6 Nowotwory układu pokarmowego 2024

Najskuteczniejsze skojarzone leczenie resekcyjnego miejscowo zaawansowanego gruczolakoraka przełyku (EAC) jest przedmiotem dyskusji. W wieloośrodkowym, prospektywnym, badaniu ESOPEC z losowym doborem chorych porównywano indukcyjną radiochemioterapię CROSS (41,4 Gy plus karboplatyna/paklitaksel) poprzedzającą zabieg operacyjny z okołooperacyjną chemioterapią FLOT (5-FU/leukoworyna/oksaliplatyna/docetaksel) z zabiegiem operacyjnym u chorych na EAC. Do badania włączano chorych na resekcyjnego EAC w stopniu cT1N+M0 lub cT2-4aN1-3M0. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie całkowite (OS). Do badania włączono 438 chorych z 25 ośrodków w Niemczech. Mediana OS wyniosła 66 miesięcy w ramieniu FLOT i 37 – w ramieniu CROSS. Okołooperacyjny FLOT wydłużyła przeżycie chorych na resekcyjnego EAC w porównaniu do indukcyjnego CROSS.

Jens Hoeppner, Thomas Brunner, Florian Lordick, Claudia Schmoor, Birte Kulemann, Ulf Peter Neumann, Gunnar Folprecht, Tobias Keck, Frank Benedix, Maximilan Schmeding, Ernst Reitsamer, Christiane J. Bruns, Johan F. Lock, Benedikt Reichert, Michael Ghadimi, Kai Wille, Ines Gockel, Jakob R. Izbicki, Stefan Utzolino, Peter Philipp Grimminger

University of Bielefeld, Bielefeld, Germany, Medical University of Graz, Department of Radiation Oncology, Graz, Austria, University of Leipzig Medical Center, Comprehensive Cancer Center Central Germany, Department of Medicine, Leipzig, Germany, Clinical Trials Unit Freiburg, Medical Center, University of Freiburg, Freiburg, Germany, Department of Surgery, University Medical Center Schleswig-Holstein, Luebeck, Luebeck, Germany, Department of Hematology and Oncology, University Hospital Aachen, Aachen, Germany, University Hospital Carl Gustav Carus and Technische Universitat Dresden, Dresden, Germany, Department of Surgery, University Medical Center Schleswig-Holstein, Luebeck, Germany, Department of Surgery, University Hospital Magdeburg, Magdeburg, Germany, Department of Surgery, Klinikum Dortmund, Dortmund, Germany, Sana Klinikum Offenbach, Department of Hematology and Oncology, Offenbach Am Main, Germany, Department of General, Visceral, Cancer and Transplantation Surgery, University Hospital of Cologne, Cologne, Germany, Department of General, Visceral, Transplantation, Vascular and Pediatric Surgery, University Hospital, University of Wuerzburg, Wuerzburg, Germany, Department of General, Visceral, Thoracic, Transplantation, and Pediatric Surgery, UKSH Campus Kiel, Kiel, Germany, Department of General and Visceral Surgery, University Medical Center Goettingen, Goettingen, Germany, Department of Hematology, Oncology, Hemostaseology and Palliative Care, Johannes Wesling Medical Center Minden, Ruhr-University Bochum, Minden, Germany, Department of Visceral, Transplant, Thoracic and Vascular Surgery, University Hospital Leipzig, Leipzig, Germany, Department of General, Visceral and Thoracic Surgery, University Medical Center Hamburg-Eppendorf, Hamburg, Germany, Department of General and Visceral Surgery, University Medical Center Freiburg, Freiburg, Germany, University Medical Center Mainz, Mainz, Germany

W badaniu IKF-575 oceniano rolę interwencji chirurgicznej u chorych na rozsianego raka żołądka/połączenia przełykowo-żołądkowego z niewielką liczbą przerzutów, po systemowym leczeniu indukcyjnym. Wcześniej nieleczeni chorzy z przerzutami tylko do zaotrzewnowych węzłów chłonnych (RPLN]) lub z zajęciem RPLN i jednym potencjalnie resekcyjnym lub możliwym do kontroli miejscowej przerzutem do narządu, otrzymali 4 cykle FLOT z trastuzumabem (chorzy Her2+) lub z niwolumabem (chorzy z PD-L1+). Chorych bez progresji po 4 cyklach przydzielano losowo do dodatkowej chemioterapii FLOT lub do radykalnej całkowitej resekcji chirurgicznej guza pierwotnego i przerzutów, a następnie takiego samego leczenia. Pierwszorzędowym punktem końcowym było całkowite przeżycie (OS) w grupie zgodnej z intencją leczenia. Zabieg operacyjny wiązał się ze zwiększoną wczesną umieralnością. Chorzy z przerzutami wyłącznie do RPLN zdawali się odnosić największe korzyści z zabiegu operacyjnego, podczas gdy wykonanie zabiegu operacyjnego u chorych nieodpowiadających na chemioterapię lub z chorobą w otrzewnej wiązało się z krótszym OS. Badanie IKF-575/RENAISSANCE jest negatywne, ale dostarcza informacji na temat przyszłych badań.

