Miscellanea

Jean Bourhis, Anne Auperin, Christian Borel, Gautier Lefebvre, Severine Racadot, Lionnel Geoffrois, Xu Shan Sun, Esma Saada, Beatriz Cirauqui, Tomasz Rutkowski, Stephanie Henry, Anouchka Modesto, Alison Johnson, Benoit Calderon, Yoann Pointreau, Elisabeth Perez Ruiz, Joanna Kazmierska, Amanda Psyrri, Ricard Mesia, Yungan Tao

CHUV, Bâtiment Hospitalier, Lausanne, Switzerland, Gustave Roussy, Villejuif, France, Institut de Cancérologie Strasbourg Europe, Strasbourg, France, Centre Oscar Lambret, Lille, France, Centre Léon Bérard, Lyon, France, Institut de Cancérologie de Lorraine, Medical Oncology Department, Vandoeuvre-lés-Nancy, France, Hopital Nord Franche Comté, Montbelliard, France, Centre Antoine Lacassagne, Nice, France, Institut Català d’Oncologia Badalona, Barcelona, Spain, Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology, Gliwice, Poland, BGOG & CHU UCL Namur Site Sainte Elisabeth, Namur, Belgium, Claudius Regaud Institute, Toulouse, France, Centre François Baclesse, Caen, France, Institut Sainte Catherine, Avignon, France, Centre Jean Bernard, Le Mans, France, Hospital Regional Universitario de Malaga, Marbella, Spain, Greater Poland Cancer Center, Poznan, Poland, Section of Medical Oncology, Attikon University Hospital, Athens, Greece, Institut Català d’Oncologia-Badalona, B-ARGO group, IGTP, Badalona, Spain

Standardem leczenia (SOC) w ciągu ostatnich dwóch dekad u chorych na miejscowo zaawansowanego SCCHN (LA-SCCHN) po zabiegu operacyjnym z wysokim ryzykiem nawrotu jest uzupełniająca radioterapia z cisplatyną (CRT), ale u wielu chorych dochodzi do nawrotu, co wskazuje, że potrzebne są bardziej skuteczne metody leczenia. Oceniano dodanie niwolumabu (NIVO) do SOC CRT w porównaniu do wyłącznej SOC CRT po zabiegu operacyjnym. Domiędzynarodowego, otwartego badania III fazy NIVOPOSTOP włączano chorych (w wieku < 75 lat, w PS 0-1 wg ECOG) po zabiegu operacyjnym z powodu LA-SCCHN jamy ustnej, części ustnej gardła (OPC), części ustnej gardła lub krtani o wysokim ryzyku nawrotu określonym poprzez obecność węzłowego naciekania pozatorebkowego i/lub dodatnich marginesów, ≥4 zajętych węzłów, wieloogniskowego naciekania okołonerwowego. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od choroby (DFS), a kluczowymi drugorzędowymi: przeżycie całkowite (OS) i bezpieczeństwo. Chorych po zabiegu operacyjnym przydzielano losowo do ramienia A SOC 66 Gy RT z cisplatyną (100 mg/m² co 3 tygodnie (Q3W) przez trzy cykle) lub ramienia B NIVO 240 mg, a następnie SOC CRT z 3 cyklami NIVO 360 mg Q3W, a następnie 6 cyklami NIVO 480 mg Q4W. Do badania włączono 680 chorych. Uzupełniające NIVO dodane do CRT po zabiegu operacyjnym znamiennie wydłużyło DFS (p = 0,034) u wszystkich chorych, niezależnie od ekspresji PD-L1. Udział 3-letnich DFS wyniósł 63,1% w grupie NIVO + CRT w porównaniu do 52,5% wśród poddanych wyłącznie CRT. Po raz pierwszy od ponad 2 dekad nowe leczenie wykazało wyższość nad CRT SOC u chorych na LA-SCCHN po zabiegu operacyjnym z wysokim ryzykiem nawrotu.

Susumu Okano, Makoto Tahara, Kiyoaki Tsukahara, Tomoyuki Otsuka, Satoshi Kano, Masato Nagaoka, Hideoki Uryu, Daisuke Sano, Naoki Nishio, Akira Ohkoshi, Kazuchika Ono, Toyoyuki Hanazawa, Satoru Shinoda, Yuriko Takeda, Kouji Yamamoto, Naomi Kiyota

