7 Miscellanea 2024

Leczenie nowym schematem BrECADD (brentuksymab wedotin, etopozyd, cyklofosfamid, doksorubicyna, dakarbazyna, deksametazon) zależnie od wyników pozytonowej tomografii emisyjnej po dwóch cyklach (PET2) może być skuteczniejsze u chorych na klasycznego chłoniaka Hodgkina w zaawansowanym stadium (AS-cHL). Międzynarodowe, otwarte badanie III fazy Badanie HD21 miało na celu wykazanie wyższości tego leczenia nad zintensyfikowanym schematem BEACOPP (bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna, prednizon) pod względem chorobowości związanej z leczeniem (TRMB) i non-inferiority (NI) pod względem przeżycia wolnego od progresji (PFS). Przedstawiono pierwsze dane z ostatecznej analizy badania HD21. Chorych na AS-cHL przydzielono losowo do otrzymywania zindywidualizowanych 4 lub 6 cykli BEACOPP lub BrECADD na podstawie wyników PET2. Pierwszorzędowe punkty końcowe obejmowały TRMB i PFS. BrECADD jest znacznie skuteczniejszy niż BEACOPP i wiąże się z bezprecedensowo wysokim 4-letnim PFS, zmniejszając ryzyko progresji, nawrotu lub zgonu o jedną trzecią. Wraz ze skróconym czasem trwania leczenia wynoszącym zaledwie 3 miesiące dla większości chorych i korzystną tolerancją, leczenie zindywidualizowanym PET2 BrECADD wyznacza nowy punkt odniesienia dla leczenia dorosłych chorych na AS-cHL.

Peter Borchmann, Alden A Moccia, Richard Greil, Gundolf Schneider, Mark Hertzberg, Valdete Schaub, Andreas Huettmann, Felix Keil, Judith Dierlamm, Mathias Haenel, Julia Meissner, Stephan Mathas, Josee M Zijlstra, Alexander Fosså, Justin Ferdinandus, Michael Fuchs, Wolfram Klapper, Hans-Theodor Eich, Carsten Kobe, Volker Diehl

University Hospital of Cologne, and Center for Integrated Oncology Aachen Bonn Cologne Düsseldorf (CIO ABCD), and German Hodgkin Study Group (GHSG), Cologne, Germany, Swiss Group for Clinical Cancer Research (SAKK), Bern, Switzerland, Department of Internal Medicine III with Hematology, Medical Oncology, Hemostaseology, Infectious Disease, Rheumatology, Oncologic Center, Laboratory for Immunological and Molecular Cancer Research, Paracelsus Medical University, Salzburg Cancer Research, Salzburg, Austria, University of Cologne, Faculty of Medicine and University Hospital of Cologne, Department I of Internal Medicine, and Center for Integrated Oncology Aachen Bonn Cologne Düsseldorf (CIO ABCD), and German Hodgkin Study Group (GHSG), Cologne, Germany, Prince of Wales Hospital, Department of Haematology, and Australasian Leukaemia & Lymphoma Group, Sidney, Australia, University of Tuebingen, Tuebingen, Germany, Department of Haematology, University Hospital, University Duisburg-Essen, Essen, Germany, Department of Haematology, Hanusch Krankenhaus, Vienna, Austria, University Hospital Hamburg-Eppendorf, Hamburg, Germany, Department III of Internal Medicine, University Hospital Chemnitz, Chemnitz, Germany, Department of Hematology and Oncology, University of Heidelberg, Heidelberg, Germany, Charité – Universitätsmedizin Berlin, Hematology, Oncology and Tumor Immunology, corporate member of Freie Universität Berlin and Humboldt-Universität zu Berlin, Berlin, Germany, VU University Medical Center, Amsterdam, Netherlands, Department of Oncology, Oslo University Hospital, Oslo, Norway and Nordic Lymphoma Group, Oslo, Norway, Department of Pathology, Division of Hematopathology and Lymph Node Registry, Schleswig-Holstein Medical Center, Campus Kiel, Kiel, Germany, Department of Radiotherapy, University Hospital of Muenster, Münster, Germany, Department of Nuclear Medicine, University Hospital of Cologne, Cologne, and Center for Integrated Oncology Aachen Bonn Cologne Düsseldorf (CIO ABCD), and German Hodgkin Study Group (GHSG), Cologne, Germany