Salah-Eddin Al-Batran, Sylvie Lorenzen, Jorge Riera, Karel Caca, Christian Mueller, Daniel E Stange, Thomas Zander, Claus Bolling, Nils Homann, Jochen Gaedcke, Peter C. Thuss-Patience, Patrick Michl, Wolfgang Blau, Kai Wille, Christine Koch, Claudia Pauligk, Daniel Wilhelm Mueller, Ulli Simone Bankstahl, Stefan Paul Mönig, Thorsten Goetze

Krankenhaus Nordwest, University Cancer Center Frankfurt and Frankfurter Institut für Klinische Krebsforschung IKF am Krankenhaus Nordwest, Frankfurt, Germany, Third Department of Internal Medicine (Hematology/Medical Oncology), Klinikum Rechts der Isar, Technische Universitaet Muenchen, Muenchen, Germany, Department of Hematology and Oncology, Universitätsklinikum Giessen und Marburg, Marburg, Germany, Department of Internal Medicine I, Klinikum Ludwigsburg, Ludwigsburg, Germany, Kliniken Essen-Mitte, Evangelische Huyssens-Stiftung/Knappschaft GmbH, Essen, Germany, Department of Visceral-, Thoracic and Vascular Surgery, Faculty of Medicine and University Hospital Carl Gustav Carus, Technische Universität Dresden, Dresden, Germany, University Hospital Cologne, Clinic I for Internal Medicine, Cologne, Germany, Frankfurt am Main, Frankfurt Am Main, Germany, Clinical center Wolfsburg, Med. Clinic II, Wolfsburg, Germany, University Medical Center, University of Goettingen, Göttingen, Germany, Charité–Universitätsmedizin Berlin, Medizinische Klinik mit Schwerpunkt Hämatologie, Onkologie und Tumorimmunologie, Berlin, Germany, Department of Gastroenterology, Hepatology and Infectious Diseases, Medical University Hospital Heidelberg, Heidelberg, Germany, Helios Dr. Horst Schmidt Kliniken Wiesbaden, Wiesbaden, Germany, Department of Hematology, Oncology, Hemostaseology and Palliative Care, Johannes Wesling Medical Center Minden, Ruhr-University Bochum, Minden, Germany, Frankfurter Institut für Klinische Krebsforschung IKF am Krankenhaus Nordwest, Frankfurt, Germany, Frankfurt Institute of Clinical Cancer Research IKF at Northwest Hospital, Frankfurt Am Main, Germany, Krankenhaus Nordwest, University Cancer Center Frankfurt and Frankfurter Institut für Klinische Krebsforschung IKF GmbH am Krankenhaus Nordwest, Frankfurt Am Main, Germany, Institute of Clinical Cancer Research (IKF), Krankenhaus Nordwest, UCT-University Cancer Center, Frankfurt Am Main, Germany, University Hospitals of Geneva, Genève, Switzerland

U chorych na HER2-ujemnego zaawansowanego raka żołądka/połączenia żołądkowo-przełykowego (GEJ) z niską/nieobecną ekspresją PD-L1 standardowym leczeniem 1. linii są dwulekowe schematy chemioterapii zawierające pochodne platyny i fluoropirymidyny. W tej grupie chorych wyniki są niezadowalające, a leczenie 2. linii jest stosowana tylko u 40% chorych z badań klinicznych. Leczenie podtrzymujące może przedłużyć korzyści z początkowej strategii i opóźnić pogorszenie stanu klinicznego. Pomimo tego, że ramucyrumab nie wydłużył przeżycia wolnego od progresji (PFS), ani całkowitego przeżycia (OS) w 1. linii, paklitaksel w połączeniu z ramucyrumabem jest standardowym leczeniem 2. linii i uzasadnia badanie tego połączenia w leczeniu podtrzymującym. Chorzy na HER2-ujemnego zaawansowanego raka żołądka/GEJ bez progresji choroby po 3 miesiącach chemioterapii zawierającej oksaliplatynę przydzielano losowo do ramucyrumabu 8 mg/kg w dniach 1, 15 z paklitakselem 80 mg/m2 w dniach 1, 8, 15 co 28 dni (ramię A) lub do kontynuacji CAPOX/FOLFOX przez dodatkowe 3 miesiące z podtrzymującym leczeniem fluoropirymidyną (ramię B). Pierwszorzędowym punktem końcowym był PFS, OS był kluczowym drugorzędowym punktem końcowym. Do badania włączono 280 chorych. Mediana PFS wyniosła 6,6 vs 3,5 miesiąca w ramieniu A vs B (P<0,001), a mediana OS odpowiednio 12,6 vs 10,4 miesięcy (P=0,030). Podtrzymanie leczenia paklitakselem z ramucyrumabem po 3 miesiącach stosowania dwulekowej chemioterapii zawierającej oksaliplatynę może być nową strategią u chorych na rozsianego HER2-ujemnego raka żołądka/GEJ, którzy nie kwalifikują się do schematów zawierających inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych w 1. linii, zgodnie z określonymi wytycznymi i zatwierdzeniami regulacyjnymi.