Department of Head and Neck Medical Oncology, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Tokyo Medical University, Shinjyuku, Tokyo, Japan, Osaka International Cancer Institute, Osaka, Japan, Hokkaido University Hospital, Sapporo, Japan, Jikei University Hospital, Minato, Tokyo, Japan, National Hospital Organization Kyushu Medical Center, Fukuoka, Fukuoka, Japan, Yokohama City University Hospital, Yokohama, Kanagawa, Japan, Nagoya University Hospital, Nagoya, Aichi, Japan, Tohoku University Hospital, Sendai-Shi, Miyagi, Japan, Institute of Science Tokyo Hospital, Bunkyo, Tokyo, Japan, Chiba University Hospital, Chiba, Japan, Yokohama City University, Yokohama, Japan, Kobe University Hospital, Kobe, Hyogo, Japan

Nie istnieje standardowe leczenie nieresekcyjnego miejscowo zaawansowanego (LA) lub nawrotowego/rozsianego (R/M) raka ślinianki (SGC). Wcześniejsze dane sugerują, że skojarzona blokada androgenowa (CAB) zapewnia obiecującą aktywność kliniczną u chorych na SGC z dodatnim receptorem androgenowym (AR). Jednak żaden lek ukierunkowany na AR nie jest obecnie zatwierdzony do stosowania u chorych na SGC. W wieloośrodkowym badaniu II fazy oceniano leczenie wyłącznie darolutamidem, a następnie połączenie darolutamidu i gosereliny u chorych na nieresekcyjnego LA lub R/M SGC. W fazie wyłącznego leczenia darolutamidem udział obiektywnych odpowiedzi (ORR) wyniósł 20,8%, przy akceptowalnej tolerancji (prezentowane podczas ASCO 2023). Przedstawiono wyniki fazy leczenia skojarzonego. Chorzy na AR-dodatniego SGC otrzymywali doustnie darolutamid w dawce 1200 mg na dobę w skojarzeniu z gosereliną w dawce 3,6 mg co cztery tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym był ORR według ICR, a drugorzędowymi: wskaźnik korzyści klinicznych (CBR), wskaźnik kontroli choroby (DCR), przeżycie wolne od progresji (PFS), całkowite przeżycie (OS) i profile bezpieczeństwa. Do fazy skojarzonej badania włączono 33 chorych, w tym 32 – na raka przewodu ślinowego. ORR wyniósł 45,2%, spełniając pierwszorzędowy punkt końcowy. CBR wyniósł 51,6%, a DCR 64,5%. Mediana PFS wyniosła 13,1 miesiąca, mediana OS nie została osiągnięta, a udział 12-miesięcznych OS wyniósł 87% (95% CI, 68,9-94,9). Leczenie było ogólnie dobrze tolerowane, a u sześciu chorych (18,2%) wystąpiły zdarzenia niepożądane 3. stopnia. Jest to pierwsze prospektywne badanie oceniające CAB u chorych na SGC, które osiągnęło pierwotny punkt końcowy. Darolutamid i goserelina wykazały klinicznie znamienną skuteczność i korzystny profil bezpieczeństwa, co sugeruje, że może to być atrakcyjna opcja przed rozpoczęciem chemioterapii.

Fei Han, XiaoHui Wang, Yanqun Xiang, Lin-Quan Tang, Song Qu, Xiaolei Shu, Peng Zhang, Sufang Qiu, Yujuan Zhou, Ye Guo, Guiqiong Xu, Kunyu Yang, Jingao Li, Mingjun Xu, Fenghua Wang, Rui-Hua Xu

Radiation Oncology Department, Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, China, Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, China, Nasopharyngeal Carcinoma Department, Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, China, Radiation Oncology  Department, Guangxi Medical University Cancer Center, Nanning, China, Radiation Oncology  Department, Chongqing University Cancer Hospital, Chongqing, China, Head and Neck Radiation Oncology  Department, Sichuan Cancer Hospital, Chengdu, China, Department of Radiation Oncology, Clinical Oncology School of Fujian Medical University, Fujian Cancer Hospital, Fuzhou, China, Head and Neck Radiation Oncology  Department, Hunan Cancer Hospital, Changsha, China, Department of Medical Oncology, Shanghai East Hospital, School of Medicine, Tongji University, Shanghai, China, Nasopharyngeal Carcinoma Head and Neck Radiation Oncology  Department, Zhongshan City People’s Hospital, Zhongshan, China, Oncology  Department, Union Hospital TongJi Medical College Huazhong University of Science and Technology, Wuhan, China, Head and Neck Radiation Oncology  Department, Jiangxi Cancer Hospital, Nanchang, China, Oncology Department, First Affiliated Hospital of Gannan Medical University, Ganzhou, China, Internal Medicine Department, Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, China, Internal Medicine Department, Sun Yat-sen University, Guangzhou, China

