu-sheng Chen, Harpreet Singh Wasan, Michel Pierre Ducreux, Jia-Fang Ma, Phillip M. Garfin, James J. Harding

MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Affiliated Zhongshan Hospital of Fudan University, Shanghai, China, Seoul National University Hospital, Seoul, Korea, Republic of (South), Severance Hospital Yonsei University Health System, Seoul, South Korea, Seoul National University Bundang Hospital, Seoul National University College of Medicine, Seongnam, South Korea, Asan Medical Center, University of Ulsan College of Medicine, Seoul, South Korea, Hubei Cancer Hospital, Hubei, China, Vall d’Hebron University Hospital, Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain, The Third Affiliated Hospital of the Chinese PLA Naval Military Medical University, Shanghai, China, ICH CHRU de Brest – Hopital Morvan, ARPEGO Network, Brest, France, Zhejiang Cancer Hospital, Hangzhou, China, UCL Cancer Institute, London, United Kingdom, AdventHealth Cancer Institute, Orlando, FL, Oregon Health & Science University, Knight Cancer Institute, Portland, OR, Imperial College Healthcare NHS Trust, London, United Kingdom, Paris Saclay University, Gustave Roussy, Villejuif, France, BeiGene Ltd., Beijing, China, Zymeworks BC Inc., Vancouver, BC, Canada, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY

Chemioterapia (FOLFIRINOX) wydłuża czas przeżycia chorych na rozsianego raka trzustki oraz pozwala obniżyć stopień zaawansowania w chorobie miejscowo zaawansowanej. Skuteczność FOLFIRINOX w indukcyjnym leczeniu chorych na operacyjnego raka trzustki jest nieznana. W wieloośrodkowym badaniu II fazy chorych na resekcyjnego raka głowy trzustki przydzielano losowo do 4 indukcyjnego FOLFIRINOX, przed zabiegiem chirurgicznym z 8 cyklami uzupełniającego mFOLFIRINOX lub do zabiegu operacyjnego z 12 cyklami uzupełniającego mFOLFIRINOX. Pierwszorzędowym punktem końcowym był całkowity czas przeżycia po 18 miesiącach w grupie zgodnej z intencją leczenia. Do badania NORPACT-1 włączono 140 chorych. Indukcyjna chemioterapia FOLFIRINOX nie wydłużyła OS w porównaniu do leczenia rozpoczynanego od zabiegu operacyjnego u chorych na operacyjnego raka głowy trzustki. Nie potwierdzono skuteczności indukcyjnej chemioterapii w tej grupie chorych.

Knut Jørgen Labori, Svein Olav Bratlie, Christina Biörserud, Bergthor Björnsson, Erling Bringeland, Nils Elander, Jon Erik Grønbech, Johan Haux, Oskar Hemmingsson, Linn Nymo, Per Pfeiffer, Ville Sallinen, Ernesto Sparrelid, Kjetil Søreide, Bobby Tingstedt, Caroline Verbeke, Leif Klint, Svein Dueland, Kristoffer Lassen