U około 25% chorych na niepłaskonabłonkowego (NSQ) NSCLC bez mutacji EGFR (EGFR-WT) stwierdza się nadekspresję białka c-Met (Ansell i wsp. 2022 CRUK), co wiąże się ze złym rokowaniem (Liang, Wang. Onco Targets Ther. 2020). Telizotuzumab wedotin (Teliso-V) jest połączeniem przeciwciała i leku ukierunkowanego na c-Met, zawierającym telizotuzumab i inhibitor polimeryzacji mikrotubul monometyloaurystatynę E. Badanie II fazy LUMINOSITY miało na celu określenie grupy NSCLC z nadekspresją c-Met (OE) najlepiej dostosowanej do Teliso-V i rozszerzenie wybranych grup do dalszej oceny skuteczności. Przedstawiono wyniki pierwotnej analizy u chorych na NSQ EGFR-WT NSCLC z c-Met OE. Do nierandomizowanego, wieloośrodkowego badania II fazy włączono chorych na miejscowo zaawansowanego/rozsianego NSCLC z c-Met OE. c-Met OE określono jako ≥25% komórek nowotworowych z barwieniem 3+ (wysoki: ≥50% 3+; pośredni: 25 do <50% 3+). Teliso-V podawano w dawce 1,9 mg/kg IV Q2W. Teliso-V wiązał się z trwałymi odpowiedziami u chorych na NSQ EGFR WT NSCLC z c-Met OE, szczególnie u chorych z wysoką ekspresją c-Met. Teliso-V miał akceptowalny profil bezpieczeństwa, zgodny z wcześniejszymi danymi.

David Ross Camidge, Jair Bar, Hidehito Horinouchi, Jonathan W. Goldman, Fedor Vladimirovich Moiseenko, Elena Filippova, Irfan Cicin, Tudor Eliade Ciuleanu, Nathalie Daaboul, Chunling Liu, Penelope Ann Bradbury, Mor Moskovitz, Nuran Katgi, Pascale Tomasini, Alona Zer, Jim Looman, Christine Ratajczak, Martha Li, Summer Xia, Shun Lu

University of Colorado Cancer Center, Aurora, CO, Sheba Medical Center, Ramat Gan, Israel, Department of Thoracic Oncology, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, Department of Medicine, University of California, Los Angeles, Los Angeles, CA, N.P. Napalkov St. Petersburg City Cancer Center, Saint Petersburg, Russian Federation, Center of Palliative Medicine De Vita, Saint-Petersburg, Russian Federation, Istinye University Medical Center, Istanbul, Turkey, Institutul Oncologic, Cluj-Napoca, Romania, CICM, Charles-LeMoyne Hospital, University of Sherbrooke, Greenfield Park, QC, Canada, The Affiliated Cancer Hospital of Xinjiang Medical University, Urumqi, China, Princess Margaret Cancer Centre, University of Toronto, Toronto, ON, Canada, Davidoff Cancer Center, Petah Tikva, Israel, Dr. Suat Seren Chest Diseases and Chest Surgery Training and Research Hospital, Izmir, Yenisehir, Turkey, Aix-Marseille University, APHM, INSERM, CNRS, CRCM, Marseille, France, Rambam Health Care Campus, Haifa, Israel, AbbVie Inc., North Chicago, IL, Shanghai Lung Cancer Center, Shanghai Chest Hospital, Shanghai, China

