Nowotwory układu pokarmowego

Ronan Kelly, Jaffer Ajani, Jaroslaw Kuzdzal, Thomas Zander, Eric Van Cutsem, Guillaume Piessen, Guillermo Mendez, Josephine Feliciano, Satoru Motoyama, Astrid Lievre, Hope Uronis, Elena Elimova, Cecile Grootscholten, Karen Geboes, Jenny Zhang, Stephen McCraith, Beilei He, Ming Lei, James Cleary, Markus Moehler

Charles A. Sammons Cancer Center at Baylor University Medical Center, Dallas, TX, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Department of Thoracic Surgery, Jagiellonian University, John Paul II Hospital, Krakow, Poland, University Hospital Cologne, Clinic I for Internal Medicine, Cologne, Germany, University Hospitals Gasthuisberg, Leuven and KU Leuven, Leuven, Belgium, University of Lille, Department of Digestive and Oncological Surgery, CHU Lille, Lille, France, Fundacion Favaloro, Buenos Aires, Argentina, Johns Hopkins Sidney Kimmel Comprehensive Cancer Center, Baltimore, MD, Akita University Hospital, Akita, Japan, CHU Pontchaillou, Rennes, France, Duke Cancer Institute, Durham, NC, Princess Margaret Cancer Centre, Toronto, ON, Canada, Netherlands Cancer Institute-Antoni van Leeuwenhoek Hospital, Amsterdam, Netherlands, UZ Gent, Gent, Belgium, Bristol Myers Squibb, Princeton, NJ, Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, Johannes-Gutenberg University Clinic, Mainz, Germany

W pierwszej analizie globalnego badania II fazy CheckMate 577 uzupełniający niwolumab znamiennie wydłużył przeżycie wolne od choroby (DFS) w porównaniu do placebo przy dobrej tolerancji u chorych na raka przełyku lub połączenia przełykowo-żołądkowego (EC/GEJC) z resztkową chorobą patologiczną po zabiegu operacyjnym poprzedzonym indukcyjną radiochemioterapii (CRT). Przedstawiono końcową analizę drugorzędowego punktu końcowego – całkowitego przeżycia (OS) wraz z dłuższą obserwacją DFS. Chorych na EC/GEJC w stopniu zaawansowania II/III, z resztkową chorobą patologiczną po zabiegu operacyjnym (R0) poprzedzonym indukcyjną CRT, przydzielano losowo do niwolumabu 240 mg lub placebo Q2W przez 16 tygodni, a następnie do niwolumabu 480 mg lub placebo Q4W. Maksymalny czas trwania leczenia wynosił 1 rok. Do badania włączono 794 chorych. Mediana OS była nieznamiennie (P = 0,1064) dłuższa wśród leczonych niwolumabem w porównaniu do placebo (51,7 vs 35,3 miesięcy). Wskaźniki OS po 3 i 5 latach wynosiły odpowiednio 57% vs 50% i 46% vs 41%. Nie stwierdzono żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa. Uzupełniający niwolumab wykazał długotrwałą korzyść w zakresie DFS i wydłużenie OS w porównaniu do placebo u chorych na EC/GEJC z resztkową chorobą patologiczną po zabiegu operacyjnym poprzedzonym indukcyjną CRT. Profil bezpieczeństwa uzupełniającego niwolumabu pozostał dobry przy dłuższej obserwacji. Wyniki dodatkowo wspierają stosowanie uzupełniającego niwolumabu w tej grupie chorych.

Yelena Janjigian, Salah-Eddin Al-Batran, Zev Wainberg, Kei Muro, Daniela Molena, Eric Van Cutsem, Woo Jin Hyung, Lucjan Wyrwicz, Do-Youn Oh, Takeshi Omori, Markus Moehler, Marcelo Garrido, Sulene Oliveira, Moishe Liberman, Victor Castro Oliden, Elizabeth Smyth, Olivier Serrano, Eric Heilbron, Alejandra Negro, Josep Tabernero

Gastrointestinal Oncology Service, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Institute of Clinical Cancer Research, Krankenhaus Nordwest, University Cancer Center, Frankfurt, Germany, Department of Gastrointestinal Medical Oncology, David Geffen School of Medicine at UCLA, Los Angeles, CA, Department of Clinical Oncology, Aichi Cancer Center Hospital, Nagoya, Japan, Division of Thoracic Surgery, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Department of Gastroenterology/Digestive Oncology, University Hospitals Leuven and KU Leuven, Leuven, Belgium, Department of Surgery, Yonsei University College of Medicine, Seoul, South Korea, Department of Oncology and Radiotherapy, Maria Sklodowska-Curie National Research Institute of Oncology, Warsaw, Poland, Division of Medical Oncology, Department of Internal Medicine, Seoul National University Hospital; Cancer Research Institute, Seoul National University College of Medicine, Seoul, South Korea, Department of Gastroenterological Surgery, Osaka International Cancer Institute, Osaka, Japan, Research Center for Immunotherapy (FZI), Johannes Gutenberg-University Clinic, Mainz, Germany, Hemato-Oncology Department, SAGA Clinical Trials Centre and Universidad Mayor, Santiago, Chile, Clinical Oncology, The Clinical Research Center, Northern Riograndense League Against Cancer, Natal, Rio Grande Do Norte, Brazil, Division of Thoracic Surgery, Department of Surgery, Centre Hospitalier de l’Université de Montréal, Centre de Recherche du CHUM, Montreal, QC, Canada, National Institute of Neoplastic Diseases (INEN), Lima, Peru, Oxford University Hospitals NIHR Biomedical Research Centre, Churchill Hospital, Oxford, United Kingdom, Cytel Inc, AstraZeneca, Paris, France, Oncology R&D, Late-Stage Development, AstraZeneca, Gaithersburg, MD, Medical Oncology Department, Vall d’Hebron Hospital Campus & Institute of Oncology (VHIO), IOB-Quiron, UVic-UCC, Barcelona, Spain