Department of Hepato-Pancreato-Biliary Surgery, Oslo University Hospital and Institute of Clinical Medicine, University of Oslo, Oslo, Norway, Department of Surgery, Sahlgrenska University Hospital, Gothenburg, Sweden, Institute of Clinical Sciences, Department of Surgery, The Sahlgrenska Academy, University of Gothenburg, Gothenburg, Sweden, Department of Surgery, Linköping University Hospital and Department of Biomedical and Clinical Sciences, Linköping University, Linkøping, Sweden, Department of Gastrointestinal Surgery, St. Olavs Hospital, Trondheim, Norway, Department of Biomedical and Clinical Sciences, Linkoping University and Clatterbridge Cancer Centre NHS FT, Liverpool, Linkøping, Sweden, Department of Oncology, Skaraborg Hospital Skövde and School of Health Sciences, University of Skövde, Skøvde, Sweden, Department of Surgical and Perioperative Sciences, Surgery, Umeå University, Umeå, Sweden, Department of Gastrointestinal Surgery, University Hospital of North Norway, Tromsø, Norway, Odense University Hospital, Odense, Denmark, Gastroenterological Surgery/Transplantation and Liver Surgery, Helsinki University Hospital and University of Helsinki, Helsinki, Finland, Division of Surgery and Oncology, Department of Clinical Science, Intervention and Technology, Karolinska Institutet, Karolinska University Hospital, Stockholm, Sweden, Department of Gastrointestinal Surgery, Stavanger University Hospital, Stavanger, Norway, Department of Surgery, Skåne University Hospital, Lund University, Lund, Sweden, Department of Pathology, Oslo University Hospital, Oslo, Norway, Department of Oncology, Sahlgrenska University Hospital, Gothenburg, Sweden, Department of Oncology, Oslo University Hospital, Oslo, Norway, Department of Hepato-Pancreato-Biliary Surgery, Oslo University Hospital, Oslo, Norway

Poprawa wyników i tolerancji leczenia miejscowo zaawansowanego raka jelita grubego poprzez optymalizację czasu zastosowania leczenia chirurgicznego i systemowego stanowi wyzwanie terapeutyczne. Indukcyjna chemioterapia jest akceptowanym podejściem w wielu nowotworach, ma na celu wyeliminowanie mikroprzerzutów i zmniejszenie wielkości guza. Oceniono wpływ zastosowania indukcyjnej chemioterapii na wyniki leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka okrężnicy w porównaniu do standardowego leczenia rozpoczynającego się od zabiegu operacyjnego. Do kontrolowanego badania klinicznego III fazy włączano chorych na raka okrężnicy w stopniu zaawansowania T4 lub T3, z głębokością inwazji ≥5 mm, N0-2 i M0 i losowo przydzielano do pierwotnego leczenia operacyjnego lub do zabiegu operacyjnego poprzedzonego indukcyjną chemioterapią (3 cykle CAPOX (oksaliplatyna, kapecytabina co 3 tygodnie) lub 4 cyklami FOLFOX (oksaliplatyna, 5FU co 2 tygodnie). Uzupełniajacą chemioterapię zalecano na podstawie patologicznego stopnia zaawansowania nowotworu zgodnie z wytycznymi. Pierwszorzędowy punkt końcowy, przeżycie wolne od choroby (DFS), oceniano zgodnie z intencją leczenia. Do badania włączono 122 chorych w grupie standardowej i 126 chorych w grupie otrzymującej indukcyjną chemioterapię. Nie wykazano znamiennych różnic w DFS i OS u chorych na raka okrężnicy, ale indukcyjna chemioterapia wydawała się mieć korzystniejsze wyniki pod względem liczby cykli chemioterapii, powikłań pooperacyjnych i obniżenia stopnia zaawansowania. Indukcyjną chemioterapię można uznać za opcję leczenia u chorych na miejscowo zaawansowanym raka okrężnicy.

Lars Henrik Jensen, Monica Linda Kjaer, Finn Ole Larsen, Niels Henrik Hollander, Hans B. Rahr, Frank Pfeffer, Laura Diness, Jan Lindebjerg, Soeren Rafael Rafaelsen, Torben Hansen, Signe Timm, Inger Marie Løes, Ismail Gögenur, Kim Wedervang, Fahimeh Andersen, Lone Nørgård Petersen, Elinor Bexe Lindskog, Laurids Poulsen, Olav Dahl