CEACAM5 jest białkiem powierzchniowym komórek o ograniczonej ekspresji w zdrowych tkankach dorosłych, ale o wysokiej ekspresji w różnych gruczolakorakach, szczególnie w raku jelita grubego (CRC; >90% chorych). M9140 jest pierwszym połączeniem przeciwciała anty-CEACAM5 z inhibitorem topoizomerazy 1 (Top1i), eksatekanem (ADC). W modelach przedklinicznych M9140 wykazał silną aktywność przeciwnowotworową. W badaniu I fazy oceniano bezpieczeństwo, tolerancję, farmakokinetykę (PK) i wstępną aktywność kliniczną M9140 (Q3W [dzień 1 z 21-dniowych cykli]; IV) u dorosłych chorych na CRC po ≥2 wcześniejszych liniach leczenia. Głównym celem części 1A było określenie maksymalnej tolerowanej dawki (MTD) i/lub zalecanej dawki (dawek) do rozszerzenia (RDE). M9140 wykazał zachęcającą aktywność u wcześniej intensywnie leczonych chorych na zaawansowanego CRC, z łatwym do opanowania i przewidywalnym profilem bezpieczeństwa. W przeciwieństwie do zatwierdzonych ADC z Top1i, nie zaobserwowano ILD ani toksyczności ocznej. Ocena M9140 w mCRC jest kontynuowana w części badania dotyczącej zwiększania dawki.

Scott Kopetz, Valentina Boni, Ken Kato, Kanwal Pratap Singh Raghav, Athanasios Pallis, Christina Habermehl, Srikanth Galipelli, Perrine Courlet, Ildefonso Rodriguez Rivera

The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, NEXT Oncology, Universitary Hospital Quiron Salud, Madrid, Spain, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, Merck Santé S.A.S., Lyon, France, an affiliate of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, The Healthcare Business of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, Merck Specialities Pvt. Ltd., Bangalore, India, an affiliate of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, Merck Institute of Pharmacometrics, Lausanne, Switzerland, an affiliate of Merck KGaA, Darmstadt, Germany, NEXT Oncology, San Antonio, TX

Satricabtagen autoleucel (satri-cel)/CT041, autologiczne leczenie CAR T ukierunkowane na klaudynę 18.2 (CLDN18.2), było oceniane w badaniach klinicznych w nowotworach przewodu pokarmowego (GI). Wstępne wyniki badania CT041-CG4006 (NCT03874897) zostały opublikowane w czerwcu 2022 roku. Przedstawiono ostateczne wyniki tego badania. W jednoramiennym, otwartym badaniu I fazy oceniano bezpieczeństwo i skuteczność CT041 u chorych na CLDN18.2-dodatnie zaawansowane nowotwory GI. Do badania włączono 98 chorych. Satri-cel/CT041 wykazał obiecujący profil bezpieczeństwa i wysoce zachęcającą skuteczność u wcześniej intensywnie leczonych chorych na CLDN18.2-dodatne zaawansowane nowotwory GI.

Changsong QI, Chang Liu, Jifang Gong, Jian Li, Dan Liu, Xicheng Wang, Panpan Zhang, Yanru Qin, Miao Zhang, Zhi Peng, Jun Zhou, Xiaotian Zhang, Xiaohui Peng, Yumeng Wang, Zijing Zhang, Daijing Yuan, Zhen Liu, Raffaele Baffa, Zonghai Li, Lin Shen

Department of Gastrointestinal Oncology, Peking University Cancer Hospital and Institute, Beijing, China, Department of Gastrointestinal Oncology, Key Laboratory of Carcinogenesis and Translational Research (Ministry of Education/Beijing), Peking University Cancer Hospital and Institute, Beijing, China, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, Department of Gastrointestinal Oncology, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, Peking University Cancer Hospital and Institute, Beijing, China, The First Affiliated Hosital of Zhengzhou University, Zhengzhou, China, Department of Gastrointestinal Oncology, Key Laboratory of Carcinogenesis and Translational Research (Ministry of Education/Beijing), Peking University Cancer Hospital, Beijing, China, Peking University Cancer Hospital, Beijing, China, CARsgen Therapeutics Co., Ltd., Shanghai, China, CARsgen Life Sciences Co., Ltd., Shanghai, China, CARsgen Therapeutics, Inc, Houston, TX, CARsgen Therapeutics Ltd., Co., Shanghai, China