FLOT jest okołooperacyjnym standardem opieki (SoC) u chorych na resekcyjnego raka żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego (GC/GEJC), jednak udziały nawrotów pozostają wysokie. Inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych są zatwierdzone w połączeniu z chemioterapią u chorych na rozsianego GC/GEJC, ale nie w leczeniu okołooperacyjnym. W podwójnie zaślepionym, globalnym badaniu III fazy MATTERHORN ocenia połączenie okołooperacyjnego durwalumabu (D) + FLOT z placebo (P) + FLOT u chorych na miejscowo zaawansowanego, resekcyjnego GC/GEJC. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od zdarzeń (EFS), a kluczowymi drugorzędowymi: patologiczna całkowita odpowiedź (pCR) i całkowite przeżycie (OS). Wcześniej wykazano znamienny wzrost udziału pCR wśród leczonych D + FLOT. Przedstawiono skuteczność i bezpieczeństwo z wcześniej zaplanowanej 2. analizy okresowej. Chorych na resekcyjnego (w stopniu zaawansowania II-IVa według American Joint Committee on Cancer 8th edition) wcześniej nieleczonego gruczolakoraka GC/GEJ przydzielano losowo do D 1500 mg lub P co 4 tygodnie (Q4W) w dniu 1. + FLOT w dniach 1. i 15. przez 4 cykle (po 2 cykle indukcyjne i uzupełniające), a następnie do D 1500 mg lub P w dniu 1. Q4W przez 10 cykli. Do badania włączono 948 chorych. Leczenie D + FLOT znamiennie wydłużyło EFS w porównaniu do P + FLOT (p<0,001), mediana EFS nie została osiągnięta wśród leczonych z udziałem D w porównaniu do 32,8 miesięcy wśród otrzymujących P + FLOT. Leczenie D + FLOT nie opóźniało zabiegu operacyjnego ani rozpoczęcia leczenia uzupełniającego w porównaniu do P + FLOT. D + FLOT znamiennie wydłużyło EFS w porównaniu do P + FLOT u chorych na resekcyjnego GC/GEJC, z zachęcającym trendem OS. Wyniki te wspierają D + FLOT jako potencjalny nowy SoC u chorych na resekcyjnego GC/GEJC.

Kohei Shitara, Sylvie Lorenzen, Yuxian Bai, Manuel González Fernández, Mynor Aguilar, Hirokazu Shoji, Felipe Reyes-Cosmelli, Yovany Rodriguez, Luis Corrales, Lucjan Wyrwicz, Daniel Acosta-Eyzaguirre, Yueyin Pan, Min-Hee Ryu, Deirdre Cohen, Zev Wainberg, Geoffrey Ku, Li Wen Liang, Sonal Bordia, Pooja Bhagia, Sun Young Rha

National Cancer Center Hospital East, Chiba, Japan, Technical University of Munich, School of Medicine, Department of Internal Medicine, Munich, Germany, Harbin Medical University Cancer Hospital, Harbin, China, IMAT-Oncomedica, Monteria, Colombia, Universidad Francisco Marroquin, Guatemala City, Guatemala, National Cancer Center Hospital, Tokyo, Japan, INCancer, Providencia, Chile, Clinica Universitaria Colombia, Bogota, Colombia, Centro de Investigación y Manejo del Cáncer (CIMCA), San José, Costa Rica, Maria Sklodowska-Curie National Research Institute of Oncology, Warsaw, Poland, Vall d’Hebron University Hosital, Barcelona, Spain, Department of Chemotherapy Oncology, Anhui Provincial Hospital, Hefei, China, Asan Medical Center, Seoul, South Korea, Division of Hematology and Medical Oncology, Icahn School of Medicine at Mount Sinai, New York, NY, University of California Los Angeles Health – Hematology/Oncology, Los Angeles, CA, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Merck & Co., Inc., Rahway, NJ, Yonsei Cancer Center, Yonsei University College of Medicine, Seoul, South Korea

Przedstawiono wyniki analiz okresowych i końcowych otwartego badania III fazy LEAP-015 z zastosowaniem pembrolizumabu oraz lenwatynibu i chemioterapii w leczeniu pierwszej linii zaawansowanego/rozsianego gruczolakoraka przełyku. Chorych na nieleczonego HER-2 ujemnego, miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego lub rozsianego gruczolakoraka przełyku, przydzielano losowo do indukcyjnego leczenia pembrolizumabem 400 mg IV Q6W (x2) w połączeniu z doustnym lenwatynibem 8 mg QD i chemioterapią według wyboru badacza (CAPOX Q3W x4 lub mFOLFOX6 Q2W x6), a następnie do konsolidacji pembrolizumabem 400 mg Q6W (≤16 dawek) w połączeniu z lenwatynibem 20 mg QD (tylko jeśli 8 mg było tolerowane przez co najmniej 3 tygodnie) lub do wyłącznej chemioterapii (CAPOX lub FOLFOX). Podwójnymi pierwszorzędowymi punktami końcowymi były: PFS i OS u chorych z połączonym dodatnim wynikiem PD-L1 (CPS) ≥1 i u wszystkich chorych; drugorzędowe punkty końcowe obejmowały ORR i DOR oraz bezpieczeństwo i tolerancję.  Do badania włączono880 chorych. W analizie pośredniej PFS było znamiennie dłuższe wśród otrzymujących pembrolizumab w połączeniu z lenwatynibem i chemioterapią w porównaniu z chemioterapią u chorych z PD-L1 CPS ≥1 (P = 0,0012), z 24-miesięcznym udziałem PFS wynoszącym odpowiednio 20% vs 7%, oraz u wszystkich chorych (P = 0,0019), z 24-miesięcznym udziałem PFS – 21% vs 8%. W końcowej analizie OS u chorych z PD-L1 CPS ≥1 nie był znamiennie dłuższy (P = 0,0244; granica znamienności P 0,0204), z 24-miesięcznym udziałem OS wynoszącym odpowiednio 31% vs 23%. Pembrolizumab w połączeniu z lenwatynibem i chemioterapią znamiennie poprawił PFS i ORR u chorych na zaawansowanego nieresekcyjnego lub rosianego raka przełyku w analizie pośredniej w porównaniu do chemioterapii. Nie stwierdzono jednak znamiennej poprawy OS u chorych z PD-L1 CPS ≥1 w analizie końcowej. Profile bezpieczeństwa były zgodne ze dotychczas opisanymi, z wyższymi udziałami AE obserwowanymi u chorych otrzymujących leczenie eksperymentalne.