Danish Colorectal Cancer Center South, University Hospital of Southern Denmark, Vejle Hospital, Vejle, Denmark, Copenhagen University Hospital, Hvidovre, Gastro Unit, Centre for Surgical Research, Hvidovre, Denmark, Department of Oncology, Copenhagen University Hospital, Herlev and Gentofte, Denmark, Department of Oncology and Palliative Units, Zealand University Hospital, Næstved, Denmark, Department of Gastrointestinal Surgery, Haukeland University Hospital and Institute of Clinical Medicine, Medical Faculty, University of Bergen, Bergen, Norway, Department of Clinical Science, University of Bergen, and Department of Oncology, Haukeland University, Hospital, Bergen, Norway, Zealand University Hospital, Koege, Denmark, Department of Oncology, Hospital Soenderjylland, Sønderborg, Denmark, Hilleroed Hospital, Hillerød, Denmark, Rigshospitalet, University Hospital of Copenhagen, Copenhagen, Denmark, Institute of Clinical Sciences, Sahlgrenska University Hospital/Östra, Sahlgrenska Academy at University of Gothenburg, Gothenburg, Sweden, Aalborg University Hospital, Aalborg, Denmark, Department of Oncology and Radiation Physics, Haukeland University Hospital, Department of Clinical Science, Medical Faculty, University of Bergen, Bergen, Norway

Badanie FIRE-4 (AIO KRK-0114) przeprowadzono u chorych na rozsianego raka jelita grubego (mCRC) bez mutacji RAS. W badaniu III fazy oceniono wpływ wczesnej zmiany schematu leczenia podczas pierwszej linii (część 1) oraz ponownego włączenia cetuksymabu (część 2) w leczeniu późniejszej linii na skuteczność leczenia. W 1. części chorzy z ramienia A kontynuowali FOLFIRI/Cet do progresji lub nietolerowanej toksyczności. W ramieniu B chorzy otrzymywali FOLFIRI/Cet przez 8-12 cykli, po czym stosowano podtrzymujące leczenie 5-FU/FA w połączeniu z bewacyzumabem (5-FU/Bev). Celem pierwszej randomizacji była ocena, czy wczesna zmiana z cetuksymabu na bewacyzumab może wydłużyć PFS. W ramach protokołu translacyjnego pobierano wyjściowo biopsję płynną w celu analizy mutacji RAS i BRAF.
Płynna biopsja wykryła mutację RAS u 13% chorych uznanych za RASwt na podstawie analizy tkanki. Wyniki w tej grupie chorych są podobne do chorych z mutacją RAS (mediana PFS wynosząca 9,0 miesięcy i mediana OS wynosząca 22 miesiące). Badanie wykazało kliniczne znaczenie płynnej biopsji w weryfikacji stanu mutacji RAS.

Sebastian Stintzing, Volker Heinemann, Ludwig Fischer von Weikersthal, Martin Fuchs, Florian Kaiser, Kathrin Heinrich, Dominik Paul Modest, Ralf Dieter Hofheinz, Thomas Decker, Armin Gerger, Stefan Angermeier, Holger Rumpold, Leopold Öhler, Birgit Gruenberger, Dora Niedersuess-Beke, Thomas Winder, Joerg Trojan, Gerald W. Prager, Alexander Baraniskin, Susanne Klein-Scory

Medical Department, Division of Hematology, Oncology, and Cancer Immunology (CCM), Charité Universitätsmedizin Berlin, Berlin, Germany, Comprehensive Cancer Center at Ludwig Maximilian University of Munich, Munich, Germany, MVZ Gesundheitszentrum St. Marien GmbH, Amberg, Germany, München Klinik Bogenhausen, Department of Gastroenterology, Hepatology and Gastrointestinal Oncology, Munich, Germany, VK&K Studienzentrum, Landshut, Germany, Department of Medicine III and Comprehensive Cancer Center (CCC Munich LMU), University Hospital, LMU Munich, Munich, Germany, Department of Hematology, Oncology and Cancer Immunology (CCM), Charité-Universtätsmedizin Berlin, Freie Universität Berlin, Humboldt-Universität zu Berlin and Berlin Institute of Health, Berlin, Germany, Department of Medicine III, Medical Faculty Mannheim, University Medical Center Mannheim, Heidelberg University, Mannheim, Germany, Onkologie Ravensburg, Ravensburg, Germany, Medical University of Graz, Graz, Austria, Klinikum Ludwigsburg, Klinik für Innere Medizin, Gastroenterologie, Hämato-Onkologie, Pneumologie, Diabetologie und Infektiologie, Ludwigsburg, Germany, Medical University of Innsbruck, Innsbruck, Austria, Department of Internal Medicine/Oncology, St. Joseph Hospital, Vienna, Austria, Landesklinikum Wiener Neustadt, Wiener Neustadt, Austria, Wilhelminenspital, Vienna, Austria, Department of Internal Medicine II, Divison of Oncology/Hematology, Hospital Feldkirch, Feldkirch, Austria, Klinikum der Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt am Main, Frankfurt, Germany, Medical University of Vienna, Vienna, Austria, EVK Hamm, Hamm, Germany, Department of Hematology and Oncology, Knappschaftskrankenhaus Ruhr University Bochum, Bochum, Germany