Bekotatug wedotin (MRG003) jest nowym koniugatem przeciwciała i leku ukierunkowanym na EGFR (ADC). We wcześniejszych badaniach fazy I/II wykazano zachęcającą skuteczność tego leku u chorych na nawrotowego lub rozsianego raka nosowej części gardła (R/M NPC), z niepowodzeniem po chemioterapii zawierającej pochodną platyny oraz po leczeniu inhibitorem PD-(L)1. W badaniu oceniano skuteczność kliniczną i bezpieczeństwo MRG003 w porównaniu do chemioterapii. Chorych na R/M NPC, z niepowodzeniem po ≥2 liniach chemioterapii i leczeniem inhibitorem PD-(L)1, przydzielono losowo do MRG003 (2,3 mg/kg, d1, iv, Q3W) lub co chemioterapii (kapecytabina 1000 mg/m2 p.o., dwa razy dziennie, d1-14, Q3W; lub docetaksel 75 mg/m2, iv, d1, Q3W). Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były ORR i PFS oraz OS. Do badania włączono 173 chorych. Udział ORR wśród leczonych MRG003 był znamiennie wyższy w porównaniu do chemioterapii (30,2% vs 11,5%, P=0,0025). PFS był znamiennie dłuższy w ramieniu MRG003 (P=0,0146), mediany wyniosły odpowiednio 5,8 vs 2,8 miesiąca. Bekotatug wedotin, jako pierwsze ADC, wykazał znamienne korzyści wśród wcześniej intensywnie leczononych chorych na R/M NPC, przy jednoczesnym zachowaniu łatwego do opanowania profilu bezpieczeństwa. Badanie to doprowadzi do zmiany paradygmatu w leczeniu chorych na R/M NPC.

Mark Zafereo, Rui Wang, Naifa Busaidy, Ramona Dadu, Priyanka Iyer, Steven Waguespack, Li Xu, Anastasios Maniakas, Victoria Banuchi, Stephen Lai, Steven Chinn, Jessica Geiger, Kathleen Kerrigan, Saad Khan, Eric Moore, Mabel Ryder, Joseph Scharpf, Francis Worden, Michelle Williams, Maria Cabanillas

The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Department of Otolaryngology-Head and Neck Surgery, University of Michigan, Ann Arbor, MI, Department of Hematology and Medical Oncology, Taussig Cancer Institute, Cleveland Clinic, Cleveland, OH, Huntsman Cancer Institute, Salt Lake City, UT, Stanford University, Standford, CA, Department of Otorhinolaryngology, Mayo Clinic, Rochester, MN, Mayo Clinic, Rochester, MN, Department of Otolaryngology, Head and Neck Institute, Cleveland Clinic, Cleveland, OH, University of Michigan, Ann Arbor, MI, Department of Anatomical Pathology, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX

Chorzy na zaawansowanego nieoperacyjnego ATC mają bardzo złe rokowanie. W badaniu ROAR mediana PFS i OS wśród leczonych DT bez pembrolizumabu wynosiła odpowiednio 6,7 i 13,5 miesiąca. operacji W retrospektywnej grupie chorych na BRAFm-ATC indukcyjne leczenie DTP zapewniło kontrolę lokoregionalną bez zabiegu operacyjnego, uzasadniając ocenę skuteczności i bezpieczeństwa w prospektywnym badaniu II fazy.  Do jednoramiennego, wieloośrodkowego badania II fazy włączono chorych na BRAFm-ATC w stopniu zaawansowania IVB/IVC. Po 3-6-tygodniowym okresie leczenia D (150 mg BID) i T (2 mg dziennie) dołączano P (200 mg Q3W). Po zabiegu operacyjnym chorzy kontynuowali P (lub DTP) z radioterapią lub przechodzili bezpośrednio do uzupełniającego leczenia DTP (do 26 cykli). Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były: udział resekcji R0/R1 (historycznie 5%) i całkowite przeżycie (OS). Do badania włączono 42 chorych, 36 uwzględniono w bieżącej analizie. Po indukcyjnym leczeniu DTP 30 chorych (83%) poddano zabiegowi operacyjnemu, resekcję R0/R1 uzyskano u 97%. Całkowitą odpowiedź patologiczną stwierdzono u 67% chorych. Mediana OS wyniosła 20 miesięcy, a udziały 1- i 2-letnich OS – odpowiednio 71% i 48%. Indukcyjne leczenie DTP umożliwia resekcję chirurgiczną u chorych na BRAFm-ATC i prowadzi do poprawy PFS i OS. Tę metodę należy obecnie uznać za standard leczenia chorych na BRAFm-ATC.