Filippo Pietrantonio, Giovanni Randon, Sara Lonardi, Silvio Ken Garattini, Stefano Tamberi, Elisa Giommoni, Samantha Di Donato, Lorenzo Fornaro, Oronzo Brunetti, Ferdinando De Vita, Giovanni Luca Frassineti, Claudio Chini, Andrea Spallanzani, Valerie Bethaz, Antonia Strippoli, Tiziana Pia Latiano, Giovanni Gerardo Cardellino, Federica Palermo, Rosalba Miceli, Maria Di Bartolomeo

Medical Oncology Department, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori, Milan, Italy, Medical Oncology 3, Department of Oncology, Veneto Institute of Oncology IOV–IRCCS, Padua, Italy, Medical Oncology Unit, Azienda Ospedaliero Universitaria Santa Maria della Misericordia, Udine, Italy, Oncology Unit, Ospedale Santa Maria delle Croci, Ravenna, Italy, Medical Oncology Unit, Careggi University Hospital, Florence, Italy, Medical Oncology Department, Nuovo Ospedale-Santo Stefano, Prato, Italy, Medical Oncology 2 Unit, Azienda Ospedaliero-Universitaria Pisana, Pisa, Italy, Medical Oncology Unit-IRCCS Istituto Tumori “Giovanni Paolo II” of Bari, Bari, Italy, Division of Medical Oncology, Department of Precision Medicine, School of Medicine, University of Study of Campania “L.Vanvitelli”, Naples, Italy, Department of Medical Oncology, IRCCS Istituto Romagnolo per lo Studio dei Tumori “Dino Amadori” (IRST), Meldola, Italy, Department of Medical Oncology, ASST Sette Laghi, Ospedale di Circolo e Fondazione Macchi, Varese, Varese, Italy, Department of Oncology and Hematology, University Hospital of Modena, Modena, Italy, Department of Oncology, University Hospital San Luigi Gonzaga, University of Turin, Orbassano, Italy, Comprehensive Cancer Center, Fondazione Policlinico Universitario A. Gemelli IRCCS, Catholic University of the Sacred Heart, Rome, Italy, Oncology Unit, Fondazione Casa Sollievo della Sofferenza – IRCCS, San Giovanni Rotondo, Italy, Department of Medical Oncology, Istituto Nazionale Tumori IRCCS, Milan, Italy, Unit of Biostatistics for Clinical Research, Department of Epidemiology and Data Science, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori, Milano, Italy, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori, Milan, Italy

Leczenie pierwszej linii zawierające inhibitory PD-L1 jest standardem opieki (SOC) u chorych na nieresekcyjnego raka wątrobowokomórkowego (uHCC) i wiąże się z lepszymi wynikami niż sorafenib (SOR), ale rokowanie pozostaje złe i istnieje potrzeba alternatywnego leczenia przynoszącego długotrwałe korzyści. Leczenie niwolumabem (NIVO) z ipilimumabem (IPI) w drugiej linii wykazało klinicznie znaczącą skuteczność i bezpieczeństwo u chorych na HCC leczonych SOR w badaniu CheckMate 040, co doprowadziło do jego przyspieszonego zatwierdzenia w Stanach Zjednoczonych. Przedstawiono pierwsze wyniki wstępnie zaplanowanej analizy okresowej otwartego badania fazy III CheckMate 9DW, oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo NIVO + IPI w porównaniu do lenwatynibu (LEN) lub SOR w leczeniu pierwszej linii u chorych na uHCC. Do badania włączano dorosłych chorych na wcześniej nieleczonego HCC, którzy nie kwalifikowali się do leczenia chirurgicznego lub miejscowo-regionalnego, z wynikiem w skali Child-Pugh 5-6 i w stanie sprawności 0-1 wg ECOG. Chorych przydzielano losowo do NIVO 1 mg/kg + IPI 3 mg/kg Q3W (do 4 cykli), a następnie NIVO 480 mg Q4W lub wybranego przez badacza LEN 8 mg lub 12 mg QD lub SOR 400 mg BID, do progresji choroby lub niedopuszczalnej toksyczności. Pierwszorzędowym punktem końcowym było całkowite przeżycie (OS), a drugorzędowymi – udział obiektywnych odpowiedzi (ORR) i czas jej trwania (DOR). Do badania włączono 668 chorych. Leczenie NIVO + IPI znamiennie wydłużyło OS u chorych na wcześniej nieleczonego uHCC w porównaniu do LEN/SOR, a także wiązało się z wyższym ORR i trwałymi odpowiedziami, przy akceptowalnym profilu bezpieczeństwa. To połączenie może stanowić nowy SOC pierwszej linii u chorych na uHCC.