Changsong Qi, Chang Liu, Zhi Peng, Yanqiao Zhang, Jia Wei, Wensheng Qiu, Xiaotian Zhang, Hongming Pan, Zuoxing Niu, Meng Qiu, Yanru Qin, Weijia Fang, Feng Ye, Ning Li, Tianshu Liu, Yumeng Wang, Daijing Yuan, Zonghai Li, Lin Shen

Peking University Cancer Hospital, Beijing, Beijing, China, Department of Gastrointestinal Medical Oncology, Harbin Medical University Cancer Hospital, Harbin, China, Nanjing Drum Tower Hospital, Nanjing, China, The Affiliated Hospital of Qingdao University, Qingdao, Shandong, China, Sir Run Run Shaw Hospital, Zhejiang University School of Medicine, Hangzhou, Zhejiang, China, Shandong Cancer Hospital, Shandong First Medical University, Jinan, Shandong, China, West China Hospital of Sichuan University, Chengdu, China, The First Affiliated Hospital of Zhengzhou University, Zhengzhou, Henan, China, The First Affiliated Hospital, Zhejiang University School of Medicine, Hangzhou, Zhejiang, China, The First Affiliated Hospital of Xiamen University, Xiamen, Fujian, China, Henan Cancer Hospital, Affiliated Cancer Hospital of Zhengzhou University, Zhengzhou, Henan, China, Zhongshan Hospital, Fudan University, Shanghai, Shanghai, China, CARsgen Therapeutics Co., Ltd., Shanghai, China

Klaudyna18.2 (CLDN18.2) stała się obiecującym celem terapeutycznym u chorych na raka żołądka lub raka połączenia żołądkowo-przełykowego (G/GEJC). Niedawno opublikowane wyniki wykazały, że CT041/satriabtagene autoleucel (satri-cel), autologiczne leczenie CAR T swoiste dla CLDN18.2, miało zachęcającą skuteczność u wcześniej leczonych chorych na zaawansowanego G/GEJC. Przedstawiono pierwsze wyniki badania fazy II CT041-ST-01. W otwartym, wieloośrodkowym, kontrolowanym badaniu (RCT) przeprowadzonym w Chinach, chorych na zaawansowanego G/GEJC z dodatnim wynikiem CLDN18.2, z niepowodzeniem po co najmniej 2 wcześniejszych liniach leczenia, przydzielano losowo do leczenia satri-celem lub do SOC z wyboru lekarza (TPC: apatynib, paklitaksel, docetaksel, irynotekan lub niwolumab). Pierwszorzędowym punktem końcowym było PFS, a kluczowym drugorzędowym – OS. Do badania włączono 156 chorych W grupie ITT satri-cel znamiennie wydłużył PFS (p<0,0001), z wyraźnym trendem do dłuższego OS (jednostronne p=0,0416) w porównaniu do TPC. Jest to pierwsze RCT potwierdzające skuteczność leczenia CAR T w guzach litych. Satri-cel znamiennie wydłużył PFS i wykazał oczywistą korzyść w OS, przy możliwym do opanowania profilu bezpieczeństwa. Wyniki te wspierają satri-cel jako potencjalny nowy SOC dla chorych na zaawansowanego G/GEJC.

Kohei Shitara, Mahmut Gumus, Filippo Pietrantonio, Sara Lonardi, Christelle De La Fouchardiere, Clélia Coutzac, Jeroen Dekervel, Daniel Hochhauser, Lin Shen, Wasat Mansoor, Bo Liu, Lorenzo Fornaro, Min-Hee Ryu, Jeeyun Lee, Fabricio Souza, Lori Jukofsky, Yumin Zhao, Takahiro Kamio, Aziz Zaanan, Eric Van Cutsem

National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Istanbul Medeniyet University, Prof. Dr. Suleyman Yalcin City Hospital, Istanbul, Turkey, Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori, Milan, Italy, Veneto Institute of Oncology IOV, IRCCS, Padua, Italy, Centre Léon Bérard, Lyon, France, Department of Medical Oncology, Centre Léon-Bérard, Lyon, France, University Hospitals Gasthuisberg and University of Leuven, Leuven, Belgium, University College Hospital Macmillan Cancer Centre, London, United Kingdom, State Key Laboratory of Holistic Integrative Management of Gastrointestinal Cancers, Department of GI Oncology, Peking University Cancer Hospital & Institute, Beijing, China, Christie NHS Foundation Trust, Manchester, United Kingdom, Shandong Cancer Hospital, Jinan City, China, Azienda Ospedaliero Universitaria Pisana, Pisa, Italy, Asan Medical Center, University of Ulsan College of Medicine, Seoul, South Korea, Samsung Medical Center, Seoul, South Korea, Daiichi Sankyo, Inc., Basking Ridge, NJ, Hôpital Européen Georges Pompidou, Department of Digestive Oncology, Paris, France

Trastuzumab derukstekan (T-DXd) w dawce 6,4 mg/kg jest zatwierdzony na podstawie wcześniejszych badań II fazy do leczenia chorych na rozsianego HER2+ raka żołądka lub gruczolakoraka połączenia żołądkowo-przełykowego (GC/GEJA), wcześniej leczonych z udziałem trastuzumabu. Przedstawiono pierwszą analizę skuteczności z planowanej analizy okresowej DESTINY-Gastric04, globalnego, wieloośrodkowego, otwartego badania III fazy oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo T-DXd vs ramucyrumab (RAM) + paklitaksel (PTX) u chorych na HER2+ (IHC 3+ lub IHC 2+/ISH+) nieresekcyjnego/rozsianego GC/GEJA w drugiej linii. Chorych przydzielano losowo do T-DXd 6,4 mg/kg lub RAM + PTX. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie całkowite (OS), a drugorzędowymi: przeżycie wolne od progresji (PFS), udział obiektywnych odpowiedzi, wskaźnik kontroli choroby i bezpieczeństwo.Dobadania włączono 494 chorych Mediana OS wyniosła 14,7 miesiąca wśród leczonych T-DXd w porównaniu do 11,4 miesiąca wśród leczonych RAM + PTX (P = 0,0044). T-DXd znamiennie wydłużył OS u chorych na HER2+ nieresekcyjnego/rozsianego GC/GEJA w porównaniu do RAM + PTX, może stanowić standard leczenia drugiej linii w tej grupie chorych. Profil bezpieczeństwa T-DXd 6,4 mg/kg był zgodny z dotychczas opisanym.