Ming Lu, Panpan Zhang, Bo Liu, Yuping Sun, Ning Li, Shegan Gao, Yanqiao Zhang, Jianwei Yang, Mudan Yang, Hongming Pan, Ji Ma, Peng Zhao, Wenduo He, Shengli Cai, Lin Shen

Peking University Cancer Hospital /Beijing GoBroad Hospital, Beijing, China, Peking University Cancer Hospital, Beijing, China, Cancer Hospital of Shandong First Medical University, Jinan, China, Henan Cancer Hospital, Affiliated Cancer Hospital of Zhengzhou University, Zhengzhou, Henan, China, The First Affiliated Hospital of Henan University of Science and Technology, Luoyang, China, The Cancer Hospital of Harbin Medical University, Harbin, China, Fujian Cancer Hospital, Fuzhou, China, Shanxi Cancer Hospital, Taiyuan, China, Sir Run Run Shaw Hospital, Zhejiang University School of Medicine, Hangzhou, China, West China Hospital of Sichuan University, Chengdu, Sichuan, China, The First Affiliated Hospital of Zhejiang University School of Medicine, Hangzhou, China, Nanjing Leads Biolabs Co., Ltd., Nanjing, China, Department of Gastrointestinal Oncology,Peking University Cancer Hospital, Beijing, China

Rokowanie wśród chorych na EP-NEC jest bardzo złe. Uznanym leczeniem zaawansowanej choroby w 1. linii jest chemioterapia z użyciem etopozydu i pochodnej platyny, bez standardowego leczenia 2. i 3. linii. LBL-024 blokuje szlak immunosupresyjny komórek nowotworowych poprzez celowanie w PD-L1 i skutecznie współstymuluje limfocyty T poprzez celowanie w 4-1BB, aby poprawić przeciwnowotworową odpowiedź immunologiczną. Przedstawiono bezpieczeństwo i skuteczność LBL-024 w połączeniu z etopozydem i cisplatyną lub karboplatyną (EP/EC) w leczenia 1. linii u chorych na zaawansowanego NEC w badaniu klinicznym fazy Ib z eskalacją dawki i fazy II optymalizacji/rozszerzenia dawki. Faza Ib obejmowała wcześniej nieleczonych chorych na zaawansowanego EP-NEC i SCLC, a faza II – wcześniej nieleczonych chorych na zaawansowanego EP-NEC. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były: tolerancja, bezpieczeństwo, skuteczność i RP2D.Do badania włączono łącznie 53 chorych, w tym 13 chorych do fazy Ib i 40 chorych na etapie optymalizacji dawki w fazie II. Podczas etapu zwiększania dawki nie zaobserwowano żadnych DLT. Podczas etapu optymalizacji dawki 15 mg/kg LBL-024 wybrano jako RP2D. ORR wśród 49 chorych na wszystkich poziomach dawek wyniósł 77,6%, a wśród 21 chorych na EP-NEC przy dawce RP2D – 81,0%. Dodatkowo 2 chorych na SCLC osiągnęło 100% ORR. TRAE związane z LBL-024 stopnia ≥3 wystąpiły u 17/53 chorych (32,1%). LBL-024 w połączeniu z chemioterapią był dobrze tolerowany. Udział odpowiedzi u chorych na EP-NEC był znacznie wyższy niż w danych historycznych (około 30% – 55%).

Sung-Bae Kim, Binghe Xu, Tao Sun, Qingyuan Zhang, Sanja Kostic, Xiaojia Wang, Zhongsheng Tong, Shusen Wang, Jingfen Wang, Wei Li, Keun Seok Lee, Yong Wha Moon, Myoung Joo Kang, Xichun Hu, Tae-Yong Kim, Dusan Milenkovic, Jae Hong Seo, Jee Hung Kim, Ji Eun Lee, Joohyuk Sohn

Asan Medical Center, University of Ulsan College of Medicine, Seoul, South Korea, National Cancer Center/National Clinical Research Center for Cancer/Cancer Hospital, Chinese Academy of Medical Sciences and Peking Union Medical College, Beijing, China, Liaoning Cancer Hospital & Institute, Shenyang, China, Harbin Medical University Cancer Hospital, Harbin, China, Clinical Center Bezanijska Kosa, Belgrade, Serbia, Zhejiang Cancer Hospital, Hangzhou, China, Breast Medical Oncology, Tianjin Medical University Cancer Institute & Hospital, Tianjin, China, Sun Yat-sen University Cancer Center, Guangzhou, China, Linyi Cancer Hospital, Linyi, China, Cancer Center, the First Hospital of Jilin University, Changchun, China, Center for Breast Cancer, National Cancer Center, Goyang, Korea, Republic of, Hematology and Oncology, Internal Medicine Department, CHA Bundang Medical Center, Seongnam, South Korea, Division of Hematology-Oncology, Department of Internal Medicine, Inje University Haeundae Paik Hospital, Busan, South Korea, Fudan University Shanghai Cancer Center, Shanghai, China, Seoul National University Hospital, Jongno-Gu, South Korea, Clinical Center Niš, Niš, Serbia, Korea University Guro Hospital, Seoul, South Korea, Division of Medical Oncology, Department of Internal Medicine, Gangnam Severance Hospital, Yonsei University College of Medicine, Seoul, NA, South Korea, Division of Medical Oncology, Department of Internal Medicine, Seoul St. Mary’s Hospital, College of Medicine, The Catholic University of Korea, Seoul, South Korea, Yonsei Cancer Center, Yonsei University College of Medicine, Seoul, South Korea