Peter Robert Galle, Thomas Decaens, Masatoshi Kudo, Shukui Qin, Leonardo Fonseca, Bruno Sangro, Hatim Karachiwala, Joong-Won Park, Edward Gane, Matthias Pinter, David Tai, Armando Santoro, Gonzalo Pizarro, Chang-Fang Chiu, Michael Schenker, Aiwu Ruth He, Qi Wang, Caitlyn Stromko, Joseph Hreiki, Thomas Yau

University Medical Center Mainz, Mainz, Germany, University Grenoble Alpes, CHU Grenoble Alpes, Institute for Advanced Biosciences, CNRS UMR 5309-INSERM U1209, Grenoble, France, Kindai University Faculty of Medicine, Osaka, Japan, Nanjing Tianyinshan Hospital of China Pharmaceutical University, Nanjing, China, Instituto do Cancer do Estado de Sao Paulo ICESP, São Paulo, Brazil, Clínica Universidad de Navarra and CIBEREHD, Pamplona, Spain, Cross Cancer Institute, Edmonton, AB, Canada, National Cancer Center, Goyang-Si, South Korea, Auckland City Hospital, Auckland, New Zealand, Medical University of Vienna, Vienna, Austria, National Cancer Center, Singapore, Singapore, Department of Biomedical Sciences, Humanitas University, Pieve Emanuele, and IRCCS Humanitas Research Hospital, Rozzano, Milan, Italy, Bradford Hill Centro de Investigacion Clinica, Región Metropolitana, Recoleta, Chile, China Medical University, Taichung, Taiwan, Centrul de Oncologie Sf. Nectarie, Craiova, Romania, MedStar Georgetown University Hospital, Washington, DC, Bristol Myers Squibb, Princeton, NJ, Department of Medicine, Queen Mary Hospital, Hong Kong, China

W badaniu NRG/RTOG 0848 oceniono skuteczność radioterapii (RT) z radiouczulającą chemioterapią (5FU lub kapecytabiną) w leczeniu uzupełniającym chorych na gruczolakoraka trzustki (PA) po uzupełniającej chemioterapii. Chorzy na PA po zabiegu operacyjnym otrzymywali 5 cykli gemcytabiny (+/- erlotynib), a następnie byli przydzielani losowo do 6. cyklu tej samej chemioterapii lub do radiochemioterapii (CRT; RT w dawce 50,4 Gy w 28 frakcjach + 5FU/kapecytabina). Pierwszorzędowym punktem końcowym było OS, a drugorzędowymi – DFS i AE. Do badania włączono 354 chorych. Uzupełniająca chemioterapia z CRT nie wydłużyła OS, ale wydłużyła DFS. Zarówno OS, jak i DFS były dłuższe w grupie chorych bez zajęcia węzłów chłonnych wśród poddanych chemioterapii + CRT. Dołączenie CRT nie zwiększyło liczby zdarzeń niepożądanych stopnia 4. lub 5. w porównaniu do wyłącznej chemioterapii.

Ross A. Abrams, Kathryn A. Winter, Karyn A. Goodman, William Regine, Howard Safran, Adam C. Berger, Chandan Guha, Lisa A. Kachnic, Michael Gillin, Samantha A. Seaward, Abraham Jing-Ching Wu, Jennifer J. Wu, Raid Aljumaily, Thomas A. DiPetrillo, Ravit Geva, Pramila R. Anne, Jennifer Yannucci, Darla K. Liles, Jennifer Moughan, Christopher H. Crane

Rush University Medical Center, Chicago, IL, NRG Oncology SDMC/ACR, Philadelphia, PA, Mount Sinai, New York, NY, University of Maryland, Baltimore, MD, Brown University School of Medicine-Rhode Island Hospital, Providence, RI, Rutgers Cancer Institute of New Jersey, New Brunswick, NJ, Montefiore Einstein Comprehensive Cancer Center, Bronx, NY, NewYork-Presbyterian/Columbia University Irving Medical Center, New York, NY, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Kaiser Permanente, Oakland, CA, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Perlmutter Cancer Center, NYU Langone Health, New York, NY, University of Oklahoma Health Sciences Center, Oklahoma City, OK, Rhode Island Hospital, Providence, RI, Tel Aviv Sourasky Medical Center, Tel Aviv, Israel, Jefferson Kimmel Cancer Center, Philadelphia, PA, Low Country Cancer Care Associates, Savannah, GA, East Carolina University Brody School of Medicine, Greenville, NC, NRG Oncology/SDMC/ACR, Philidelphia, PA