Reena Engineer, Mahesh Goel, Vikas Ostwal, Shraddha Patkar, Shivakumar Gudi, Anant Ramaswamy, Sadhana Kannan, Nitin Shetty, Kunal Gala, Archi Agrawal, Mukta Ramadvar, Prachi Patil, Shaesta Mehta, Rahul Krishnatry, Satyajit Pradhan, Lincoln Pujari, Mayank Tripathi, Supriya Chopra, Dipika Chourasiya, Sudeep Gupta

Tata Memorial Centre (HBNI), Mumbai, India, Department of Surgical Oncology, Tata Memorial Center (HBNI), Mumbai, India, Department of Medical Oncology, Tata Memorial Hospital, Homi Bhabha National University, Mumbai, India, Department of Surgical Oncology, Tata Memorial Hospital (HBNI), Mumbai, India, Radiation Oncology, Tata Memorial Hospital (HBNI), Mumbai, India, ACTREC, Mumbai, India, Radiology Department, Tata Memorial Centre, Mumbai, India, Advanced Centre for Treatment, Research and Education in Cancer (ACTREC) and Tata Memorial Hospital (TMH), Mumbai, India, Dept of Pathology Tata Memorial Centre, Mumbai, India, Tata Memorial Centre, Mumbai, India, Tata Memorial Centre, Mahamana Pandit Madan Mohan Malaviya Cancer Hospital & Homi Bhabha Cancer Hospital, Varanasi, India, Surgical Oncology, Tata Memorial Centre, Mahamana Pandit Madan Mohan Malaviya Cancer Hospital & Homi Bhabha Cancer Hospital, Varanasi, India, ACTREC, Tata Memorial Centre, Mumbai, India, Tata Memorial Center (HBNI), Mumbai, India, Tata Memorial Centre, Homi Bhabha National Institute, Mumbai, India

Indukcyjna chemioterapia (NACT) lub indukcyjna chemioradioterapię (NACRT) może zmniejszyć stopień zaawansowania, umożliwić resekcję i poprawić wyniki leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka pęcherzyka żółciowego (LAGBC), początkowo niekwalifikujących się do resekcji R0. W badaniu III fazy chorych na LAGBC  (T3/T4 z naciekaniem wątroby [>2 cm, <5 cm]; N1; żółtaczka obturacyjna [niedrożność dróg żółciowych typu I/II]; brak naciekania błony śluzowej dwunastnicy lub okrężnicy; zajęcie naczyń <180°) przydzielano losowo do NACT (gemcytabina + pochodna platyny, 4 cykle) lub do NACRT (55-57 Gy z jednoczesną gemcytabiną, a następnie dwoma cyklami chemioterapii), a następnie oceniano pod kątem zabiegu operacyjnego. Całkowite przeżycie (OS) było pierwszorzędowym punktem końcowym, a drugorzędowymi: przeżycie wolne od zdarzeń (EFS), udział resekcji R0 i udział powikłań pooperacyjnych. Do badania włączono 124 chorych w 2 ośrodkach. Udział resekcji R0 był wyższy w ramieniu NACRT w porównaniu do NACT (51,6 vs 29,7%;  p=0,01). W analizie zgodnej z zamiarem leczenia OS było dłuższe w ramieniu NACTRT w porównaniu do NACT (21,8 vs 10,1 miesięcy; p=0,006). Chorobowość pooperacyjna Clavien Dindo nie różniła się pomiędzy grupami. Indukcyjna jednoczesna radiochemioterapia poprawia przeżycie całkowite i wskaźniki resekcji u chorych na miejscowo zaawansowanego raka pęcherzyka żółciowego w porównaniu do wyłącznej chemioterapii. Wyniki te dostarczają ważnych dowodów do podejmowania decyzji w tej tradycyjnie trudnej do leczenia grupie chorych.

Thorsten Goetze, Arndt Vogel, Johann Pratschke, Matthias Behrend, Daniel Reim, Andreas Schnitzbauer, Annalen Bleckmann Prof. Dr., Silvan Becker, Nuh Rahbari, Stefan Brunner, Steffen Manekeller, Kim Luley, Sven Arke Lang, Kerstin Gutsche, Timorshah Habibzada, Jorge Klagges, Marina Schaaf, Claudia Pauligk, Ulli Bankstahl, Salah-Eddin Al-Batran

Institute of Clinical Cancer Research (IKF), Krankenhaus Nordwest, UCT-University Cancer Center, Frankfurt, Germany, Toronto General Hospital, Toronto, Canada, Charité – Universitaetsmedizin Berlin, Department of Surgery CCM|CVK, Berlin, Germany Department of Surgery, Berlin, Germany, Donauisar Klinikum Deggendorf, Deggendorf, Germany, TUM University Hospital, Department of Surgery, Technical University of Munich, Munich, Germany, Universitätsklinikum Knappschaftskrankenhaus Bochum, Bochum, Germany, Universitätsklinikum Münster, Münster, Germany, AGAPLESION MARKUS KRANKENHAUS, Frankfurt, Germany, Klinik für Allgemein-​ und Viszeralchirurgie, Universitätsklinikum Ulm, Ulm, Germany, Klinik und Poliklinik für Chirurgie, Universitätsklinikum Regensburg, Regensburg, Germany, Klinik u. Poliklinik für Allgemein, Viszeral-, Thorax- und Gefäßchirurgie, Universitätsklinikum Bonn, Bonn, Germany, University Hospital Schleswig-Holstein, Campus Luebeck, Lübeck, Germany, Department of General, Visceral and Transplantation Surgery, University Hospital Essen, Essen, Germany, Ambulantes Zentrum für Hämatologie & Onkologie, Cottbus, Germany, Frankfurter Institut für Klinische Krebsforschung IKF GmbH, Frankfurt, Germany, Frankfurter Institut für Klinische Krebsforschung IKF GmbH, Frankfurt Am Main, Germany