DHP107, nowy doustny preparat paklitakselu, zatwierdzony w Korei Południowej i Chinach do leczenia raka żołądka, wykazał zachęcającą aktywność przeciwnowotworową w monoterapii z udziałem obiektywnych odpowiedzi (ORR) wynoszącym 55% i medianą przeżycia wolnego od progresji (PFS) – 8,9 miesiąca w leczeniu 1. linii u 31 chorych na HER2-ujemnego rozsianego raka piersi (mBC) w badaniu fazy II OPTIMAL (Kim Ther Adv Med Oncol 2021). Przedstawiono pierwszą analizę. W otwartym, kontrolowanym badaniu III fazy oceniano równoważność DHP107 z dożylnym (IV) paklitakselem u chorych na mBC. Chore otrzymały jedną lub więcej linii leczenia hormonalnego i nie otrzymały chemioterapii z powodu mBC. Chore z Korei, Chin i Europy przydzielano losowo do DHP107 (200 mg/m² doustnie, dwa razy dziennie) lub dożylnego paklitakselu (80 mg/m² co tydzień). Pierwszorzędowym punktem końcowym było PFS, a drugorzędowymi – całkowite przeżycie (OS), ORR, wskaźnik kontroli choroby (DCR), jakość życia (QoL) i bezpieczeństwo. Stosowanie DHP107 wiązało się z mniejszą częstością występowania neuropatii obwodowej (37,91% vs 48,29%), reakcji nadwrażliwości, zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej oraz reakcji związanych z wlewem w porównaniu do paklitakselu podawanego dożylnie. DHP107 wykazał skuteczność porównywalną do dożylnego paklitakselu w zakresie OS i PFS, z tolerowaną i możliwą do opanowania toksycznością. Wyniki te ustanawiają DHP107 jako skuteczną, wygodną alternatywę dla dożylnego paklitakselu u chorych na HER2-ujemnego mBC, wspierając jego potencjalną rolę w rutynowej praktyce klinicznej.

Daichi Fujimoto, Mitsuhiro Abe, Kenta Murotani, Yuki Sato, Takashi Kijima, Motohiro Tamiya, Yoshihiko Taniguchi, Hidekazu Suzuki, Eisaku Miyauchi, Yoshihiko Sakata, Satoru Miura, Eri Takase, Daisuke Arai, Ayumu Otsuki, Teppei Yamaguchi, Jun Sugisaka, Hiroshi Yokouchi, Hisashi Tanaka, Nobuyuki Yamamoto, Hiroaki Akamatsu

Hyogo Medical University, Nishinomiya, Japan, Chiba University, Chiba, Japan, Biostatistics Center, Kurume University, Kurume, Japan, Kobe City Medical Center General Hospital, Kobe, Japan, Osaka International Cancer Institute, Osaka, Japan, NHO Kinki-Chuo Chest Medical Center, Sakai, Japan, Department of Thoracic Oncology, Osaka Habikino Medical Center, Habikino, Japan, Tohoku University Hospital, Sendai, Japan, Saiseikai Kumamoto Hospital, Kumamoto-Shi Minami-Ku, Japan, Department of Internal Medicine, Niigata Cancer Center Hospital, Niigata, Japan, NHO Minami Wakayama Medical Center, Tanabe, NA, Japan, Department of Internal Medicine, Saiseikai Utsunomiya Hospital, Utsunomiya, Japan, Kameda Medical Center, Kamogawa, Japan, Aichi Cancer Center, Nagoya, Japan, Department of Pulmonary Medicine, Sendai Kousei Hospital, Sendai, Japan, Department of Respiratory Medicine, NHO Hokkaido Cancer Center, Sapporo, Japan, Department of Respiratory Medicine, Hirosaki University Graduate School of Medicine, Hirosaki, Japan, Internal Medicine III, Wakayama Medical University, Wakayama, Japan, Internal Medicine III, Wakayama Medical University, Wakayama-Shi, Japan