Badanie FIRE-4 (AIO KRK-0114) przeprowadzono u chorych na rozsianego raka jelita grubego (mCRC) bez mutacji RAS. W badaniu III fazy oceniono wpływ wczesnej zmiany schematu leczenia podczas pierwszej linii (część 1) oraz ponownego włączenia cetuksymabu (część 2) w leczeniu późniejszej linii na skuteczność leczenia. W 1. części chorzy z ramienia A kontynuowali FOLFIRI/Cet do progresji lub nietolerowanej toksyczności. W ramieniu B chorzy otrzymywali FOLFIRI/Cet przez 8-12 cykli, po czym stosowano podtrzymujące leczenie 5-FU/FA w połączeniu z bewacyzumabem (5-FU/Bev). Celem pierwszej randomizacji była ocena, czy wczesna zmiana z cetuksymabu na bewacyzumab może wydłużyć PFS. W ramach protokołu translacyjnego pobierano wyjściowo biopsję płynną w celu analizy mutacji RAS i BRAF.
Płynna biopsja wykryła mutację RAS u 13% chorych uznanych za RASwt na podstawie analizy tkanki. Wyniki w tej grupie chorych są podobne do chorych z mutacją RAS (mediana PFS wynosząca 9,0 miesięcy i mediana OS wynosząca 22 miesiące). Badanie wykazało kliniczne znaczenie płynnej biopsji w weryfikacji stanu mutacji RAS.

Kai-Keen Shiu, Yanrong Jiang, Mark Saunders, Jenny F. Seligmann, Timothy Iveson, Richard H. Wilson, Janet Shirley Graham, Khurum Hayat Khan, Anna-Maria Militello, Sandra Irvine, Temi Adedoyin, Rubina Begum, Reshma Bhat, William Wilson, Andrew Plumb, Austin Obichere, Manuel Rodriguez-Justo, Marnix Jansen

University College Hospital, NHS Foundation Trust, London, United Kingdom, University College London Cancer Institute, London, United Kingdom, The Christie NHS Foundation Trust, Manchester, United Kingdom, University of Leeds, Leeds, United Kingdom, University Hospital Southampton, Southampton, United Kingdom, University of Glasgow, Glasgow, United Kingdom, Dept of Medical Oncology, Beatson West of Scotland Cancer Centre and University of Glasgow, Glasgow, United Kingdom, University College London Hospitals NHS Foundation Trust, London, United Kingdom, UCLH NHS Foundation Trust, London, London, United Kingdom, Cancer Research Advocates Forum , London, United Kingdom, Cancer Research UK & UCL Cancer Trials Centre, London, United Kingdom, UCL Cancer Trials Centre, London, United Kingdom, UCLH NHS Foundation Trust, London, United Kingdom, University College Hospital-London, London, United Kingdom

Lepsze rokowanie u chorych na raka jelita grubego (CRC) we wczesnym stopniu zaawansowania z zaburzeniami genów naprawy DNA – deficient-MMR/MSI-High (dMMR/MSI-H) jest tracone po nawrocie choroby. Obciążenie guza mutacjami (TMB) jest nowym biomarkerem odpowiedzi i korzyści klinicznych immunoterapii. NEOPRISM-CRC (Neoadjuvant PembRolizumab In Stratified Medicine – ColoReCtal) to pierwsze wieloośrodkowe badanie II fazy, oceniające skuteczność i bezpieczeństwo indukcyjnego leczenia pembrolizumabem, prospektywnie stratyfikowane zależnie od TMB. Do badania włączano chorych na operacyjnego CRC wysokiego ryzyka w II lub III stopniu zaawansowania dMMR/MSI-H. Chorzy z guzami o wysokim lub średnim TMB (≥6 mutacji/Mb w teście FoundationOneCDx) otrzymywali 3 cykle pembrolizumabu (200 mg co 3 tygodnie) i byli poddawani zabiegowi operacyjnemu w ciągu 4-6 tygodni od ostatniego cyklu, chorzy z guzami o niskim TMB (≤5 mutacji/Mb) byli poddawani zabiegowi operacyjnemu 4-6 tygodni po 1. cyklu pembrolizumabu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR), a drugorzędowymi: udział 3-letnich przeżyć wolnych od nawrotu, przeżycie całkowite, bezpieczeństwo i jakość życia związana ze zdrowiem. Do badania włączono 32 chorych. Indukcyjny pembrolizumab we wczesnym stopniu zaawansowania CRC dMMR/MSI-H jest wysoce skuteczny i bezpieczny. Konieczna jest dłuższa obserwacja w celu oceny przeżycia wolnego od nawrotu.