Radykalna resekcja chirurgiczna stanowi jedyną potencjalnie prowadzącą do wyleczenia opcję u chorych na raka dróg żółciowych (BTC) i raka pęcherzyka żółciowego (GBC), ale udział 5-letnich OS wynosi tylko 20-40% po radykalnym zabiegu operacyjnym, a dane dotyczące chemioterapii uzupełniającej u chorych na BTC są sprzeczne. Zachęcające wyniki leczenia indukcyjnego/okołooperacyjnego w innych nowotworach złośliwych stanowią uzasadnienie u chorych na GBC i wewnątrzwątrobowego oraz pozawątrobowego raka dróg żółciowych (ICC/ECC). W wieloośrodkowym, kontrolowanym, otwartym badaniu III fazy GAIN chorych na miejscowego lub miejscowo zaawansowanego resekcyjnego raka dróg żółciowych bez przerzutów (ICC/ECC; GBC) przydzielano losowo do indukcyjnej/okołooperacyjnej systemowej chemioterapii (gemcytabina + cisplatyna 3 cykle przed i po operacji), a następnie do radykalnego zabiegu operacyjnego (ramię A) lub do zabiegu operacyjnego, a następnie do leczenia uzupełniającego (ramię B) zgodnie z wyborem badaczy. Pierwszorzędowym punktem końcowym był OS, a drugorzędowymi – PFS/EFS, udział resekcji R0, toksyczność, chorobowość okołooperacyjna, umieralność i jakość życia. Badanie zamknięto po włączeniu 68 chorych z powodu niskiego naboru. Leczenie indukcyjne poprawiło OS (mOS: ramię A 27,8 vs 14,6 miesiąca ramię B; p = 0,04) i udział resekcji R0 (62,5% vs 33,3%). Wskaźniki chorobowości pooperacyjnej były podobne w obu ramionach, a umieralność 30- i 90-dniowa była niższa w ramieniu A (30-dniowa: 4,2% vs 24%; 90-dniowa: 4,2% vs 28%). Nie zaobserwowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa/toksyczności. Indukcyjna/okołooperacyjna gem/cis wyraźnie poprawiła OS i udział resekcji R0 u chorych na raka dróg żółciowych w porównaniu z bezpośrednim zabiegiem operacyjnym i była w stanie prawie podwoić mOS, nie zwiększając udziału pooperacyjnej chorobowości, a nawet zmniejszając umieralność.

Michele Reni, Marina Macchini, Giulia Orsi, Letizia Procaccio, Giuseppe Malleo, Gianpaolo Balzano, Ilario Rapposelli, Katia Bencardino, Mario Scartozzi, Catia Carconi, Domenico Tamburrino, Barbara Merelli, Elisa Sperti, Giulio Belfiori, Nicole Liscia, Silvia Bozzarelli, Mariacristina Di Marco, Diego Palumbo, Valter Torri, Massimo Falconi

Department of Medical Oncology, Pancreas Translational and Clinical Research Center, IRCCS San Raffaele Scientific Institute, Vita-Salute San Raffaele University, Milan, Italy, Department of Medical Oncology, Pancreas Translational and Clinical Research Center, IRCCS San Raffaele Scientific Institute, Milan, Italy, Veneto Institute of Oncology IOV, IRCCS, Padua, Italy, Pancreatic Surgery Unit, Pancreas Institute, Azienda Ospedaliera Universitaria Integrata, Verona, Italy, Division of Pancreatic and Transplant Surgery, Pancreas Translational & Clinical Research Center, IRCCS San Raffaele Hospital, Milan, Italy, Department of Medical Oncology, IRCCS Istituto Romagnolo per lo Studio dei Tumori (IRST) “Dino Amadori”, Meldola, Italy, Niguarda Cancer Center, Grande Ospedale Metropolitano Niguarda, Milan, Italy, Medical Oncology Unit, University Hospital and University of Cagliari, Cagliari, Italy, Division of Pancreatic and Transplant Surgery, Pancreas Translational & Clinical Research Center, IRCCS San Raffaele Hospital, Vita-Salute San Raffaele University, Milan, Italy, Unit of Medical Oncology, Department of Oncology & Hematology, Papa Giovanni XXIII Cancer Center Hospital, Bergamo, Italy, SCDU Oncologia Medica – A.O. Ordine Mauriziano di Torino, Turin, Italy, IRCCS Humanitas Research Hospital, Rozzano, Milan, Italy, Department of Medical and Surgical Sciences, Alma Mater Studiorum University of Bologna, Bologna, Italy, Department of Radiology, Pancreas Translational and Clinical Research Center, IRCCS San Raffaele Scientific Institute, Milan, Italy, Clinical Oncology Department, Mario Negri Institute – IRCCS, Milan, Italy

Przedoperacyjny mFOLFIRINOX jest opcją leczenia chorych na resekcyjnego/granicznie resekcyjnego (R/BR) gruczolakoraka przewodowego trzustki (PDAC). W wieloośrodkowym badaniu III fazy CASSANDRA chorych (≤75 lat) na R/BR PDAC,  przydzielano losowo do PAXG (doustna kapecytabina w dawce 1250 mg/m² z cisplatyną w dawce 30 mg/m² co dwa tygodnie, nab-paklitaksel w dawce 150 mg/m², gemcytabina w dawce 800 mg/m²; ramię A) lub do mFOLFIRINOX (5-fluorouracyl w dawce 2400 mg/m² co dwa tygodnie, irynotekan w dawce 150 mg/m², oksaliplatyna w dawce 85 mg/m²; ramię B; 1. losowanie) przez 6 miesięcy przed lub 4 miesiące przed i 2 miesiące po operacji (2. losowanie). Przedstawiono wyniki 1. randomizacji. Pierwszorzędowym punktem końcowym jest przeżycie wolne od zdarzeń (EFS) w grupie zgodnej z zamiarem leczenia. Do badania włączono 260 chorych. Udział 3-letnich EFS wynosił 30% w ramieniu A i 14% w ramieniu B (p=0,005). Indukcyjna PAXG znacząco poprawiła EFS w porównaniu do mFOLFIRINOX u chorych na R/BR PDAC.