Optymalny czas trwania leczenia kortykosteroidami zapalenia płuc związanego z inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego ma znaczenie kliniczne. Kilka wytycznych zaleca czas trwania od 4 do 6 tygodni w przypadku łagodnego zapalenia płuc związanego z układem odpornościowym. Jednak dowody z badań klinicznych są ograniczone. Przeprowadzono pierwsze randomizowane badanie w celu oceny, czy krótkotrwałe leczenie kortykosteroidami może osiągnąć porównywalną skuteczność. W wieloośrodkowym, otwartym, badaniu klinicznym w 22 instytucjach w Japonii, chorych na łagodne zapalenie płuc o podłożu immunologicznym stopnia 1. lub 2. wg Common Terminology Criteria for Adverse Events, przydzielono losowo do otrzymywania 3-tygodniowego lub 6-tygodniowego leczenia kortykosteroidami. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział skutecznego leczenia 8 tygodni po rozpoczęciu podawania steroidów, z marginesem równoważności wynoszącym 16 punktów procentowych. Głównymi drugorzędowymi punktami końcowymi były bezpieczeństwo, udział uczestników z niepowodzeniem leczenia, jakość życia i całkowite przeżycie. Pierwotna hipoteza zakładała, że 3-tygodniowe leczenie nie będzie gorsze od 6-tygodniowego leczenia pod względem pierwszorzędowego punktu końcowego. Do badanie włączono 106 chorych. Udział skutecznego leczenia wynosił 66,7% w grupie 3-tygodniowej i 85,2% w grupie 6-tygodniowej, co nie wykazało równoważności w całej badanej grupie. U chorych na łagodne zapalenie płuc o podłożu immunologicznym nie potwierdzono wyższości 3-tygodniowego leczenia kortykosteroidami w porównaniu z leczeniem 6-tygodniowym, a udział nawrotów lub zaostrzeń zapalenia płuc był wyższy w grupie 3-tygodniowej w całym okresie badania. Leczenie kortykosteroidami krótsze niż zalecana przez wytyczne nie jest zalecane.

Hanny Al-Samkari, Cesar Munoz, Caglayan Geredeli, Ippokratis Korantzis, Beatriz Gonzalez Astorga, Cagatay Arslan, Johnny Camargo, Florian Scotte, Giuliano Borges, Kejia Wang, Melissa Eisen, David Kuter, Gerald Soff

Massachusetts General Hospital, Boston, MA, HM Hospitales, Madrid, Spain, İstinye University Faculty of Medicine, Istanbul, Turkey, Saint Luke’s Hospital, Panorama, Greece, San Cecilio University Hospital, Granada, Spain, Izmir Economy University Medical Point Hospital, Izmir, Turkey, IOP – Instituto de Oncologia do Parana, Curitiba, Brazil, Département Interdisciplinaire d’Organisation des Parcours Patients (DIOPP), Gustave Roussy, Villejuif, France, Catarina Pesquisa Clínica–Clínica de Neoplasias, Santa Catarina, Brazil, Amgen, Inc., Newbury Park, CA, Amgen, Newbury Park, CA, University of Miami Health System, Miami, FL

Małopłytkowośc związana z chemioterapią (CIT) jest częstą konsekwencją stosowania schematów leczenia przeciwnowotworowego w nowotworach przewodu pokarmowego (GI), występującą u >60% chorych na raka jelita grubego otrzymujących chemioterapię wielolekową. CIT może prowadzić do zmniejszenia dawki chemioterapii, opóźnienia, pominięcia i przerwania leczenia, potencjalnie pogarszając wyniki leczenia. Oceniono bezpieczeństwo i skuteczność agonisty receptora trombopoetyny, romiplostymu (ROMI), u chorych na nowotwory przewodu pokarmowego w celu ograniczenia modyfikacji dawki chemioterapii z powodu CIT. W badaniu III fazy, kontrolowanym placebo (PBO), chorych otrzymujących oksaliplatynę w schematach wielolekowych w leczeniu nowotworów przewodu pokarmowego z utrzymującą się CIT, tj. liczbą płytek krwi (Plt) ≤85×10⁹/L w 1. dniu zaplanowanego cyklu chemioterapii, przydzielano losowo do ROMI lub PBO przez 3 cykle chemioterapii. Podawanie badanego leku rozpoczęto w dawce 2 μg/kg podskórnie tygodniowo, zwiększanej co tydzień o 1 μg/kg do 10 μg/kg w celu osiągnięcia Plt ≥100×10⁹/L w ciągu 12 tygodni (≤4 tygodnie przy 10 μg/kg). Chemioterapię rozpoczynano, gdy Plt ≥100×10⁹/L (odpowiedź Plt) lub po 4. tygodniu według decyzji badacza. Pierwszorzędowym punktem końcowym był brak indukowanej przez CIT modyfikacji dawki jakiegokolwiek środka mielosupresyjnego w 2. lub 3. cyklu. Pierwszorzędowy punkt końcowy osiągnięto u 84% chorych otrzymujących ROMI w porównaniu do 36% otrzymujących PBO (P<0,001). Mediana (zakres) wartości nadiru Plt wynosiła dla ROMI 87 (14-167)×109/L, dla PBO 58 (22-95)×109/L; P=0,005. W pierwszym globalnym badaniu III fazy ROMI było dobrze tolerowane i skuteczne w leczeniu i zapobieganiu CIT u chorych na nowotwory przewodu pokarmowego. Wyniki te potencjalnie zmieniają praktykę w odniesieniu do powszechnego, poważnego stanu spotykanego rutynowo w praktyce klinicznej na całym świecie, który uniemożliwia dostarczenie na czas pełnej dawki leczenia przeciwnowotworowego.