Thierry Conroy, Pierre-Luc Etienne, Emmanuel Rio, Ludovic Evesque, Nathalie Mesgouez-Nebout, Veronique Vendrely, Xavier Artignan, Olivier Bouche, Alice Boileve, Matthieu Delaye, Dany Gargot, Valerie Boige, Nathalie Bonichon-Lamichhane, Christophe Louvet, Christelle De La Fouchardiere, Clotilde Morand, Veronica Pezzella, Eric Rullier, Florence Castan, Christophe Borg

Institut de Cancérologie de Lorraine, Vandoeuvre-Lès-Nancy, France, Medical Oncology Department, Hôpital Privé des Côtes d’Armor, Plerin, France, Rene Gauducheau Cancer Center, Saint-Herblain, France, Centre Antoine Lacassagne, Département d’Oncologie Médicale, Nice, France, Institut De Cancerologie D’Ouest Centre Paul Papin, Angers, France, Bordeaux University Hospital, Pessac, France, Hôpital Saint Grégoire, Saint-Grégoire, France, Reims University Hospital Centre, Reims, France, Faculté de Médecine Paris-Sud, Université Paris-Saclay, Gif-Sur-Yvette, France, Institut Curie (France), Saint-Cloud, France, CH Blois, Blois, France, Gustave Roussy Institute, Villejuif, France, Clinique Tivoli Ducos, Bordeaux, France, Department of Medical Oncology, Institut Mutualiste Montsouris, Paris, France, Medical Oncology Department, Centre Leon Berard, Lyon I University, Lyon, France, CHD De La Roche Sur Yon – Les Oudairies, La Roche-Sur-Yon, France, Unicancer, Paris, France, Centre Hospitalier et Universitaire de Bordeaux, Hôpital Haut-Lévêque, Pessac, France, Institut du Cancer de Montpellier, Montpellier, France, INSERM Unit 1098, Clinical Investigational Center CIC-1431, Department of Oncology and Radiotherapy, Nord Franche Comté Hospital, Montbéliard, France

Pomimo rosnącej skuteczności chemioterapii (CT) i postępów w technikach chirurgicznych u chorych z początkowo nieoperacyjnymi przerzutami do wątroby z raka jelita grubego (uCLM), udział resekcji po CT pozostaje niski. Wśród chorych z uCLM CT pozostaje standardem opieki, ale przeszczepienie wątroby (LT) wykazało obiecujące wyniki. W pierwszym badaniu z losowym doborem chorych oceniano skuteczności CT w połączeniu z LT w leczeniu chorych z uCLM. Chorzy po resekcji raka jelita grubego z uCLM, bez mutacji BRAF, z odpowiedzią na CT (≥ 3 miesiące i ≤ 3 linie), bez choroby poza wątrobą, byli oceniani przez niezależną komisję ekspertów i przydzieleni losowo do CT z LT lub do wyłącznej CT. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział 5-letnich całkowitych przeżyć (OS), a drugorzędowymi – przeżycie wolne od progresji (PFS) i typy nawrotów. Do badania włączono 94 chorych. W analizie intent-to-treat udział 5-letnich OS wyniósł 57% w ramieniu CT+LT i 13% w ramieniu wyłącznej CT (p = 0,0003), a w analizie per protocol odpowiednio 73% i 9%. LT w połączeniu z CT znamiennie wydłużyły przeżycie u wybranych chorych z uCLM w porównaniu do wyłącznej CT. Wyniki przemawiają za uznaniem LT za nową standardową opcję, która może zmienić strategię leczenia chorych z uCLM wyłącznie do wątroby.

Rene Adam, Céline Piedvache, Laurence Chiche, Ephrem Salamé, Olivier Scatton, Victoire Granger, Michel Pierre Ducreux, Umberto Cillo, Francois Cauchy, Jean-Yves Mabrut, Chris Verslype, Laurent Coubeau, Jean Hardwigsen, Emmanuel Boleslawski, Fabrice Muscari, Jan Lerut, Lamiae Grimaldi, Francis Levi, Maité Lewin, Maximiliano Gelli

Hôpital Paul Brousse, Assistance Publique – Hôpitaux de Paris (APHP) University Paris-Saclay, Villejuif, France, Clinical Research Unit, Assistance Publique – Hôpitaux de Paris (APHP) University Paris-Saclay, Kremlin Bicêtre, France, Service de Chirurgie HPB Transplantation, Hopital Haut Leveque, Bordeaux, France, Chirurgie Digestive Hépato-biliaire et Pancréatique, Tours, France, Service de Chirurgie Hépato-Biliaire, Hôpital Pitié-Salpêtrière, Paris, France, Gastroenterology Department, Grenoble Teaching Hospital, Grenoble, France, Université Paris-Saclay, Gustave Roussy, Villejuif, France, Hepatobiliary Surgery and Liver Transplant Unit, Azienda Università di Padova, Padova, Italy, Hopital Beaujon – Assistance publique – Hôpitaux de Paris (APHP), Clichy, France, University Hospital Lyon, Lyon, France, University Hospitals Leuven, Leuven, Belgium, Université de Louvain, Louvain, Belgium, Assistance Publique – Hôpitaux de Marseille, Marseille, France, Department of Digestive Surgery and Transplantation, University Hospital of Lille, Lille, France, Hôpital Rangueil CHU Toulouse, Toulouse, France, Université Catholique de Louvain, Louvain, Belgium, UPR Chronotherapie, Cancers et Transplantation, Université Paris Saclay, Hôpital Paul Brousse ID Isco 13918, Villejuif, France, Assistance Publique – Hôpitaux de Paris (APHP) University Paris-Saclay, Villejuif, France