Vincent Picozzi, Hani Babiker, Sreenivasa Chandana, Bohuslav Melichar, Anup Kasi, Gang Jin, Javier Gallego, Andrea Bullock, Chunyi Hao, Lucjan Wyrwicz, Arsen Osipov, Christelle De La Fouchardiere, Tomislav Dragovich, Woo Jin Lee, Kynan Feeney, Philip Philip, Makoto Ueno, Eric Van Cutsem, Thomas Seufferlein, Teresa Macarulla

Virginia Mason Medical Center, Seattle, WA, Mayo Clinic, Jacksonville, FL, The Cancer and Hematology Centers, Grand Rapids, MI, Palacky University and University Hospital Olomouc, Olomouc, Czech Republic, University of Kansas Cancer Center, Fairway, KS, Changhai Hospital, Shanghai, China, General University Hospital Elche, Elche, Spain, Harvard Medical School, Harvard University and Beth Israel Deaconess Medical Center, Boston, MA, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, National Institute of Oncology; Maria Sklodowska Curie National Cancer Research Institute, Warsaw, Poland, Cedars-Sinai Medical Center, Los Angeles, CA, Centre Léon Bérard, Lyon, France, Baptist MD Anderson Cancer Center, Jacksonville, FL, National Cancer Center, Goyang, South Korea, St John of God Murdoch Hospital, Murdoch, Australia, Wayne State University/Henry Ford Hospital, Detroit, MI, Kanagawa Cancer Center, Yokohama, Japan, University of Leuven, Leuven, Belgium, University Hospital, Ulm, Germany, Vall d’Hebron University Hospital, Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain

Dotychczas w żadnym badaniu klinicznym III fazy nie wykazało korzyści w zakresie całkowitego przeżycia (OS) u chorych na miejscowo zaawansowanego gruczolakoraka trzustki (LA-PAC). Leczenie polami elektrycznymi TTFields, zakłócającymi podział komórek nowotworowych, jest zatwierdzone w leczeniu glejaka, międzybłoniaka opłucnej i rozsianego niedrobnokomórkowego raka płuca. W badaniu II fazy wykazano bezpieczeństwo i wstępną skuteczność TTFields w połączeniu z gemcytabiną +/- nab-paklitaksel u chorych na PAC. Przedstawiono końcowe dane z badania PANOVA-3, największego jak dotąd globalnego, otwartego badania III fazy u chorych na LA-PAC. Chorych na wcześniej nieleczonego nieresekcyjnego LA-PAC przydzielano losowo do leczenia TTFields (150 kHz) z gemcytabiną/nab-paklitakselem (GnP) lub do GnP. Pierwszorzędowym punktem końcowym był OS, a drugorzędowymi: m.in. przeżycie wolne od progresji (PFS), udział obiektywnych odpowiedzi i przeżycie wolne od bólu. Do badania włączono 571 chorych. OS było znamiennie dłuższe wśród leczonych TTFields/GnP w porównaniu do GnP (mediana 16,2 vs 14,2 miesiąca, p=0,039). Nie było znamiennej różnicy w PFS pomiędzy ramionami. Przeżycie bez bólu było również znamiennie dłuższe wśród leczonych TTFields/GnP w porównaniu do GnP (mediana 15,2 vs 9,1 miesiąca, p=0,027). PANOVA-3 jest największym badaniem III fazy przeprowadzonym wyłącznie u chorych na LA-PAC i pierwszym, które wykazało znamienną korzyść w zakresie OS. Przy braku dodatkowej toksyczności ogólnoustrojowej i znamiennej korzyści w zakresie przeżycia bez bólu, TTFields mogą być potencjalnym nowym standardem leczenia chorych na LA-PAC.

Devalingam Mahalingam, Rachna Shroff, Benedito Carneiro, Yan Ji, Andrew Coveler, Andres Cervantes, Vaibhav Sahai, Anne Ploquin, Sandrine Hiret, Noelle LoConte, Ivor Percent, Charles Lopez, Simon Pernot, Petr Kavan, Mary Mulcahy, Ryan Carr, Francis Giles, Andrew Mazar, Gil Fine, Tanios Bekaii-Saab

Robert H. Lurie Comprehensive Cancer Center, Northwestern University, Chicago, IL, University of Arizona Cancer Center, Tucson, AZ, Brown University, Legorreta Cancer Center, Providence, RI, Metro-Minnesota Community Oncology Research Consortium (MMCORC), Saint Paul, MN, University of Washington, Fred Hutchinson Cancer Center, Seattle, WA, INCLIVA University of Valencia, Valencia, Spain, University of Michigan, Ann Arbor, MI, Lille University Hospital, Lille, France, Institut de Cancérologie de l’Ouest, Saint-Herblain, France, University of Wisconsin–Madison, Madison, WI, Florida Cancer Specialists, Port Charlotte, FL, Oregon Health & Science University Knight Cancer Institute, Portland, OR, Department of Medical Oncology, Institute Bergonié Cancer Center, Bordeaux, Nouvelle Aquitaine, France, Jewish General Hospital-Sir Mortimer B. Davis Jewish General Hospital, Montreal, QC, Canada, Mayo Clinic Rochester, Rochester, MN, DTC, Chicago, IL, Actuate Therapeutics, Inc., Fort Worth, TX, Division of Hematology and Oncology, Mayo Clinic Arizona, Phoenix, AZ