Vikas Ostwal, Manali Parulekar, Deepali Chaugule, Anant Ramaswamy, Prabhat Bhargava, Poonam Jadhav, Deepali Naughane, Chaitali Nashikkar, Sujay Srinivas, Anuj Gupta, Akhil Kapoor, Omshree Shetty, Pradnya Joshi, Sucheta More, Supriya Goud, Kumar Prabhash, Vanita Noronha, Amit Joshi, Jaya Ghosh, Sudeep Gupta

Tata Memorial Hospital (HBNI), Mumbai, India, Tata Memorial Centre (HBNI), Mumbai, India, Tata Memorial Centre Mumbai, Mumbai, India, Bharath Cancer Centre, Kottayam, Kottayam, India, Mahamana Pandit Madan Mohan Malviya Cancer Centre, Homi Bhabha Cancer Hospital, Tata Memorial Centre, Varanasi, India, Tata Memorial Centre, Mumbai, India, Tata Memorial Hospital, Tata Memorial Centre, HBNI, Mumbai, India, Tata Memorial Hospital, Mumbai, India, Tata Memorial Centre, Homi Bhabha National Institute, Mumbai, India

Brakuje zatwierdzonych opcji terapeutycznych w celu złagodzenia Małopłytkowość związana z chemioterapią (CIT) u chorych na guzy lite otrzymujących chemioterapię. Wiadomo, że ekstrakt z liści Carica papaya (CPLE) zwiększa liczbę płytek krwi (PC) w niektórych zakażeniach. W potrójnie zaślepionym badaniu fazy III PACT chorych na guzy lite, otrzymujących chemioterapię i rozwijających CIT co najmniej 2. lub 3. stopnia (liczba płytek krwi < 75 000 x 10^9/l i > 25 000 x 10^9/ l), przydzielano losowo do ramienia CPLE (kapsułka CPLE doustnie 1 100 mg trzy razy dziennie) lub do placebo (kapsułka doustnie trzy razy dziennie), które kontynuowano do czasu poprawy PC do wartości powyżej > 75 000 x 10^9/l, braku konieczności przetoczenia płytek krwi lub przez 10 dni (D+10). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena, czy CPLE poprawia PC znamiennie szybciej (zgodnie z oceną w D+4) i powyżej 75 000 x 10^9/l w porównaniu do placebo (spontaniczne odzyskiwanie płytek krwi). Do badania włączono 219 chorych. Najczęściej stosowanymi lekami były oksaliplatyna (37%) i karboplatyna (27%). Udział zwiększenia PC > 75 000 x 10^9/l w D+4 był znamiennie wyższy wśród otrzymujących CPLE (64% vs 48%; p = 0,034) w porównaniu do placebo. CPLE jest pierwszą interwencją terapeutyczną w badaniu III fazy z losowym doborem chorych, która wydaje się poprawiać małopłytkowość stopnia 2. i 3. wywołaną chemioterapią szybciej i w większym stopniu niż placebo. Może być stosowany jako profilaktyka wtórna w celu utrzymania intensywności chemioterapii. Nie stwierdzono żadnych poważnych obaw dotyczących bezpieczeństwa stosowania CPLE.