Krajowe wytyczne zalecają wczesną integrację opieki paliatywnej i onkologicznej u chorych na zaawansowane nowotwory. Taki model opieki poprawia m.in. jakość życia (QOL), jednak większość chorych nie otrzymuje wczesnej opieki paliatywnej (EPC) w warunkach ambulatoryjnych z powodu ograniczonego dostępu i zasobów. Aby przezwyciężyć te bariery, przeprowadzone zakrojone na szeroką skalę badanie porównujące skuteczność EPC dostarczanej za pośrednictwem wideo wśród chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC) i ich opiekunów do wizyt osobistych. W 22 ośrodkach onkologicznych w Stanach Zjednoczonych 1 250 chorych na zaawansowanego NSCLC, rozpoznanego w ciągu poprzedzających 12 tygodni, włączono do badania porównującego telemedycynę z osobistą EPC i przydzielono losowo do spotkań ze specjalistą opieki paliatywnej co cztery tygodnie przez cały okres trwania choroby za pośrednictwem wideo lub osobiście. Głównym celem była ocena równoważności wpływu telemedycyny w porównaniu do osobistej EPC na QOL w 24. tygodniu. Dostarczanie EPC za pośrednictwem wideo w porównaniu do wizyt osobistych wykazało równoważny wpływ na QOL u chorych na zaawansowanego NSCLC. Obie metody nie różniły się również w zakresie wyników zgłaszanych przez chorych, chociaż opiekunowie uczestniczyli w większej liczbie wizyt osobistych w porównaniu do wizyt wideo. Wyniki podkreślają znaczny potencjał poprawy dostępu i szerszego rozpowszechnienia modelu opieki poprzez świadczenie usług telezdrowia.

Joseph A. Greer, Chardria Trotter, Vicki Jackson, Simone Rinaldi, Mihir Kamdar, Areej El-Jawahri, Nora K. Horick, Kedie Pintro, Dustin Rabideau, Josephine Louella Feliciano, Isaac S. Chua, Konstantinos Leventakos, Stacy Fischer, Toby Christopher Campbell, Michael W. Rabow, Finly Zachariah, Laura C. Hanson, Sara F. Martin, Maria Silveira, Jennifer S. Temel

Massachusetts General Hospital, Harvard Medical School, Boston, MA, Massachusetts General Hospital, Boston, MA, Johns Hopkins University, Baltimore, MD, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, Mayo Clinic College of Medicine, Rochester, MN, University of Colorado Anschutz Medical Campus, Aurora, CO, University of Wisconsin, Madison, WI, UCSF Helen Diller Family Comprehensive Cancer Center, San Francisco, CA, City of Hope National Medical Center, Madras, OR, School of Medicine, The University of North Carolina at Chapel Hill, Chapel Hill, NC, Vanderbilt University Medical Center, Nashville, TN, University of Michigan Health, Ann Arbor, MI

Przeszczepienie mikrobioty kałowej (FMT) było tradycyjnie zarezerwowane dla leczenia nawracających zakażeń Clostridioides difficile (CDI). Ponieważ coraz częściej uznaje się, że mikrobiom jelitowy odgrywa rolę w różnych procesach zachodzących w organizmie, zastosowanie FMT zostało rozszerzone na inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Immunologiczne zapalenie jelita grubego (IMC) jest jednostką podobną do nieswoistego zapalenia jelit i pojawia się jako działanie niepożądane leczenia inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych w celu stymulacji odpowiedzi immunologicznej. Leczenie IMC ogranicza się głównie do leków immunosupresyjnych, np. kortykosteroidów, infliksymabu i wedolizumabu. Przypadki oporne na takie leki stanowią poważne wyzwanie. Wykazano, że FMT jest skutecznym leczeniem opornego IMC w małych grupach chorych. Potrzebne są dalsze duże badania w celu określenia jego skuteczności. Do badania włączono 59 chorych. Większość chorych miała biegunkę w stopniu ≥ 3 (94,9%) i zapalenie jelita grubego w stopniu ≥ 2 (91,5%). Wrzodziejące (26, 44,1%) i niewrzodziejące (21, 35,6%) zapalenie było dominującym objawem endoskopowym. Pięćdziesięciu siedmiu (96,6%) chorych otrzymało kortykosteroidy, a 54 chorych (91,5%) otrzymało dodatkowo infliksymab lub wedolizumab. Odpowiedź na leczenie objawów IMC wyniosła 84,7% po FMT, a mediana czasu do uzyskania odpowiedzi – 4 dni. FMT może stanowić opcję leczenia IMC opornej na standardowe leczenie w celu uniknięcia długotrwałej zależności od steroidów i immunosupresji. Jest skuteczna w utrzymaniu remisji IMC przy niskim udziale działań niepożądanych.