Elraglusib (9-ING-41) jest pierwszym w swojej klasie inhibitorem GSK-3ß, który może wpływać na oporność na leki, EMT i uszkodzone DNA oraz odpowiedź immunologiczną guza. W modelach raka trzustki u myszy, elraglusib w połączeniu z chemioterapią zwiększał działanie przeciwnowotworowe i przeżywalność. W jednoramiennym badaniu klinicznym elraglusib zgemcytabiną/nab-paklitakselemGnP wykazał aktywność przeciwnowotworową i wydłużył przeżycie chorych na rozsianego gruczolakoraka przewodowego trzustki (mPDAC). W otwartym badaniu II fazy chorych na wcześniej nieleczonego mPDAC przydzielano losowo do GnP z elraglusibem (9,3 mg/kg IV raz w tygodniu) lub do GnP. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udział rocznych OS. Udział rocznych OS wynosił 43,6% wśród leczonych elraglusibem/GnP w porównaniu do 22,5% w grupie GnP (p=0,002), a mediana OS odpowiednio – 9,3 miesiąca w porównaniu do 7,2 (p=0,016). Kilka biomarkerów wydaje się wiązać  z OS, w tym IFNβ i PD-L1. Najczęstszym TRAE związanym z elraglusibem/GnP były przemijające zaburzenia widzenia stopnia 1. – 2. (u >60% chorych w porównaniu do 9% w grupie GnP). Wstępne wyniki wykazały znamienną korzyść w zakresie udziału rocznych OS i mediana OS oraz korzystne trendy dla ORR i DCR w grupie leczonej elraglusibem/GnP w porównaniu do GnP, przy możliwym do opanowania profilu bezpieczeństwa. Mediana OS w grupie GnP była niższa w porównaniu do wyników uzyskanych w badaniach MPACT i NAPOLI-3, ale porównywalna z ostatnimi metaanalizami danych z praktyki klinicznej.

Frank Sinicrope, Fang-Shu Ou, Dirk Arnold, Walter Peters, Robert Behrens, Christopher Lieu, Khalid Matin, Deirdre Cohen, Samara Potter, Wendy Frankel, Ardaman Shergill, Dennis Hsu, Anke Reinacher-Schick, Tyler Zemla, Clare Gatten, Eileen O’Reilly, Jeffrey Meyerhardt

Mayo Clinic Rochester, Rochester, MN, Alliance Statistics and Data Management Center and Mayo Clinic Rochester, Rochester, MN, Asklepios Tumorzentrum Hamburg, Hamburg, Germany, Baylor University Medical Center, Dallas, TX, Iowa Wide Oncology Research Coalition, NCORP, Des Moines, IA, Division of Medical Oncology, Department of Medicine, University of Colorado Anschutz School of Medicine, Aurora, CO, VCU Massey Comprehensive Cancer Center, Richmond, VA, Division of Hematology and Medical Oncology, Icahn School of Medicine at Mount Sinai, New York, NY, Nationwide Children’s Hospital, Columbus, OH, The Ohio State University Wexner Medical Center, Columbus, OH, Department of Medicine, Section of Hematology and Oncology, University of Chicago, Chicago, IL, Department of Medicine, Division of Hematology-Oncology, University of Pittsburgh Medical Center (UPMC), Pittsburgh, PA, St. Josef Hospital, Ruhr-Universität Bochum, Bochum, Germany, Alliance Statistics and Data Management Center, Mayo Clinic, Rochester, MN, Department of Medicine, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, Department of Medical Oncology, Dana-Farber Cancer Institute, Harvard Medical School, Harvard University, Boston, MA

Standardowa chemioterapia uzupełniająca stosowana u chorych na raka jelita grubego w III stopniu zaawansowania składa się z fluoropirymidyny i oksaliplatyny. U chorych na raka jelita grubego w tym stopniu zaawansowania, z niedoborem naprawy niedopasowania DNA (dMMR), korzyści z zastosowania inhibitora immunologicznego punktu kontrolnego w połączeniu z uzupełniającą chemioterapią są nieznane. W wieloośrodkowym badaniu III fazy, oceniającym wpływ atezolizumabu (atezo), przeciwciała anty-PD-L1, na poprawę wyników leczenia po dodaniu do uzupełniającej chemioterapii 5-fluorouracylem, leukoworyną i oksaliplatyną (mFOLFOX6) chorych po zabiegu operacyjnym z powodu gruczolakoraka okrężnicy w III stopniu zaawansowania (dowolny T, N1,2 M0), z cechą dMMR, przydzielano losowo do mFOLFOX6 w połączeniu z atezo (840 mg IV co 2 tygodnie, 12 cykli, 6 miesięcy), a następnie do wyłącznego leczenia atezo (13 cykli; łącznie 12 miesięcy) lub do wyłącznego mFOLFOX6 (12 cykli). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od choroby (DFS), a drugorzędowymi: przeżycie całkowite i profil zdarzeń niepożądanych (AE). Udział 3-letnich DFS wyniósł 86,4% wśród leczonych z udziałem atezo i 76,6% w ramieniu mFOLFOX6 (HR 0,50; 95% CI 0,35-0,72). Dodanie atezolizumabu do mFOLFOX6 znacząco poprawiło DFS i powinno być uznane za nowy standard uzupełniający leczenia chorych na raka jelita grubego z cechą dMMR w III stopniu zaawansowania.