Standardem leczenia miejscowego chorych z przerzutami do wątroby z raka jelita grubego (CRLM) jest resekcja chirurgiczna, jednak coraz więcej dowodów sugeruje, że ablacja termiczna wiąże się z lepszym profilem bezpieczeństwa, niższymi kosztami, krótszym pobytem w szpitalu, przy podobnej kontroli miejscowej i czasie całkowitego przeżycia (OS). Oceniono potencjalną równoważność ablacji termicznej w porównaniu z resekcją chirurgiczną u chorych na resekcyjne CRLM o niewielkich rozmiarach (≤3 cm). W wieloośrodkowym badaniu III fazy Dutch Colorectal Cancer Group chorych z ≤10 CRLM, bez przerzutów poza wątrobą przydzielano losowo do resekcji chirurgicznej lub ablacji termicznej. Pierwszorzędowym wynikiem było całkowite przeżycie (OS), a drugorzędowymi – odległe i miejscowe przeżycie wolne od progresji (PFS), kontrolę miejscową, bezpieczeństwo, długość pobytu w szpitalu, jakość życia i efektywność kosztową. Do badania włączono 341 chorych. Badanie zostało przerwane w połowie, ponieważ spełniono wcześniej określone zasady zakończenia badania. Nie stwierdzono różnicy w zakresie OS i PFS. Stosowanie termoablacji zamiast resekcji chirurgicznej u chorymi z małymi (≤3 cm) CRLM zmniejszyło liczbę powikłań, skróciło pobyt w szpitalu i poprawiło kontrolę miejscową, bez uszczerbku dla PFS i OS.

Martijn Ruben Meijerink, Susan van der Lei, Madelon Dijkstra, Kathelijn S. Versteeg, Tineke E. Buffart, Birgit I. Lissenberg-Witte, Rutger-Jan Swijnenburg, M. Petrousjka van den Tol, Robbert S. Puijk

Amsterdam UMC, Amsterdam, Netherlands, Amsterdam UMC, location Vrije Universiteit, Amsterdam, Netherlands, Department of Medical Oncology, Amsterdam University Medical Center, Amsterdam, Netherlands, Medisch centrum Leeuwarden, Leeuwarden, Netherlands

Przekazywanie sygnału za pośrednictwem adenozyny poprzez receptory A2a i A2b upośledza aktywację, proliferację i aktywność cytotoksyczną efektorowych limfocytów T, powodując zahamowanie aktywności przeciwnowotworowej. Blokada receptorów adenozynowych może zwiększyć skuteczność chemioterapii/immunoterapii. Etrumadenant (E) jest doustnym, wybiórczym antagonistą receptorów A2a i A2b, bezpiecznym i aktywnym w guzach litych w połączeniu z chemioterapią/immunoterapią. W badaniu Ib/II fazy ARC-9 oceniano bezpieczeństwo i skuteczność E w połączeniu z przeciwciałem anty-PD-1 – zimberelimabem (Z) oraz schematem FOLFOX/bewacyzumab lub nowymi lekami w 3 grupach chorych na mCRC. Podczas gdy rechallenge FOLFOX jest często stosowany w leczeniu mCRC, do tej pory nie przeprowadzono żadnych prospektywnych badań. Do grupy B włączono chorych z progresją po zastosowaniu chemioterapii zawierającej oksaliplatynę i irynotekan. Chorych przydzielono losowo do EZFB: E (150 mg doustnie [PO] raz na dobę [QD]) + Z (240 mg dożylnie [IV] raz na 2 tygodnie [Q2W]) + mFOLFOX-6 + bewacyzumab (5 mg/kg IV Q2W) lub do regorafenibu (160 mg PO QD [dni 1-21 co 4 tygodnie]). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji (PFS), a przeżycie całkowite (OS) – drugorzędowym. EZFB znamiennie wydłużył PFS (p<0,0001) i OS (p=0,0003) w porównaniu z regorafenibem. EZFB miał akceptowalny profil bezpieczeństwa, zgodny ze znanym profilem toksyczności FOLFOX/bev, bez zgonów związanych z leczeniem w obu ramionach. W badaniu klinicznym II fazy z losowym doborem chorych EZFB znamiennie wydłużył PFS i OS u chorych na opornego na leczenie mCRC, wcześniej leczonych chemioterapią zawierającą 5-FU, oksaliplatyną i irynotekanem w porównaniu do regorafenibu, bez nieoczekiwanych działań toksycznych. Dalsze badanie tego obiecującego schematu jest uzasadnione.