Malek Shatila, Krishnavathana Varatharajalu, Shu-En Shen, Mary Herrera, Xin Shelley Wang, Anusha Thomas, Herbert L. DuPont, Yinghong Wang

The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, The University of Texas School of Public Health, Houston, TX

Neuropatia obwodowa wywoływana taksoidami (TIPN) może wpływać na zdolność do ukończenia leczenia, a także na jakość życia chorych i ich stan funkcjonalny. Przeprowadzono prospektywne obserwacyjne badanie, aby stworzyć model przewidywania ryzyka TIPN. Do badania S1714 włączano chorych na raka płuca, piersi lub jajnika w I-III stopniu zaawansowania rozpoczynających leczenie zawierające taksoidy. Pierwszorzędowym punktem końcowym było wystąpienie TIPN, określone jako wzrost o >8 punktów w stosunku do wartości wyjściowej w podskali sensorycznej EORTC QLQ-CIPN20 w dowolnej ocenie kontrolnej do 24. tygodnia. Do badania włączono 1 336 chorych. Udział TIPN wyniósł 62,0%. Niekorzystnymi czynnikami ryzyka były: otrzymanie paklitakselu (vs docetaksel), choroba w II/III stopniu zaawansowania (vs 1), planowany czas leczenie taksoidem >12 tygodni (vs <12 tygodni), cukrzyca, choroba autoimmunologiczna lub umiarkowana choroba nerek (>1 vs brak), rasa inna niż biała lub azjatycka. Chore z >2 czynnikami (wysokie ryzyko; n = 501, 65,2%), częściej doświadczały TIPN (70,9% vs 48,7%, p < .001). w porównaniu do chorych z 0 lub 1 czynnikiem (niskie ryzyko; n = 267, 34,8%). Ograniczony zestaw czynników demograficznych, chorób współistniejących i związanych z leczeniem może być wykorzystany do przewidywania ryzyka TIPN i może pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia. Trwają prace nad udoskonaleniem przewidywania ryzyka przy użyciu biomarkerów.

Meghna S. Trivedi, Joseph M. Unger, Norah Lynn Henry, Amy Darke, Daniel Louis Hertz, Thomas Brannagan, Stephanie Smith, Bryan P. Schneider, William Johnson Irvin, Amanda Redden Hathaway, Amy C. Vander Woude, Vinay K. Gudena, Paula Anel Cabrera-Galeana, Mary Orsted, Michael Leo LeBlanc, Michael Jordan Fisch, Dawn L. Hershman

Herbert Irving Comprehensive Cancer Center, Columbia University Medical Center, New York, NY, SWOG Statistics and Data Management Center/Fred Hutchinson Cancer Research Center, Seattle, WA, University of Michigan Rogel Cancer Center, Ann Arbor, MI, University of Michigan College of Pharmacy, Ann Arbor, MI, Columbia University Medical Center, NY, NY, Lewis Cancer & Research Pavilion at St. Joseph’s Candler/GA NCORP, Savannah, GA, Indiana University, Indianapolis, IN, Bon Secours Saint Francis Medical Center Cancer Institute/Southeast Clinical Oncology Research (SCOR), Midlothian, VA, University Cancer & Blood Center, Athens, GA, Cancer & Hematology Centers of Western Michigan, Grand Rapids, MI, Cone Health Cancer Center, Greensboro, NC, Instituto Nacional de Cancerología, Mexico City, DF, Mexico, HealthPartners Cancer Center at Regions Hospital, St. Paul, MN, The University of Texas MD Anderson Cancer Center; Carelon Medical Benefits Management, Houston, TX