Elena Elez, Takayuki Yoshino, Lin Shen, Sara Lonardi, Eric Van Cutsem, Cathy Eng, Tae Won Kim, Harpreet Wasan, Jayesh Desai, Fortunato Ciardiello, Rona Yaeger, Timothy Maughan, Van Morris II, Christina Wu, Tiziana Usari, Robert Laliberte, Samuel Dychter, Xiaosong Zhang, Josep Tabernero, Scott Kopetz

Department of Medical Oncology, Vall d’Hebron University Hospital (HUVH), Vall d’Hebron Institute of Oncology (VHIO), IOB-Quiron, UVic-UCC, Barcelona, Spain, Department of Gastrointestinal Oncology, National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan, Beijing Cancer Hospital, Beijing, China, Veneto Institute of Oncology IOV, IRCCS, Padua, Italy, University Hospitals Gasthuisberg and University of Leuven (KU Leuven), Leuven, Belgium, Vanderbilt-Ingram Cancer Center, Nashville, TN, Department of Oncology, Asan Medical Center, University of Ulsan College of Medicine, Seoul, South Korea, Hammersmith Hospital, Imperial College London, London, United Kingdom, Peter MacCallum Cancer Centre and the University of Melbourne, Melbourne, VIC, Australia, Medical Oncology, Department of Precision Medicine, Università degli Studi della Campania “Luigi Vanvitelli”, Naples, Italy, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York, NY, University of Liverpool, Liverpool, United Kingdom, Department of Gastrointestinal Medical Oncology, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX, Department of Hematology and Oncology, Mayo Clinic Arizona, Phoenix, AZ, Pfizer, Inc., Milan, Italy, Pfizer, Cambridge, MA, Pfizer, La Jolla, CA, Pfizer, South San Francisco, CA, Vall d’Hebron Hospital Campus and Institute of Oncology (VHIO), Barcelona, Spain, The University of Texas MD Anderson Cancer Center, Houston, TX

W otwartym, globalnym badaniu III fazy BREAKWATER oceniano leczenie pierwszej linii enkorafenibem z cetuksymabem (EC) ± chemioterapia w porównaniu ze standardem opieki (SOC; chemioterapia ± bewacyzumab) u chorych na rozsianego raka jelita grubego (mCRC) z mutacją BRAF V600E. Badanie wcześniej spełniło jeden ze swoich podwójnych pierwszorzędowych punktów końcowych (EP), wykazując znamienną poprawę udziału obiektywnych odpowiedzi (ORR). Wyniki te stanowiły podstawę do przyspieszonego zatwierdzenia przez FDA EC + mFOLFOX6 w tej grupie chorych, w ramach Projektu Frontrunner. Przedstawiono pierwszą analizę przeżycia wolnego od progresji (PFS), zaktualizowaną analizę okresową całkowitego przeżycia (OS) oraz zaktualizowane dane dotyczące bezpieczeństwa. 637 chorych na nieleczonego mCRC z mutacją BRAF V600E przydzielano losowo do EC, EC + mFOLFOX6 lub SOC. Nabór do ramienia EC został zamknięty po zmianie protokołu. Podwójnymi pierwszorzędowymi EP były ORR i PFS, a kluczowym drugorzędowym OS. EC + mFOLFOX6 znamiennie wydłużył PFS i OS w porównaniu do SOC (P<0,0001); mediana PFS wyniosła odpowiednio 12,8 vs 7,1 miesiąca, a OS – 30,3 vs 15,1 miesiąca. Bezpieczeństwo było zgodne ze znanym dla każdego leku. W badaniu BREAKWATER wykazano znamienną poprawę PFS i OS wśród leczonych EC + mFOLFOX6 w porównaniu do SOC oraz możliwe do opanowania działania toksyczne. EC + mFOLFOX6 może potencjalnie zmienić praktykę jako nowy SOC.

Koen Rovers, Checca Bakkers, Teun van den Heuvel, Vincent van de Vlasakker, Jurriaan Tuynman, Arend Aalbers, Djamila Boerma, Alexandra Brandt, Philip de Reuver, Patrick Hemmer, Wilhelmina van Grevenstein, Kurt Van der Speeten, Marcel Dijkgraaf, Cornelis Punt, Pieter Tanis, Ignace De Hingh

Catharina Cancer Institute, Eindhoven, Netherlands, Amsterdam University Medical Center, Amsterdam, Netherlands, Netherlands Cancer Institute, Amsterdam, Netherlands, Sint Antonius Hospital, Nieuwegein, Netherlands, Erasmus University Medical Center, Rotterdam, Netherlands, Radboud University Medical Center, Nijmegen, Netherlands, University Medical Center Groningen, Groningen, Netherlands, University Medical Center Utrecht, Utrecht, Netherlands, Hospital Oost-Limburg, Genk, Belgium, Department of Epidemiology, Julius Center for Health Sciences and Primary Care, Utrecht, Netherlands

Nie ma prospektywnych danych porównujących skuteczność okołooperacyjnego leczenia systemowego z wyłączną hipertermiczną chemioterapią dootrzewnową (CRS-HIPEC) u chorych z resekcyjnymi przerzutami raka jelita grubego do otrzewnej, kwalifikujących się do operacji cytoredukcyjnej z CRS-HIPEC.W wieloośrodkowym badaniu wyższości III fazy chorych na raka jelita grubego, chorzy z resekcyjnymi przerzutami do otrzewnej, bez przerzutów pozaotrzewnowych, którzy nie otrzymali leczenia systemowego w ciągu sześciu miesięcy przed włączeniem do badania, przydzielono losowo do okołooperacyjnego CAPOX, FOLFOX lub FOLFIRI z indukcyjnym dodatkiem bewacyzumabu (grupa okołooperacyjnego leczenia systemowego) lub do wyłącznego CRS-HIPEC (grupa samej operacji). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie całkowite (OS), a kluczowymi drugorzędowymi – przeżycie wolne od progresji oraz 90-dniowa poważna zachorowalność i umieralność pooperacyjna. W pierwszej analizie OS oceniono dane 351 chorych. Mediana i udział 3-letnich OS wyniosły odpowiednio 44 miesiące i 54% w grupie otrzymującej okołooperacyjne leczenie systemowe oraz 39 miesięcy i 53% w grupie leczonej wyłącznie chirurgicznie (p=0,28). 90-dniowe udziały poważnych powikłań pooperacyjnych wyniosły 36% w grupie otrzymującej okołooperacyjne leczenie systemowe i 26% w grupie leczonej wyłącznie operacyjnie, a 90-dniowa umieralność pooperacyjna wyniosła 1% w obu grupach. Wśród chorych z resekcyjnymi przerzutami raka jelita grubego do otrzewnej, okołooperacyjne leczenie systemowe nie skutkowała dłuższym OS w porównaniu do wyłącznej CRS-HIPEC.