Indukcyjna chemioterapia (NACT) FOLFIRINOX, a następnie chemioradioterapia (CRT), zabieg operacyjny i uzupełniająca chemioterapia (ACT) znacząco poprawiły wyniki leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy (LARC) w porównaniu do standardowej CRT, zabiegu operacyjnego i ACT. W badaniu III fazy PRODIGE 23 leczono chorych na gruczolakoraka odbytnicy cT3 lub cT4, M0 <15 cm od brzegu odbytu i PS wg WHO ≤1. W ramieniu A stosowano przedoperacyjną CRT (50 Gy, 2 Gy/fr; 25 fr + kapecytabina), zabieg operacyjny, a następnie ACT przez 6 miesięcy. Chorzy w ramieniu B otrzymywali 6 cykli mFOLFIRINOX, następnie taką samą przedoperacyjną CRT, zabieg operacyjny i 3 miesiące ACT, mFOLFOX6 lub kapecytabinę. Od 6/2012 do 6/2017 chorych losowo przydzielano do grupy A (n=230) lub B (n=231). Wszystkie punkty końcowe były lepsze w ramieniu B w porównaniu do ramienia A. Bezwzględny wzrost 5-letniego DFS wyniósł 7,6%, OS - 6,9%, przeżycia bez przerzutów - 9,9%. Indukcyjna chemioterapia mFOLFIRINOX, a następnie CRT, zabieg operacyjny i ACT znacząco poprawiły wszystkie wyniki, w tym OS u chorych na LARC w porównaniu do leczenia standardowedo (CRT, zabieg operacyjny i ACT).

Thierry Conroy, Pierre-Luc Etienne, Emmanuel Rio, Ludovic Evesque, Nathalie Mesgouez-Nebout, Veronique Vendrely, Xavier Artignan, Olivier Bouche, Alice Boileve, Matthieu Delaye, Dany Gargot, Valerie Boige, Nathalie Bonichon-Lamichhane, Christophe Louvet, Christelle De La Fouchardiere, Clotilde Morand, Veronica Pezzella, Eric Rullier, Florence Castan, Christophe Borg

Institut de Cancérologie de Lorraine, Vandoeuvre-Lès-Nancy, France, Medical Oncology Department, Hôpital Privé des Côtes d’Armor, Plerin, France, Rene Gauducheau Cancer Center, Saint-Herblain, France, Centre Antoine Lacassagne, Département d’Oncologie Médicale, Nice, France, Institut De Cancerologie D’Ouest Centre Paul Papin, Angers, France, Bordeaux University Hospital, Pessac, France, Hôpital Saint Grégoire, Saint-Grégoire, France, Reims University Hospital Centre, Reims, France, Faculté de Médecine Paris-Sud, Université Paris-Saclay, Gif-Sur-Yvette, France, Institut Curie (France), Saint-Cloud, France, CH Blois, Blois, France, Gustave Roussy Institute, Villejuif, France, Clinique Tivoli Ducos, Bordeaux, France, Department of Medical Oncology, Institut Mutualiste Montsouris, Paris, France, Medical Oncology Department, Centre Leon Berard, Lyon I University, Lyon, France, CHD De La Roche Sur Yon – Les Oudairies, La Roche-Sur-Yon, France, Unicancer, Paris, France, Centre Hospitalier et Universitaire de Bordeaux, Hôpital Haut-Lévêque, Pessac, France, Institut du Cancer de Montpellier, Montpellier, France, INSERM Unit 1098, Clinical Investigational Center CIC-1431, Department of Oncology and Radiotherapy, Nord Franche Comté Hospital, Montbéliard, France