Ćwiczenia fizyczne są zalecane przez ASCO jako leczenie zmęczenia związanego z nowotworem (CRF), jednego z najbardziej powszechnych objawów, których doświadczają chore na raka piersi. Aktualne wytyczne onkologiczne zalecają ćwiczenia aerobowe (np. chodzenie) w tygodniowej dawce 150 minut o umiarkowanej intensywności lub 75 minut o dużej intensywności. Chociaż zalecenia te istnieją i są skuteczne w leczeniu CRF, chore na raka piersi poddawane chemioterapii mają trudności z osiągnięciem tych poziomów ćwiczeń, zwłaszcza o dużej intensywności. Celem badania było określenie dawek chodzenia o niskiej i umiarkowanej intensywności wymaganych do wywołania klinicznie znaczącego zmniejszenia CRF. Do ogólnokrajowego, prospektywnego badania kohortowego włączono 580 chorych na raka piersi otrzymujących chemioterapię. CRF (Wielowymiarowy Inwentarz Objawów Zmęczenia) i dawkę ćwiczeń (tj. chodzenie za pomocą pomiaru aktywności fizycznej ACLS) mierzono przed chemioterapią, miesiąc po chemioterapii i 6 miesięcy po chemioterapii. Dawkę ćwiczeń mierzono w METs (znormalizowany wydatek energetyczny dla masy ciała i czasu; 1 MET = 1 kcal/kg/godz.) i przeliczano na czas chodzenia (minuty) i intensywność (mph). Tempo chodzenia o niskiej intensywności wynosi < 2,5 mil na godzinę (< 3 METs), a tempo chodzenia o umiarkowanej intensywności wynosi 2,6-4,5 mil na godzinę (3,1-6 METs). U chorych na raka piersi w trakcie chemioterapii, które mogą zwiększyć tempo chodzenia o niskiej intensywności (< 2,5 mph) do 151-222 min/tydzień lub o umiarkowanej intensywności (2,6-4,5 mph) do 74-146 min/tydzień, istnieje o 43% większe prawdopodobieństwo zmniejszenia CRF po chemioterapii.

Lindsey Jean Mattick, Po-Ju Lin, Karen Michelle Mustian, Luke Joseph Peppone, Umang Gada, Stephen Rajan Samuel, Viktor Clark, Sule Yilmaz, Jeremy McGuire, Alison Katherine Conlin, Lora Rose Weiselberg, Jerry W. Mitchell, Michelle Christine Janelsins

James P. Wilmot Cancer Center, University of Rochester Medical Center, Rochester, NY, University of Rochester Medical Center, Rochester, NY, University of Rochester School of Medicine & Dentistry, Rochester, NY, University of Rochester, Rochester, NY, Providence Cancer Institute, Portland, OR, Monter Cancer Center, Lake Success, NY, Foundation Medicine, Inc., Powell, OH

Immunoterapia zrewolucjonizowała leczenie zaawansowanego czerniaka i niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC), znacznie poprawiając przeżywalność. Jednak biorąc pod uwagę, że odpowiedzi na immunoterapię mogą się znacznie różnić, ten nowy paradygmat wprowadza wyzwania w komunikacji pomiędzy chorymi a lekarzami. W badaniu starano się zbadać, jak chorzy i ich opiekunowie dowiedzieli się o immunoterapii i jakie mają oczekiwania. Przeprowadzono badanie jakościowe obejmujące dorosłych chorych na zaawansowanego/rozsianego czerniaka lub NSCLC, którzy otrzymywali leczenie onkologiczne w akademickim ośrodku medycznym. Do badania włączano chorych w ciągu 12 tygodni od rozpoczęcia immunoterapii lub 12 miesięcy od jej zakończenia, a także ich opiekunów. W badaniu wzięło udział 42 chorych i 9 opiekunów. Chorzy i ich opiekunowie mają optymistyczne oczekiwania podczas rozpoczynania immunoterapii, co skutkuje zwiększonym rozczarowaniem w podgrupie z progresją lub toksycznością.. Wyniki badania wskazują na potrzebę optymalizacji komunikacji dotyczącej rokowania i wsparcia dla chorych rozpoczynających immunoterapię.

Mary Catherine Boulanger, Ayo Samuel Falade, Kelly Hsu, Robert Sommer, Ashley Zhou, Roshni Sarathy, Lara Traeger, Joseph A. Greer, Jennifer Temel, Laura A Petrillo

Massachusetts General Hospital, Boston, MA, Massachusetts General Brigham Salem Hospital, Salem, MA, University of Miami, Boston, MA