Christopher Booth, Janette Vardy, Christopher O’Callaghan, Sharlene Gill, Christine Friedenreich, Rebecca Wong, Haryana Dhillon, Vicky Coyle, Neil Chua, Derek Jonker, Philip Beale, Kamal Haider, Patricia Tang, Tony Bonaventura, Ralph Wong, Howard Lim, Matthew Burge, Patti O’Brien, Dongsheng Tu, Kerry Courneya

Queen’s University, Kingston, ON, Canada, Faculty of Medicine and Health, University of Sydney & Sydney Cancer Survivorship Centre, New South Wales, Australia, Canadian Cancer Trials Group, Queen’s University, Kingston, ON, Canada, BC Cancer – Vancouver, Vancouver, BC, Canada, Alberta Health Services – Cancer Care, Calgary, AB, Canada, Princess Margaret Cancer Centre, University Health Network, Toronto, ON, Canada, Faculty of Science, School of Psychology, Centre for Medical Psychology & Evidence-based Decision-making, Psycho-Oncology Cooperative Research Group, The University of Sydney, Sydney, NSW, Australia, Queen’s University Belfast, Belfast, United Kingdom, Cross Cancer Institute, University of Alberta, Edmonton, AB, Canada, The Ottawa Hospital Cancer Centre, Ottawa, ON, Canada, Concord Cancer Centre, Concord Hospital, Concord, NSW, Australia, Saskatoon Cancer Centre, University of Saskatchewan, Saskatoon, SK, Canada, Tom Baker Cancer Centre, Calgary, AB, Canada, Newcastle Private Hospital, Waratah, NSW, Australia, CancerCare Manitoba, Winnipeg, MB, Canada, BC Cancer – Vancouver, University of British Columbia, Vancouver, BC, Canada, Royal Brisbane and Women’s Hospital, Herston, QLD, Australia, Canadian Cancer Trials Group, Kingston, ON, Canada, Faculty of Kinesiology, Sport, and Recreation, University of Alberta, Edmonton, AB, Canada

Wiele badań obserwacyjnych wykazało, że aktywność fizyczna (PA) po rozpoznaniu nowotworu jest związana ze zmniejszoną częstością nawrotów u chorych na raka jelita grubego we wczesnym stadium, ale dane epidemiologiczne są ograniczone przez czynniki zakłócające i tendencyjność raportowania. Badanie CCTG CO.21 zaprojektowano w celu oceny hipotezy, że znaczący wzrost rekreacyjnej aktywności fizycznej po leczeniu uzupełniającym jest możliwy do osiągnięcia i poprawi DFS chorych na raka okrężnicy w stopniu zaawansowania III lub II wysokiego ryzyka. W badaniu CCTG CO.21 889 chorych po zabiegu operacyjnym z powodu raka okrężnicy w stopniu zaawansowania III lub II wysokiego ryzyka, po uzupełniającej chemioterapii, przydzielano losowo do ustrukturyzowanego programu ćwiczeń (SEP) lub materiałów edukacji zdrowotnej (HEM). Uczestnicy HEM otrzymali materiały edukacyjne promujące PA i zdrowe odżywianie oprócz standardowego nadzoru. Uczestnicy SEP pracowali z konsultantem PA, który przez 3 lata prowadził interwencję ruchową z wykorzystaniem metodologii zmiany zachowania. Celem SEP było zwiększenie rekreacyjnego PA o co najmniej 10 MET-godzin/tydzień w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu pierwszych 6 miesięcy i utrzymanie tego poziomu przez 3 lata. Chorzy wybierali rodzaj, częstość, intensywność i czas trwania ćwiczeń aerobowych. Pierwszorzędowym punktem końcowym był DFS, a drugorzędowymi: całkowite przeżycie (OS) i wyniki zgłaszane przez chorych (głównym PRO była skala funkcji fizycznych SF-36). SEP spowodował znamienna poprawę w zakresie rekreacyjnego PA, przewidywanego VO₂max i 6-minutowego dystansu marszu w porównaniu do HEM, wszystkie utrzymane w ciągu 3-letniego okresu interwencji. Udział 5-letnich DFS wyniósł 80% w grupie SEP i 74% w grupie HEM (p=0,017), a udział 8-letnich OS – odpowiednio 90% i 83% (p=0,022). Funkcjonowanie fizyczne SF-36 uległo znacznej poprawie w przypadku SEP po 6 miesiącach (średnia zmiana wyników 7,42 vs 1,10, p<0,001) i utrzymywała się do 24 miesięcy. U chorych na raka jelita grubego w III stopniu zaawansowania i II wysokiego ryzyka, 3-letni ustrukturyzowany program ćwiczeń rozpoczęty wkrótce po zakończeniu uzupełniającej chemioterapii poprawia DFS, OS, funkcjonowanie fizyczne zgłaszane przez chorych i sprawność fizyczną związaną ze zdrowiem. Systemy opieki zdrowotnej powinny włączyć ustrukturyzowane programy ćwiczeń jako standard opieki w tej grupie chorych.