Radioterapia z fluoropirymidyną (5FUCRT) jest standardową metodą leczenia miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy (LARC). Poprawia przeżycie wolne od choroby (DFS) poprzez zmniejszenie ryzyka nawrotu w miednicy, ale wiąże się z wczesną i póżną toksycznością. Badanie PROSPECT porównuje chemioterapię FOLFOX z selektywnym stosowaniem 5FUCRT (grupa badana) z 5FUCRT (grupa kontrolna) w indukcyjnym leczeniu przed TME u chorych na LARC. Do badania włączano chorych na raka odbytnicy cT2N+, cT3N-, cT3N+ zakwalifikowanych do indukcyjnego leczenia przed niską przednią resekcją TME. Chorzy z dystalnym guzem T4, zagrożonym radialnym marginesem resekcji lub > 4 powiększonymi węzłami chłonnymi nie kwalifikowali się do badania. Chorzy z grupy kontrolnej otrzymywali 5FUCRT 50,4 Gy przez 5,5 tygodnia z kapecytabiną lub 5FU. Chorzy w grupie interwencyjnej otrzymywali 6 cykli mFOLFOX6, po których przeprowadzano ponowną ocenę stopnia zaawansowania. Jeśli regresja guza wynosiła > 20%, wykonywano TME bez radioterapii; jeśli < 20%, przed TME stosowano 5FUCRT. Pierwszorzędowym punktem końcowym był DFS, a drugorzędowymi punktami - czas przeżycia całkowitego (OS), czas przeżycia bez wznowy miejscowej, resekcja R0, całkowita odpowiedź patologiczna (pCR) i toksyczność. Od czerwca 2012 r. do grudnia 2018 r. 1 194 chorych przydzielono losowo do leczenia, a 1 128 rozpoczęło leczenie zgodnie z protokołem. Wykazano, że chemioterapia FOLFOX z selektywnym zastosowaniem 5FUCRT nie jest gorsza od 5FUCRT w indukcyjnym leczeniu LARC przed przednią niską resekcją TME.

Qian Shi, Martin R. Weiser, Marc J Gollub, Leonard B. Saltz, Benjamin Leon Musher, Joel Goldberg, Tareq Al Baghdadi, Karyn A. Goodman, Robert R. McWilliams, Jeffrey M. Farma, Thomas J. George, Hagen Fritz Kennecke, Alan P. Venook, Eileen Mary O’Reilly, Jeffrey A. Meyerhardt, Amylou C. Dueck, Ethan Basch, George J. Chang, Harvey J. Mamon, Deborah Schrag

Alliance Statistics and Data Center, Mayo Clinic, Rochester, MN, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Department of Radiology, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Department of Colorectal Oncology, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, SWOG, Portland, OR, Brigham and Women’s Hospital, Boston, MA, IHA Hematology Oncology Consult, Ypsilanti, MI, Mayo Clinic, Rochester, MN, ECOG, Philadelphia, PA, NRG Oncology and The University of Florida Health Cancer Center, Gainesville, FL, Canadian Cancer Trials Group, Kingston, ON, Canada, Alliance for Clinical Trials in Oncology, Chicago, IL, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, Alliance Statistics and Data Management Center, Mayo Clinic, Rochester, MN, UNC Lineberger Comprehensive Cancer Center, Chapel Hill, NC, MD Anderson Cancer Center, Houston, TX