Zev A. Wainberg, Sae-Won Han, Soohyeon Lee, Keun-Wook Lee, Scott Kopetz, Jonathan Mizrahi, Yong Sang Hong, François Ghiringhelli, Antoine Italiano, David Tougeron, Brandon Beagle, Mathew Boakye, Tingting Zhao, Joon Rhee, Dimitry S. A. Nuyten, Michael Cecchini

David Geffen School of Medicine, University of California, Los Angeles, Los Angeles, CA, Seoul National University Hospital, Seoul, South Korea, Korea University Anam Hospital, Korea University College of Medicine, Seoul, Korea, Republic of (South), Seoul National University College of Medicine, Seoul National University Bundang Hospital, Seongnam, South Korea, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Ochsner Medical Center, Jefferson, LA, Department of Oncology, University of Ulsan College of Medicine, Asan Medical Center, Seoul, South Korea, Center Georges Francois Leclerc, Dijon, France, Institut Bergonié – Centre Regional de Lutte Contre Le Cancer de Bordeaux et Sud Ouest, Bordeaux, France, Centre Hospitalier Universitaire de Poitiers, Poitiers, France, Arcus Biosciences, Inc., Hayward, CA, Gilead Sciences, Inc., Foster City, CA, Yale University School of Medicine, New Haven, CT

Przerzuty odległe pozostają częstym niepowodzeniem u chorych na miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy (LARC), poddanych indukcyjnej chemioradioterapii (NCRT) i zabiegowi operacyjnemu. Wcześniej wykazano korzyści w zakresie przeżycia wynikające ze skojarzonego leczenia indukcyjnego (TNT) z zastosowaniem krótkiej radioterapii z CAPOX i długiej radioterapii (LCRT) z mFOLFIRINOX. Otwarte, wieloośrodkowe badaniu III fazy, z losowym doborem chorych, miało na celu ocenę skuteczności TNT przy użyciu LCRT w połączeniu z CAPOX. Chorych w II/III stopniu zaawansowania, z co najmniej jednym czynnikiem wysokiego ryzyka (cT4a-b [resekcyjny], cT3c-d z zewnątrzściennym naciekiem naczyń żylnych, cN2, zajęta powięź mezorektalna lub powiększone boczne węzły chłonne) przydzielano losowo do ramienia A: TNT (LCRT z 6 cyklami indukcyjnej CAPOX [jeden cykl indukcyjny, dwa cykle jednoczesne i 3 cykle konsolidujące] poprzedzającego całkowitego wycięcia mezorektum [TME]) lub do ramienia B: NCRT (LCRT z jednoczesną kapecytabiną, a następnie TME i uzupełniający CAPOX). Radioterapia w obu grupach była podawana w dawce 50-50,4 Gy w 25-28 frakcjach. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od choroby (DFS), a drugorzędowymi – udział całkowitych odpowiedzi patologicznych (pCR), przeżycie całkowite (OS), przeżycie wolne od przerzutów (MFS) i 30-dniowa chorobowość pooperacyjna. Do badania włączono 458 chorych. TNT z LCRT w połączeniu z CAPOX znamiennie wydłużyło DFS, MFS i zwiększyło udział pCR u chorych na LARC z czynnikami wysokiego ryzyka, w porównaniu do standardowej indukcyjnej jednoczesnej chemioradioterapii, przy akceptowalnej toksyczności.

Xin Wang, Ping Liu, Yi Xiao, Wenjian Meng, Yuanling Tang, Jitao Zhou, Pei-Rong Ding, Ke-Feng Ding, Biao Wang, Qing Guo, Hao Sun, Jian Qiu, Yongyang Yu, Bing Wu, Hanjiang Zeng, Xiang-bing Deng, Dan Jiang, Ya-li Shen, Zongguang Zhou, Ziqiang Wang

Division of Abdominal Tumor Multimodality Treatment, Department of Radiation Oncology, State Key Laboratory of Biotherapy and Cancer Center, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Third Affiliated Hospital of Kunming Medical University, Kunming, China, Division of Colorectal Surgery, Department of General Surgery, Peking Union Medical College Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College, Beijing, China, Colorectal Cancer Center, Department of General Surgery, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Department of Colorectal Surgery, Sun Yat-sen University Cancer Center, State Key Laboratory of Oncology in South China, Collaborative Innovation Center for Cancer Medicine, Guangzhou, China, Department of Colorectal Surgery and Oncology, Key Laboratory of Cancer Prevention and Intervention, Ministry of Education, The Second Affiliated Hospital, Zhejiang University School of Medicine, Hangzhou, China, Department of General Surgery, Dazhou Central Hospital, Dazhou, China, Department of Gastrointestinal Surgery, The Affiliated Nanchong Central Hospital of North Sichuan Medical College, Nanchong, China, Gastrointestinal Cancer Center, Chongqing University Cancer Hospital, Chongqing, China, The First Department of General Surgery, Shaanxi Provincial People’s Hospital, Xian, China, Colorectal Cancer Center, Department of General Surgery, West China Hospital, Sichuan University; Department of General Surgery Depart.2 (Colorectal Gastrointestinal Surgery), West China Tianfu Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Department of Radiology, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, Department of Pathology, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China, West China Hospital, Sichuan University, Chengdu, China